Του Φίλιππου Ζάχαρη
Ήταν βαριές οι αιτιάσεις Παπακωνσταντίνου κατά Βενιζέλου στη Βουλή, απόλυτα φυσιολογικές όμως κάθε φορά που κάποιο πολιτικό στέλεχος βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Ήταν τόσο επιθετική η ομιλία του παραπεμφθέντος πρώην υπουργού, που με τις αποκαλύψεις του έδειξε πως το κοινοβουλευτικό σύστημα χωλαίνει από πάσης φύσεως ίντριγκες και πισώπλατα μαχαιρώματα.
Όσο και να πει κανείς ότι οι ρήσεις αυτές ανήκαν σε έναν απελπισμένο λόγω της παραπομπής πολιτικό, όσο και να προσπαθήσουν να υποβαθμίσουν τις εκτοξευθείσες από αυτόν κατηγορίες, αυτά που αποκάλυψε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου στη Βουλή, δεν αποδεικνύουν πως το όλο σύστημα λειτουργεί με διαφάνεια - τουναντίον είναι τόσο πολλά τα μυστικά που δεν αποκαλύπτονται και τόσες πολλές οι εσωτερικές συγκρούσεις που με την πρώτη ευκαιρία εκδηλώνονται χωρίς περιστροφές. Αδυνατεί να αντιληφθεί κανείς πώς από τη μια στιγμή στην άλλη δύο πρώην υπουργοί που συνεργάζονταν κάτω από την ίδια κομματική σημαία, βρίσκονται τώρα να αλληλοκατηγορούνται με βαριές εκφράσεις γιατί πολύ απλά κάποιος πρέπει σώνει και καλά να σβήσει από τον πολιτικό χάρτη και κάποιος άλλος να επιβιώσει ποικιλοτρόπως σε αυτόν. Δεν φωτογραφίζω κανέναν αθώο ή ένοχο, απλά απορώ πώς και με τι ευκολία «δίνει ο ένας τον άλλο» προκειμένου να διασώσει την υπόληψή του.
Βέβαια από το περιβάλλον του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν ακούγεται τίποτε αφού το πλεονέκτημα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης - όχι μόνο να μην απολογείται αλλά να κυβερνά - είναι σαφές. Θα παραμείνω όμως και πάλι στην απολογία Παπακωνστανττίνου: Αλήθεια θα τα ακούγαμε ποτέ όλα αυτά αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να βρεθεί πίσω από τα σίδερα από τη μια στιγμή στην άλλη; Θα μαθαίναμε ποτέ για σπαρταριστές λεπτομέρειες αναφορικά με το περίφημο στικάκι αν δεν κινδύνευε άμεσα η τιμή και υπόληψη του πρώην υπουργού;
Η παραπομπή του Γιώργου Παπακωνσταντίνου δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί ο μίτος της Αριάδνης στο πολιτικό πεδίο. Δίδεται η δυνατότητα να αποκαλυφθούν επτασφράγιστα μυστικά και κάθε είδους λεπτομέρειες αναφορικά με τους χειρισμούς κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων. Αλλά πάνω απ’ όλα να πληροφορηθεί ο πολίτης ποιοι τον κυβερνούν και πόσα μπορεί να πουν όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση. Οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση είναι πολλοί και στο τέλος δεν ξέρω αν ειπωθεί όλη η αλήθεια. Η αρχή όμως έχει γίνει και το πολιτικό σύστημα έχει ήδη διασυρθεί από τις επιθέσεις που δέχεται εκ των έσω.
Κάποτε, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 στα ειδικά δικαστήρια, ξετυλίχθηκε μια ακόμη ιστορία του σαθρού πολιτικού συστήματος της χώρας για ένα σκάνδαλο που συντάραξε τα θεμέλιά του. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, όμως φαίνεται πως κάποιοι δεν διδάχτηκαν από τις τότε αποκαλύψεις. Σήμερα που ένα άλλο σοβαρό πολιτικό ζήτημα συγκλονίζει τα θεμέλια του κοινοβουλευτισμού, περισσεύουν οι μάρτυρες των αποκαλύψεων αλλά και οι καλοθελητές. Οι δοσοληψίες κάτω από το τραπέζι αποκαλύπτονται και οι ένοχοι δεν απομένει παρά να φωτογραφηθούν.
Αυτό όμως που γίνεται για μια ακόμη φορά δεν είναι παρά ένα άθλιο σκηνικό της πολιτικής ζωής του τόπου, όταν η τύχη του εξαρτάται από κάθε λογής επιπόλαιους ή στοχευμένους χειρισμούς για να μην βγει τελικά ένα ακόμη σκάνδαλο στη φόρα. Η γύμνια του πολιτικού συστήματος και η ευκολία όπου εκτοξεύονται οι κατηγορίες μεταξύ πρώην συνεταίρων στο κυβερνητικό πεδίο, δεν αποδεικνύει παρά την ευκολία που κάποιοι μεταβάλλονται από συνεργάτες σε αντίδικους. Και είναι, καθώς φαίνεται, όλοι τους ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να υπερασπιστούν εαυτούς, να αποκαλύψουν τουλάχιστον αρκετές από τις δοσοληψίες και να κατακεραυνώσουν τον νυν αντίπαλο.
Με λίγα λόγια, δεν άργησε και πολύ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου να επιτεθεί με σφοδρότητα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρο της τωρινής κυβέρνησης πως περίπου όχι απλά τη γλίτωσε, αλλά επιβραβεύτηκε με τη θέση του αντιπροέδρου. Θα μου πείτε, τι έχει να χάσει πλέον ο κ. Παπακωνσταντίνου όταν φτάνει σε αυτή τη θέση του απολογούμενου και του παραπεμφθέντος σε δίκη εν είδει ειδικού δικαστηρίου; Τίποτε απολύτως. Ο πολίτης όμως πρέπει αυτή τη φορά να διδαχθεί. Πρέπει να καταλάβει ότι όσοι αποφασίζουν για την τύχη του δεν είναι αδέκαστοι και πως ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να αλληλοκατηγορηθούν και να αποκαλύψουν παρασκήνια ή επτασφράγιστα μυστικά. Εν ολίγοις, ψηφίζεις να σε βγάλουν από την κρίση, πριμοδοτείς κόμματα και προσωπικότητες που νομίζεις πως αξίζουν, και στο τέλος οι ίδιοι οι πολιτικοί παίχτες απομυθοποιούν την όλη ιστορία.
Δεν ξέρω ούτε γνωρίζω τους ενόχους για την πολύκροτη υπόθεση της απόκρυψης της λίστας Λαγκάρντ. Δεν θα μπορούσα παρά να τοποθετηθώ μόνο απέναντι σε όσα βλέπω που και ο εκάστοτε πολίτης θα ήθελε να στηλιτεύσει. Μένω μόνο στην ευκολία με την οποία όλοι τους ξεμπροστιάζονται την ύστατη στιγμή. Στο ότι στο κοινοβουλευτικό πεδίο τα πολιτικά συμφέροντα κυριαρχούν της όποιας διάσωσης της χώρας που αναβάλλεται εις το διηνεκές. Στο ότι, με λίγα λόγια, δεν το έχουν σε τίποτε να θυσιάσουν την ίδια τους τη χώρα μπροστά στο προσωπικό συμφέρον. Στο ότι κάποιοι παραπέμπονται και κάποιοι διασώζονται, και έτσι κλείνει μια ακόμη μελανή σελίδα του σαθρού πολιτικού συστήματος με σχετικά μικρές απώλειες, όταν οι κατηγορούμενοι θα έπρεπε να είναι πολύ περισσότεροι.
