Του Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
«Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε!»
Ιησούς Χριστός
Ένα πρωί μπαίνει στο καφενείο του Ανέστη ένας γέρος και λέει: «Ανέστη, νομίζω ότι είμαι εδώ». Οι θαμώνες του καφενείου στρέφονται και τον κοιτάζουν. Ίσως κάποιοι από αυτούς σκέφτονται, «εμείς άραγε πού είμαστε; Είμαστε εδώ ή είμαστε αλλού;».
Τα λόγια του γέρου ίσως ώθησαν κάποιους να στρέψουν την προσοχή τους στο πνεύμα τους και να αναρωτηθούν, πού βρίσκεται και τι κάνει. Οπωσδήποτε με το σώμα τους βρίσκονται στο καφενείο. Το ερώτημα είναι, πού βρίσκεται το πνεύμα τους.
Άλλοι ίσως θυμήθηκαν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο το σώμα του, όπως μας βεβαιώνουν οι αισθήσεις, ο άνθρωπος υπάρχει και ως πνευματική οντότητα, όπως μας βεβαιώνουν, επίσης, οι εσωτερικοί οφθαλμοί, αν είναι ανοιχτοί και δεν είναι μονίμως κλειστοί.
Αν όντως δεν μας διαφεύγει το γεγονός ότι εκτός από σώμα, έχουμε και πνεύμα, προσέχουμε άραγε τις ανάγκες του πνεύματος, όπως προσέχουμε τις ανάγκες του σώματος; Παρέχουμε τροφή στο πνεύμα μας ή αφήνουμε το πνεύμα μας να λιμοκτονεί; Φροντίζουμε για την πνευματική τροφή των παιδιών μας, όπως φροντίζουμε για τη σωματική τους τροφή;
Κάποια στιγμή οι απαιτήσεις της ζωής είναι τόσο μεγάλες, που μας αναγκάζουν να γίνουμε οι ίδιοι αδαείς δάσκαλοι και να διδάξουμε αυτά που δεν ξέρουμε. Αυτό συμβαίνει ιδίως όταν πρόκειται για τα παιδιά μας, επειδή δεν υπάρχουν πνευματικοί οδηγοί, για να διδάξουν στα παιδιά μας την πνευματική χειραφέτηση.
Το ότι είμαστε ενήλικοι, έχουμε ένα επάγγελμα, δημιουργήσαμε οικογένεια, κάναμε παιδιά, δεν σημαίνει ότι είμαστε ελεύθεροι από την καταπίεση και ότι ξέρουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας την πνευματική χειραφέτηση.
Τί εννοούμε πνευματική χειραφέτηση; Με απλά λόγια πνευματικά χειραφετημένος είναι εκείνος που ξέρει κάθε στιγμή ότι οποιοσδήποτε κι αν είναι, πρώτα από όλα είναι άνθρωπος. Εκείνος που ξέρει κάθε στιγμή ότι το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. Εκείνος που αγαπάει πάνω από όλα τον Θεό. Εκείνος που έχει θεμέλιο της ζωής του αυτό που υπάρχει, τον Ιησού Χριστό. Χειραφέτηση του πνεύματος είναι η ελευθερία από την κηδεμονία των παθών του σώματος και της ψυχής.
Γίνεται εδώ μια μεγάλη σύγχυση. Νομίζουμε ότι πνεύμα είναι οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι επιθυμίες, κάθε τι που δεν είναι υλικό. Το πνεύμα δεν διακρίνεται από το σώμα, επειδή είναι νοητικής φύσεως, ενώ το σώμα είναι υλικής. Το πνεύμα διακρίνεται από τα κίνητρα. Το πνεύμα έχει κίνητρα το Άγιον Πνεύμα του Θεού.
Οι καρποί του πνεύματος είναι πνευματική δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά. «Δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν πνεύματι αγίω». Αν δεν είναι η δικαιοσύνη και η ειρήνη και η χαρά πνευματική, δεν είναι καρπός του πνεύματος, ούτε αυτός που κάνει τέτοιους καρπούς είναι πνευματικά χειραφετημένος.
Ο Κύριος λέει να ζητάμε τη βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα που έχουμε πραγματική ανάγκη θα προστεθούν. 'Ενας Άγιος λέει, «πέταξε αυτό που είναι άχρηστο στον ουρανό».
«Σ΄ αυτόν τον κόσμο», λέει ο άγιος Αλώνιος εγώ μόνον υπάρχω και ο Θεός», εννοώντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ένας άνθρωπος.
Όσο για μένα δοξάζω τον Θεό για τις φανερές και τις αφανείς ευεργεσίες Του. Και τα καλά και τα κακά δεχούμενα, όπως έλεγε το Ρηνιώ, στην Κάλυμνο. Έχουμε στο νου μας διαρκώς τον στοχασμό για τον Θεό και για τον άνθρωπο. Να επικαλείσθε το όνομα του Ιησού πιο συχνά και από ό,τι τραβάτε την αναπνοή σας, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος.
