Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Παρά τα τεράστια χρηματικά ποσά, που δαπάνησε η χώρα μας, τα τελευταία 40 χρόνια, με αφετηρία το 1974, για την άμυνά της και τα οποία υπολογίζονται χονδρικά σε 170 δισ. ευρώ, με μέση ετήσια δαπάνη τα 4,3 δισ. ευρώ (έρευνα του Σουηδικού Ινστιτούτου Μελετών Stockholm – International Peace Research Institute – SIPRI), δεν κατόρθωσε να αποκτήσει την ποιοτική της υπεροχή, στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου και τούτο γιατί όλα αυτά τα χρόνια, δεν έγινε πιστεύω σωστή εκτίμηση και αξιολόγηση των πραγματικών μας, αμυντικών δαπανών, με αποτέλεσμα να υπάρξει διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, για αγορά συμβατικών οπλικών συστημάτων, όπως άρματα, αποβατικά σκάφη (hover craft), υποβρύχια που γέρνουν κ.τ.λ. που δεν τα είχε ποτέ της ανάγκη η πατρίδα μας, σε τόσο μεγάλο όγκο, πολυτυπία και σε αυτήν την έκταση. Αγοράσαμε τουλάχιστον διπλάσιο πολεμικό υλικό απ’ ό,τι χρειαζόμαστε.
Πιστεύω ακράδαντα ότι το αμυντικό μας σύστημα, πρέπει να στηριχθεί, ότι σήμερα η χώρα μας, δεν αντιμετωπίζει, δυνητικούς κινδύνους, εισβολής χερσαίων δυνάμεων και η όλη, αμυντική της προσπάθεια, θα πρέπει να επικεντρωθεί πρωτίστως, στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου, όπου καθημερινά η Τουρκία δείχνει, έμπρακτα το ενδιαφέρον της, με την πολεμική της αεροπορία (παραβιάσεις του Εθνικού μας εναερίου χώρου και υπερπτήσεις αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά).
Συνεπώς με βάση αυτή την προτεραιότητα, θα πρέπει στη συνέχεια η χώρα μας, να εκπονήσει, το νέο, αμυντικό της δόγμα, που θα καθορίζει ένα άλλο είδος Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ), που δεν θα έχει καμία σχέση και συνάφεια, με τη σημερινή δομή και διάταξη και θα βασίζεται σε νέες ταχυκίνητες και ευέλικτες μονάδες, επιπέδου ταξιαρχών και σχηματισμών, μέχρι το πολύ Μεραρχιών, με μεγάλη μάζα πυρός, καταργουμένων συγχρόνως και στους τρεις κλάδους των Ε.Δ., όλων των απαρχαιωμένων και ξεπερασμένων σήμερα, μεγάλων σχηματισμών και διοικήσεων, ως αναποτελεσματικών, γιατί το μόνο, που παράγουν είναι η γραφειοκρατία, οι αγκυλώσεις, οι καθυστερήσεις, η οπισθοχώρηση και η στασιμότητα. Έτσι τον πρώτον και τον τελευταίον λόγον, θα τον έχουν πάντοτε τα Γενικά Επιτελεία, χωρίς τη μεσολάβηση, των ενδιάμεσων χρονοβόρων διαδικασιών, όπως συμβαίνει σήμερα, που υπάρχουν ακόμη, για παράδειγμα στον Στρατό Ξηράς (ΣΞ), μέχρι και έξι επίπεδα διοίκησης.
Δραστική μείωση της οροφής των Ε.Δ. από 150.000, ανδρών, περίπου που είναι σήμερα στις 100.000 με 120.000 άνδρες, που είναι ικανή, με κατάλληλη οργάνωση, εκπαίδευση και αναδιάρθρωση, σε συνδυασμό πάντοτε με ένα αποτελεσματικό και σύγχρονο σύστημα επιστράτευσης, τύπου Ισραήλ, με τον απαραίτητο εξοπλισμό, μπορεί να εξασφαλίσει αρκούντως ικανοποιητικά, την αμυντική θωράκιση και ασφάλεια της χώρας μας.
Με δεδομένο ότι ένας μελλοντικός πόλεμος στην περιοχή μας, που όπως όλοι μας απεύχομαι να συμβεί, θα είναι πολύ σύντομος και αεροναυτικός, στον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου. Έτσι, προκύπτουν οι αμυντικές μας ανάγκες και φυσικά οι απαραίτητοι εξοπλισμοί των ΕΔ και το είδος αυτών, με αιχμή του δόρατος πάντοτε, μια ικανή, αξιόμαχη και ετοιμοπόλεμη πολεμική αεροπορία, ποιοτικά ανώτερη της τουρκικής.
Στις συνοπτικές μου αυτές επισημάνσεις, δεν είναι δυνατόν, να περιγράψω και να αναλύσω, λεπτομερώς το αμυντικό δόγμα, που ταιριάζει και πηγαίνει στη χώρα μας. Αυτό εξάλλου είναι δουλειά άλλων. Δηλαδή των Κυβερνώντων και της ηγεσίας των ΕΔ. Κυρίως όμως θέλω να τονίσω ότι, είναι αδήριτη ανάγκη, όχι μόνον, να παταχθεί, αλλά να ξεριζωθεί παντελώς, όλο αυτό το σαθρό και σάπιο σύστημα προμηθειών, του αμυντικού υλικού και να επικρατήσει άπλετο φως και απόλυτη διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα.
Και για να γίνει αυτό, προέχει πλέον ανάγκη μιας ριζικής αναθεώρησης, της μέχρι σήμερα ακολουθούμενης, πολιτικής εξοπλιστικών προγραμμάτων, με βάση τη δοκιμασμένη πλέον αρχή, του «καλύτερα λιγότερα και απολύτως αναγκαία και κατάλληλα» παρά «περισσότερα και ακατάλληλα αν όχι άχρηστα». Τι πρέπει επ’ αυτού να γίνει; Ας το ψάξουν επιτέλους, καλύτερα και επισταμένα, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, πολιτικοί μας ταγοί και προπάντων οι Κυβερνώντες και οι ηγέτες των ΕΔ. Έχουν χρέος και καθήκον επιβεβλημένο να το κάνουν τώρα. Αυτή εξάλλου είναι η δουλειά τους. Είναι εθνική ανάγκη. Διαφορετικά θα είναι επιλήσμονες των τεραστίων ευθυνών τους.
Συμπερασματικά, προκύπτει αβίαστα, πιστεύω, ότι οι αμυντικές μας δαπάνες, πρέπει να κρατηθούν, κοντά στο 2% του ΑΕΠ ή και ακόμα πιο κάτω και αυτό μπορεί να γίνει, μόνο με νέα δομή και αναδιάρθρωση των ΕΔ. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ξέφρενοι και αδικαιολόγητοι αυτοί εξοπλισμοί και η αντιπαλότητα με την Τουρκία, ήταν η αιτία και ένας λόγος, που το δημόσιο χρέος, σκαρφάλωσε στα 325 δισ. ευρώ και είναι στο 185% του ΑΕΠ. Με τους πλέον συντηρητικούς και μετριοπαθείς υπολογισμούς, εκτιμάται ότι εάν, όλα αυτά τα χρόνια, επικρατούσε σύνεση και ένας σωστός εξορθολογισμός των αμυντικών μας δαπανών, θα μπορούσε να είχαν εξοικονομηθεί τουλάχιστον τριάντα δισ. ευρώ. Φτάνει πια!
Σημείωση: Όλοι οι επίορκοι αξιωματικοί να διαγραφούν αμέσως από την εφεδρεία, τις ενώσεις αποστράτων και να αποταχθούν από τις ΕΔ.
