Του Φίλιππου Ζάχαρη
Πήραν όλοι τους το μήνυμα αλλά φαίνεται πως δεν το κατάλαβαν ή έκαναν πως δεν είδαν γιατί πολύ απλά οι πολιτικές φιλοδοξίες υπερέχουν των όποιων προβληματισμών αλλά και διαμαρτυρίας που εξέφρασαν οι πολίτες με την ψήφο τους στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Τα διεσπαρμένα ποσοστά των κομμάτων ιδιαίτερα στην Αττική, όπου λίγο πολύ δικαιολογήθηκαν λόγω της προσωπικής επαφής των πολιτών με τους κατά τόπους υποψηφίους, τα μεγάλα ποσοστά αποχής που και πάλι δεν εκτιμήθηκαν όπως θα έπρεπε, σε συνδυασμό με την θλιβερή σταθεροποίηση του νεοφασισμού σε όλες του τις εκφάνσεις, παρουσιάζουν μια σκοτεινή εικόνα για την Ελλάδα, όπου καθώς φαίνεται κάποιοι παίζουν πολύ επικίνδυνα παιχνίδια με τις δημοσκοπήσεις, την πόλωση και την κομματοκρατία. Όλοι δηλώνουν νικητές. Ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ κάνουν λόγο πως ακόμη «αναπνέουν», την στιγμή που ακόμη εκλέγονται υποψήφιοι του κόμματος.
Η ΝΔ φαίνεται πως δεν πείθει ούτως ή άλλως παρά την επικράτησή της σε κάποιους δήμους και περιφέρειες και κρατά δια Σαμαρά χαμηλούς τους τόνους, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι οι πολίτες έχουν καταλήξει στον ΣΥΡΙΖΑ. Το μήνυμα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν ότι και πάλι τα κόμματα προσπάθησαν πολύ αλλά απέτυχαν. Έχοντας κάνει σημαία το μνημόνιο ή το αντιμνημόνιο, παραδίδοντας στην πυρά χιλιάδες πολίτες με το να μην εξηγούν τι θα γίνει από τον Ιούνη και μετά (αν δεν έχουμε εθνικές εκλογές), ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μονομαχούν θυμίζοντας άλλες εποχές πόλωσης, με τα ακροδεξιά μορφώματα πάσης φύσεως να παρακολουθούν από κοντά, τις όποιες κεντροαριστερές συμμαχίες να αναβάλλονται στο μέλλον, το Ποτάμι να εξακολουθεί να δημιουργεί εύλογες απορίες,το ΚΚΕ να κολυμπά περίπου στα γνωστά θολά νερά, και τα υπόλοιπα μικρά κόμματα να εισπράττουν κάποιες ψήφους αλλά να μην κατορθώνουν να τραβήξουν γενικότερα το ενδιαφέρον.
Το μήνυμα λοιπόν το πήραν όλοι τους και με το παραπάνω, απλά δεν τους περισσεύει χρόνος λόγω του δευτέρου γύρου και των ευρωεκλογών να το επεξεργαστούν. Και σε αυτές όμως, σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα, θα δοθεί η απάντηση του κόσμου, γιατί μόνο οι πολίτες είναι αυτοί που μπορούν να αφουγκραστούν τα προβλήματα. Το μήνυμα της απογοήτευσης των πολιτών απέναντι σε όλη αυτή την παρατεταμένη οχλαβοή, απέναντι σε συνεχιζόμενες πολώσεις και δοκιμαστικά κομματικά πειράματα της νέας φιλελεύθερης εποχής, η απαξίωση των κομμάτων και των πρακτικών τους που μάλλον διαφέρουν στο στύλ και το προμοτάρισμα, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα για την λειτουργία της υποτιθέμενης Δημοκρατίας, με πολίτες απογοητευμένους και αποφασισμένους να μεταδώσουν το βασικό ηχηρό τους μήνυμα:
Οι εκλογές αυτές δεν προσθέτουν ούτε αφαιρούν τίποτα, είναι απλά μια ακόμη τυπική διαδικασία με πολλές μεταγραφές και ελιγμούς των κομμάτων, αντισυστημικών ή μη. Πασιφανές βέβαια στην χώρα είναι και το φαινόμενο της πριμοδότησης νεοφασιστικών πρακτικών, υπό τον προστατευτικό μανδύα της ψήφου διαμαρτυρίας, που περίπου αθωώνει την συνειδητή ψήφο στα κάθε λογής μορφώματα που επιβιώνουν λανσάροντας ως κεντρικό σύνθημα την βία.
Όχι, στην Ελλάδα η άνοδος της Χρυσής Αυγής θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά. Και βέβαια δεν περιμένει κανείς από τα κόμματα να ενδιαφερθούν ουσιαστικά για το ζήτημα, αφού σε πολλές των περιπτώσεων υπάρχουν και οι αντίστοιχες ερωτοτροπίες. Είναι ζήτημα λοιπόν των ίδιων των πολιτών να εξετάσουν την εν λόγω πόρευση σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και της κοινωνίας γενικότερα η απόφαση για το αν θα περιθωριοποιήσει ή όχι τα ακροδεξιά μορφώματα και νοοτροπίες - που να το τονίσω – δεν είναι σε ένα μόνο κόμμα. Κανείς θα πρέπει να έχει πολλή ώρα και χώρο για να αναλύσει τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Οι πολίτες έδωσαν το μήνυμα με χαμηλά ποσοστά στους μονομάχους. Η ιστορία κάνει κύκλους όμως και η πόλωση πάραυτα σε ένα τμήμα του κόσμου καλά κρατεί. Ευννοεί κατά τι βέβαια και η κρίση που δεν επιτρέπει περαιτέρω αναλύσεις απέναντι σε ανθρώπους απελπισμένους από την φτώχεια. Απέναντι σε πολίτες που το μόνο που ζητούν είναι περισσότερη δημοκρατία κει ελευθερία, αλλά πάνω απ΄όλα απεμπλοκή από όποια πολιτικά διλήμματα που ουδεμία σχέση έχουν με την αυτοδιοίκηση. Πολίτες οι οποίοι θα μπορούσαν και να αυτοοργανωθούν απέναντι σε αυτή την λυσσσαλέα επίθεση των κομμάτων που πολώνουν και παραπλανούν. Μια πόλωση στο όνομα του όποιου «ευεργετικού» μνημονίου και των αντιμνημονιακών κομματικών τσιρίδων από δεξιά και αριστερά απέναντι σε πολίτες βασανισμένους από την φτώχεια και την στέρηση. Αποχή η λύση λοιπόν; Όχι θα έλεγα. Ενεργός συμμετοχή και εγρήγορση. Νέα οράματα και πρωτοβουλίες. Από τα social media μέχρι τις αυθόρμητες συγκεντρώσεις μακριά από τα κόμματα και τις όποιες κεντροαριστερές ή κεντροδεξιές αλχημείες ένεκα των επειγουσών αναγκών του κομματικού στάτους, που εκσυγχρονίζεται κια δημιουργεί πρότυπα. Αυτό ήταν το μήνυμα της κάλπης που κάποιοι αποσιωπούν καταλλήλως.
