Του Βασίλη Ζωγράφου
Στην «Ελευθερία» της Κυριακής 21-7-2013 δημοσιεύτηκε η συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Κ.Κ.Ε. Θ. Παφίλη, που έδωσε στη Web TV του Αθηναϊκού Πρακτορείου. Προκαλεί εντύπωση και παράλληλα τεράστια έκπληξη, η ευκολία με την οποία ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. Θ. Παφίλης ξεμπερδεύει με τόση ευκολία με καίρια ζητήματα, που σηματοδότησαν τη νεότερη ιστορία του Κ.Κ.Ε. 1974-1991.
Συγκεκριμένα αναφέρει: «Η συνταγή του παρελθόντος να κάνουμε συνεργασίες με μερικά τμήματα της Αριστεράς που άλλες φορές εξέφραζαν και άλλες όχι και τίποτα κοινωνικό, δεν περπατάει. Εμείς θέλουμε να σπάσει η κοινωνική πόλωση που υπάρχει στους εργαζομένους και να ενωθούν σε ταξική βάση».
Το πρώτο που απορρίπτεται εδώ, αφορά στη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς, όπως αυτή εκφράστηκε το 1989 με τη συγκρότηση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου». Πρόκειται για ένα κορυφαίο γεγονός της πολιτικής των συμμαχιών του Κ.Κ.Ε. στη μεταπολίτευση.
Ό,τι άλλο έγινε στη μεταπολίτευση προς αυτή την κατεύθυνση, νωρίτερα ή αργότερα του 1989, ήταν πολύ λιγότερο σημαντικό. Είναι αναμφισβήτητα το κορυφαίο γεγονός της πολιτικής των συμμαχιών του ΚΚΕ παρά τις ενστάσεις που μπορεί να υπάρχουν για τη σωστή ή μη διαχείρισή του. Έχει καταγραφεί ως μοναδικό γεγονός δημιουργίας ευρύτερου μετώπου και βέβαια τότε ο Θανάσης Παφίλης το επικρότησε ένθερμα μόνο και μόνο γιατί το είπε η κομματική ηγεσία.
Στην ίδια συνέντευξη ο Θ. Παφίλης έλυσε ένα ακόμη ζήτημα. Ρωτήθηκε για την εμπειρία της Κυβέρνησης Τζανετάκη (1989) στην οποία συμμετείχε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Η απάντηση και πάλι «ρηξικέλευθη»: «δεν έκανε καλό και το λέμε. Παρ’ ότι βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, δημιουργήθηκαν αυταπάτες στο λαό και έπαιξε συνολικά αρνητικό ρόλο και το πληρώσαμε και εμείς πάρα πολύ ακριβά» Έτσι απαντήθηκε μέσω του Θ. Παφίλη, μετά από 24 χρόνια ένα ζήτημα που ταλάνισε το χώρο της Αριστεράς και έγινε η αφορμή να ξεδιπλωθεί σε βάρος του Κ.Κ.Ε. μια από τις πιο βρόμικες επιθέσεις από το ΠΑΣΟΚ, που ως βασικός πυλώνας τότε του αστικού πολιτικού συστήματος, πρωταγωνίστησε σε σωρεία σκανδάλων και οδήγησε στον βαθμό που του αναλογεί τη χώρα στη χρεοκοπία και το λαό στην ανεργία, τη δυστυχία και τη φτώχεια προς όφελος του Μεγάλου Κεφαλαίου.
Όποιος, βέβαια γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στο Κ.Κ.Ε. δεν εκπλήσσεται. Ο Θανάσης Παφίλης είναι ο προπομπός για γενικότερες ειλημμένες αποφάσεις, που ήδη έχει αποφασίσει η ηγετική ομάδα.
Δείτε όμως την αντίφαση ανθρώπων που μεταλλάσσονται. Με την ίδια ευκολία που σήμερα στέλνει στο πυρ το εξώτερον το Συνασπισμό του ’89 και την κυβέρνηση Τζανετάκη, με την ίδια ακριβώς ευκολία τότε υπεράσπιζε και τις δύο αυτές επιλογές. Και όχι μόνο τις υπεράσπιζε αλλά ζητούσε όπως και σήμερα την «κεφαλή επί πίνακι», όσων μέσα στο κόμμα είχαν και έχουν διαφορετική γνώμη.
Το κακό που έγινε με τη συνέντευξη του Θ. Παφίλη δεν είναι τι έγραψε και τι είπε, ο εσχάτως αναδειχθείς κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κ.Κ.Ε. για ζητήματα κορυφαίες επιλογές του Κ.Κ.Ε. από τη μεταπολίτευση. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρότερο και αφορά στις επιλογές της κομματικής ηγεσίας, η οποία από καιρό δείχνει έτοιμη να διαγράψει με μια μονοκονδυλιά όλες τις επιλογές του κόμματος το 1989 και για την περίοδο από το 1974 έως το 1991.
Με όσα γράφονται στο Β’ τόμο του δοκιμίου της Ιστορίας του Κόμματος γίνεται φανερό ότι ο Γ’ τόμος που ετοιμάζεται και αφορά στη μεταπολίτευση θα στείλει στον κάλαθο του Οπορτουνισμού όλη την κομματική πολιτική από το 1974 έως το 1991. Ο Θανάσης Παφίλης τα γνωρίζει όλα όσα έρχονται, απλώς έτρεξε να υποβάλει τα διαπιστευτήριά του. Δίνει εξετάσεις υποταγής στην ηγετική ομάδα για τις προσωπικές του επιδιώξεις.
Εξάλλου δεν είναι τυχαίο η Αλέκα Παπαρήγα στον επικήδειο του Χαρίλαου Φλωράκη δεν έκανε καμιά αναφορά στις πολιτικές επιλογές του ’89.
Και βέβαια το Κ.Κ.Ε. έχει δικαίωμα να κρίνει το παρελθόν γιατί όχι, να αναθεωρήσει παλιότερες πολιτικές του. Ποτέ όμως στο κόμμα η κριτική αποτίμηση του παρελθόντος δεν έγινε μ’ αυτό τον τρόπο. Πάντα γινόταν με οργανωμένο τρόπο, μέσα από θεσμοθετημένες κομματικές διαδικασίες. Αυτός ο τρόπος αναθεώρησης των πολιτικών του κόμματος δεν ωφέλησε το κόμμα. Έχει αποδειχθεί ότι ειδικά σ’ αυτές τις περιπτώσεις η γνήσια συλλογικότητα αποτελεί επιβεβλημένη πρακτική, όταν την τιμάμε με αντικειμενικό γνήσιο διάλογο μ` απόλυτο σεβασμό στην κάθε άποψη. Τότε σίγουρα δεν λαθεύουμε και καταξιώνουμε την ατομική μας και συλλογική μας παρουσία στον δρόμο που οδηγεί στην ιδανική Κοινωνία του Κομμουνισμού. Μια κοινωνία που κατακτιέται όχι με κομματικούς χρησμούς, αφορισμούς, αποκλεισμούς αλλά με μέτωπο ευρύτερο μαζί με όλους εκείνους, δηλαδή με το 90% του λαού που έχει συμφέρον να εκλείψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Είναι δυνατόν μέσα από τα αστικά μέσα ενημέρωσης, να ξαναγράψει ή να αναθεωρήσει την ιστορία του κόμματος ο Θαν. Παφίλης και η κομματική ηγεσία; Εδώ διαγράφηκαν στελέχη με την ψεύτικη δικαιολογία ότι αρθρογράφησαν στον αστικό Τύπο! Τι πρακτικές είναι αυτές... Μήπως για να προλάβουν τις πραγματικές εξελίξεις, δημιουργούν από τώρα μια εικονική πραγματικότητα που θα τους βολεύει; Φυσικά όπως έχει αποδειχθεί γι’ αυτούς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Φτάνουν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμα και το καταστατικό του κόμματος.
Και είναι ικανός ο Θανάσης Παφίλης και όσοι κρύβονται από πίσω του να στοχεύουν μ’ όλα αυτά, εμμέσως πλην σαφώς τον Χαρίλαο;(!) Ποια είναι τα ντοκουμέντα; Να δοθούν στη δημοσιότητα, αυτοί που θέλουν να αναθεωρήσουν αποφάσεις ιστορικές του κόμματος και να βάλουν εμμέσως τον Χαρίλαο Φλωράκη στο κάδρο των οπορτουνιστών.
Αν η σημερινή ηγεσία θέλει να δούμε κριτικά το ’89 ή ολόκληρη την μεταπολίτευση, ας το κάνει. Οφείλει όμως να διασφαλίσει τους όρους μιας δημοκρατικής συζήτησης. Ως προϋπόθεση για μια τέτοια συζήτηση να δώσει στη δημοσιότητα όλα τα ντοκουμέντα του 1989 (πρακτικά κεντρικής επιτροπής κ.λπ.) ώστε να έχουμε όλοι σαφή γνώση τη έγινε το ’89 σε όλες του τις διαστάσεις. Το παράξενο είναι δημιουργούν ζητήματα για την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ όχι εκείνοι που είχαν διαφωνήσει και σήμερα ανεξάρτητα αν είναι οργανωτικά στο κόμμα ή όχι, αλλά εκείνοι που άκριτα συμφώνησαν.
Πρέπει να λάβουμε και κάτι άλλο υπόψη μας για την κατηγορία των στελεχών που άγεται και φέρεται. Σήμερα εμφανίζονται σούπερ επαναστάτες κάτοχοι της μόνης αλήθειας, τότε κυνηγούσαν τους διαφωνούντες, και τώρα θα πείτε το ίδιο κάνουν. Διαφωνούντες κυνηγούν. Αυτοί παραμένουν πάντα με την εκάστοτε κατάσταση. Είναι ένα συνεχές εκρεμμές. Δεν μπορεί κανένας να τους έχει εμπιστοσύνη και το κυριότερο να στηριχθεί σ’ αυτούς. Χρησιμοποιούν το κύρος του κόμματος και μιλάνε εκ μέρος του, τονίζουν σε όλους τους τόνους ότι το Κ.Κ.Ε. είναι κόμμα αρχών, ενώ οι ίδιοι είναι χωρίς αρχές, παραβιάζουν ακόμα και το καταστατικό, αρκεί να πετύχουν τους στόχους τους.
Γίνεται φανερό μ’ όλα τα παραπάνω ότι οι ευθύνες της βάσης του κόμματος αυξάνονται, αποκτούν καθοριστική σημασία. Από την κομματική βάση σε τελευταία ανάλυση εξαρτάται αν αυτοί οι «φωτισμένοι» που οδηγούν το κόμμα στην καταστροφή με τη σεχταριστική τους πρακτική θα τα καταφέρουν. Ελπίζουμε η κομματική βάση να μην τους επιτρέψει μα προχωρήσουν στα διαλυτικά σχέδια και οδηγήσουν το ΚΚΕ στο περιθώριο και την απαξίωση.
