Του Αθανάσιου Φώτου, επί τιμή δικηγόρου
Η ψήφιση του νόμου από τη Γαλλική Κυβέρνηση, που επιτρέπει στα ζευγάρια του ιδίου φύλου το δικαίωμα να δηλώσουν επίσημα την ένωσή τους και ο μεγάλος θόρυβος που έγινε γύρω από το θέμα αυτό στην Ευρώπη, έκανε τους οπαδούς της ομοφυλοφιλίας στη χώρα μας να επαναφέρουν και πάλι στην επικαιρότητα τη νομιμοποίηση των γάμων του ιδίου φύλου, ως μία προοδευτική εξέλιξη.
Οι υπέρμαχοι της πρότασης αυτής που θέλουν να τιτλοφορούνται ως «προοδευτικοί», «εκσυγχρονιστές», «διαφωτιστές» ισχυρίζονται με πάθος, ότι καταδυναστεύεται η προσωπικότητα των ζευγαριών του ιδίου φύλου, αφού δεν τους αναγνωρίζεται το δικαίωμα να συνάπτουν γάμο μεταξύ τους, με συνέπεια να καταλύεται η ελευθερία τους. Επιπλέον προβάλλουν ως κανόνα ζωής την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου που κατακτήθηκε ύστερα από σειρά αγώνων και θυσιών, που τον επιτρέπουν να συμμετέχει άφοβα, ελεύθερα, απεριόριστα σε όλες τις εκδηλώσεις, τις απολαύσεις και τις χαρές της ζωής. Οχι άλλες δεσμεύσεις της προσωπικής ελευθερίας. Οχι άλλα φορτία ενοχών. Τα «μη», τα «όχι», τα «απαγορεύεται», τα δεν «επιτρέπεται» και τα συναφή τοιαύτα που εκτοξεύονται κατά των ανθρώπων αυτών, το φράγμα της αμαρτίας που τους καταλογίζεται, η υπόμνηση της ενοχής τους και η έκκληση της κοινωνίας να συναισθανθούν την εκτροπή τους και να αλλάξουν πορεία και πλεύση στη ζωή τους, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μισαλλοδοξία και κακότητα προς αυτούς.
Τα συνθήματα των οπαδών της ομοφυλοφιλίας για απόλυτη, ακηδεμόνευτη ελευθερία, για προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και των προσωπικών δεδομένων και για τη μη ενοχοποίηση των οποιωνδήποτε ιδιότυπων συμπεριφορών, μπορούν να συζητηθούν με καλόπιστη διάθεση, αρκεί να μην αλλοιώνεται και προσβάλλεται η παραδοσιακή μορφή της ζωής.
Επιπλέον πρέπει να γνωρίζουν οι υποστηρικτές της ομοφυλοφιλίας, ότι η ελευθερία ούτε ασύδοτη είναι, ούτε ανέλεγκτη. Έχει και αυτή τα όριά της, όπως και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μπορεί ο καθένας να ορίζει τον εαυτό του και να ενεργεί, να πράττει και να χαράσσει τον δικό του δρόμο και τη δική του πορεία αναζητώντας την ευτυχία και τη χαρά του εκεί που ο ίδιος νομίζει, όλα όμως αυτά μπορεί να τα γευτεί και να τα εκφράσει μόνο μέσα από τους νόμους της συντεταγμένης έννομης τάξης. Ναι στην ατομική ελευθερία, στα ατομικά δικαιώματα, στα προσωπικά δεδομένα. Όχι στην ασυδοσία, στην εκτροπή, στην ανομία, στη βαρβαρότητα, τη διαπλοκή, τη διαφθορά, την έκπτωση και απαξίωση του ατόμου. Μπορεί ο άνθρωπος να έχει ανάγκη από ελευθερία και τάξη. Πάνω όμως απ’ όλα έχει ανάγκη να αισθανθεί ότι είναι αληθινός, δημιουργικός, έντιμος. Να λάμψει με δύναμη και σεβασμό μέσα στην κοινωνία για να γίνει η ζωή του σεμνή, ουσιαστική, αληθινή. Και όχι προκλητική και ψεύτικη.
Είναι αλήθεια, ότι η νομιμοποίηση ζευγαριών του ιδίου φύλου, βρίσκει στις ημέρες μας όλο και περισσότερους οπαδούς. Διαφημίζεται και διακηρύσσεται από τους υποστηρικτές της ως «φυσιολογική εναλλακτική σεξουαλική έκφραση». Η άποψη όμως αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας, που ομιλεί για εκτροπή από την κανονικότητα της ζωής Για διαστροφή και ρυπαρότητα που γίνεται με περισσή αναίδεια, για θανάσιμη αμαρτία και ηθική κατάπτωση του ανθρώπου. Δεν μπορεί η ανωμαλία, η παρά φύση ασέλγεια, να ενδύεται τον χιτώνα της ομαλότητας και έτσι να θεωρείται νόμιμη. Η κοινωνία ποτέ δεν θα δεχθεί να βλέπει δύο άνδρες ή δύο γυναίκες να ερωτοτροπούν μέσα ένα πάρκο, στον δρόμο, στο θέατρο ή σε κάποιο δημόσιο χώρο. Αυτή την αθλιότητα και αναισχυντία δεν πρόκειται ποτέ να την ανεχθεί και να τη νομιμοποιήσει.
Ας έχουμε το θάρρος και την ευθυκρισία να ομολογήσουμε δημόσια, ότι αισθανόμαστε ντροπή, αηδία, αγανάκτηση, μπροστά στις ομοφυλοσεξουαλικές πράξεις, που αποτελούν φαινόμενα ηθικού εκτροχιασμού. Θλιβερά πάθη ατιμίας και ανομίας, που δεν μένουν δυστυχώς στο περιθώριο αλλά νομιμοποιούνται πολλές φορές με την ευλογία της πολιτείας και αποτελούν μετέπειτα νοσηρές εστίες μόλυνσης του κοινωνικού ιστού. Πραγματική κοινωνική ασχημοσύνη χωρίς ντροπή.
Η θέσπιση γάμου ομοφυλοφίλων από την πολιτεία θα αποτελέσει την απαρχή του τέλους του γάμου των ετερόφυλων ζευγαριών. Αληθινή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και της οικογενειακής αξιοπρέπειας. Ένας τέτοιος γάμος με το δικαίωμα της υιοθέτησης παιδιών, δεν μπορεί παρά να έλθει σε σφοδρή σύγκρουση με τις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις των πολιτών στον θεσμό του γάμου και την αφοσίωση και την πίστη του σ’ αυτόν.
Η αντίθεσή μας προς την νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας δεν γίνεται από συντηρητισμό, ούτε από έχθρα απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, αλλά προς διαφύλαξη του κύρους και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου από το γκρεμό στον οποίο οδηγείται από τη συμπεριφορά του αυτή. Η νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας από όποια σκοπιά και αν ξεκινά και όπου και αν φθάνει πρέπει να καταπολεμηθεί. Και αυτό γιατί πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να ξαναβρούν τον χαμένο εαυτό τους. Τη χαμένη προσωπικότητά τους. Να αναζητήσουν την εντιμότητά τους, την καταξίωσή τους μέσα στους κόλπους της κοινωνίας, μακριά από κάθε στιγματισμό και αμφισβήτηση. Να πάψουν να είναι δακτυλοδεικτούμενοι και περιφρονημένοι. Να βρουν τη χαμένη ταυτότητά τους, την ψυχική τους ηρεμία και γαλήνη. Και ως πρώην άσωτοι να επιστρέψουν στην αγκαλιά της κοινωνίας.
Δεν είμαι ρατσιστής, ούτε συντηρητικός, ούτε οπισθοδρομικός. Δεν μπορώ όμως με κανένα τρόπο να αποδεχθώ και να νομιμοποιήσω τις άθλιες, άνομες και βλαβερές για το τόπο ξενόφερτες αυτές συμπεριφορές που καταλύουν τον γάμο, την οικογένεια και εισάγουν νέα ήθη και έθιμα στη ζωή μας.
Η νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας στη χώρα μας εκτός από την πλήρη και αμετάκλητη απαξίωση του θεσμού του γάμου θα μολύνει και τους υπόλοιπους θεσμούς, τις παραδόσεις, τις αρχές και τον πολιτισμό μας. Και αυτά εμείς οφείλουμε να τα υποστηρίξουμε και να τα διαφυλάξουμε με κάθε θυσία γιατί είναι η ίδια η ζωή μας...
