Από τον Γεώργιο Εμ. Δημητράκη
Όσο βαθαίνει η κρίση εις την χώρα μας, τόσο περισσότερο έρχονται τώρα εις το προσκήνιο σκάνδαλα, τα οποία σε περίοδο ευμάρειας και νεοπλουτισμού αποκρύπτονταν από τον ελληνικό λαό. Με το άρωμα του άφθονου χρήματος του εφησυχασμού και της αδράνειας. Φαίνεται ότι τώρα η κρίση έχει και τη θετική πλευρά της. Δείχνει και το άλλο πρόσωπο της, διότι αφυπνίζει, ταράζει κυριολεκτικά τις συνειδήσεις μας στην περίοδο της απόλυτης ένδειας και κατάρρευσης που βιώνουμε ως λαός. Επειδή τώρα κατά κοινή ομολογία η χώρα μας βρίθει από τις δυσοσμίες μικρών και μεγάλων σκανδάλων, τα οποία ως γνωστόν απωθούσαμε από το περιβάλλον μας, μάλιστα δεν θέλαμε να ακούσουμε ούτε καν για αυτά, το πρόβλημα όλων μας είναι, εάν όλοι μας έχουμε τώρα την οικονομική δυνατότητα να προμηθευτούμε αντιασφυξιογόνες μάσκες για να προστατευθούμε από τις έντονες δυσοσμίες.
Ως άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε όμως ειλικρινείς απέναντι του εαυτού μας. Το σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων με τα διάφορα «αντισταθμιστικά ωφελήματα» (!) που ήρθε τώρα εις την «δημοσιότητα» με τις καταθέσεις του κ. Κάντα, και χάρις της κρίσης που βιώνουμε, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ως οσμή υπήρχε όμως από δεκαετίες, από διάφορες υποψίες και πληροφορίες που υπήρχαν. Αλλά που εμείς δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση να διερευνήσουμε για να έρθει και αυτό εις την επιφάνεια. Η αλήθεια, φαίνεται, μας τρόμαζε όλους μας, εξαιτίας της δικής μας αδιαφορίας και απάθειας, αλλά κυρίως όλους εκείνους που είχαν όχι τα δακτυλάκια, αλλά τις χερούκλες τους μέσα εις την τεράστια δεξαμενή του μελιού.
Γνωστόν είναι ότι η χώρα μας επενδύει ετησίως για την αμυντική της θωράκιση σημαντικούς ανθρώπινους πόρους και κονδύλια. Αυτό οφείλεται στα ιδιαίτερα προβλήματα εξωτερικής ασφάλειας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα στις διμερείς σχέσεις με τούς γείτονες και κυρίως με την Τουρκία. Προβλήματα που δεν έχουν οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπως π.χ. Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Ολλανδία κ.α. Για τον λόγο αυτόν είναι υποχρεωμένη να δαπανά 4.91% του ΑΕΠ (στοιχεία του 2002) για εξοπλιστικά προγράμματα. Ένα τεράστιο ποσοστό που την κατατάσσει εις την 1η θέση της Ευρώπης, μπροστά και από την πολυπληθέστερη και ισχυρότερη οικονομικώς Τουρκία που είναι στην 2η θέση με ποσοστό 3.27%.
Εάν κανείς αθροίσει τις εξοπλιστικές δαπάνες της χώρας μας τουλάχιστον από το 1981 έως σήμερα, με ένα ετήσιο μέσο όρο των 10 δισ. Ευρώ, τότε το συνολικό κόστος των αμυντικών δαπανών των τελευταίων 33 ετών ανέρχεται εις το κολοσσιαίο ποσό των 330 δισ. ευρώ, δηλαδή 112 τρισ. δραχμές. Από οικονομικής πλευράς θα πρέπει να μας τρομάζει, λόγω του τεράστιου μεγέθους του, και των στοιχείων που θα έρθουν εις την δημοσιότητα για την εμπλοκή διαφόρων παραγόντων του κυκλώματος εμπορίας εξοπλιστικών προγραμμάτων. Όμως αυτό το οποίο θα πρέπει να μας τρομάζει ακόμη πολύ περισσότερο, είναι το ενδεχόμενο και ο υπαρκτός κίνδυνος, το όλο κύκλωμα της διαπλοκής εις το σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λόγω των τεράστιων οικονομικών δυνατοτήτων του, να έχει απλώσει τα πλοκάμια του σε διάφορους χώρους της Εθνικής Πολιτικής και Ασφάλειας της Πατρίδας μας. Για να είναι κανείς πιο σαφής εις το περί τίνος πρόκειται αυτός ο υπαινιγμός και φόβος, τα κάτωθι:
Το τεράστιο κέρδος του κυκλώματος, με τις τεράστιες βέβαια μίζες, έπρεπε όχι μόνον να προστατευθεί, αλλά παράλληλα και να εξασφαλιστεί η συνέχειά του, διότι αυτό από μόνο του αποτελεί μία αυτονόητη φυσιολογική ενέργεια. Αυτό σημαίνει την απαραίτητη και αναπόφευκτη διείσδυσή του εις τους χώρους της Εθνικής Πολιτικής και Ασφάλειας, οι οποίοι χειρίζονται τις εθνικές υποθέσεις και την άμυνα της χώρας. Τέτοιοι χώροι είναι τα Υπουργεία Εξωτερικών, της Εθνικής Άμυνας με το Πεντάγωνο, και την ΕΥΠ.
Αξιοπερίεργες και ύποπτες ήσαν οι συνεχείς εντάσεις των τελευταίων 50 χρόνων μεταξύ της χώρας μας και των βορείων γειτόνων μας και κυρίως με την Τουρκία, οι οποίες και επικίνδυνες ήσαν για τον κίνδυνο πολεμικών συρράξεων, αλλά ταυτόχρονα οδηγούσαν κάθε τόσο σε κάθετη αύξηση παραγγελιών πολεμικού υλικού, με οικονομικές και κοινωνικές στερήσεις εις βάρος του λαού μας. Το ερώτημα που τίθεται, και το οποίο πρέπει να διερευνηθεί άμεσα από τις Εισαγγελικές Αρχές, είναι:
Σε τι βάθος ήταν η διείσδυση και η έκταση του όλου κυκλώματος εις τα προαναφερθέντα νευραλγικά Υπουργεία, το Πεντάγωνο και την ΕΥΠ, που χειρίζονται εθνικά θέματα και την ασφάλεια της χώρας μας; Μήπως π.χ. οι εκάστοτε μετακινήσεις των Υπουργών Εξωτερικών προς το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και αντιστοίχως δεν ήσαν συμπτωματικές, και οι παράλληλες σχέσεις των με το Πεντάγωνο; Οι εντάσεις αυτές με τις γείτονες χώρες και κυρίως με την Τουρκία έχουν σχέση με τη διείσδυση του όλου κυκλώματος με τα πλοκάμια του εις τους προαναφερθέντες ζωτικούς χώρους, τον έλεγχο αυτών, αλλά παράλληλα και μέσω των διεθνών συνεργασιών των, με την εξάπλωση του κυκλώματος και εις τις γείτονες χώρες;
Θα μπορούσε κανείς να υποψιασθεί για τα πολλά λάθη που έχουν γίνει εις τον χειρισμό των εθνικών θεμάτων τα οποία κόστισαν πάρα πολύ εις το Έθνος. Εις τους διεθνείς διπλωματικούς κύκλους γνωστόν είναι ότι π.χ. η γείτονα χώρα Τουρκία δεν μπορεί να διεξαγάγει πόλεμο κατά της Ελλάδος, λόγω του Status quo που επέβαλαν οι Μεγάλες Δυνάμεις εις την περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και τον παράλληλο κίνδυνο που διατρέχει η ίδια από γείτονες χώρες του Ιράν, Ιράκ, Συρία με τα δεκάδες εκατομμύρια Κούρδους αυτών, αλλά και εκείνων εντός της δικής της επικράτειας.
Δημιουργούνται τώρα σοβαρές υποψίες, ότι το συγκεκριμένο κύκλωμα ενδέχεται να έχει απλώσει εδώ και 50 χρόνια τα πλοκάμια του σε Φορείς που χειρίζονται θέματα Εθνικής Ασφάλειας της χώρας μας, αλλά μετά βεβαιότητας μέσω των διεθνών παραγόντων, και εις τις γείτονες χώρες. Με τη διαφορά όμως ότι Πατρίδα μας πλήρωνε όχι μόνο βαρύ τίμημα για την αχρείαστη υπερβολική παραγγελία εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά και βαρύ τίμημα εις το άριστο διπλωματικό παιχνίδι της Τουρκίας, η οποία με τις δήθεν «απειλές» της υποχρέωνε τις Ηγεσίες της χώρας μας σε συνεχείς υποχωρήσεις, όπως π.χ. υφαλοκρηπίδα, τα 6-μίλια, έλεγχο του εναέριου χώρου του Αιγαίου, τα Ίμια, την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου, το ΑΟΖ κ.λ.π.
Εθνική υπόθεση είναι τώρα η διερεύνηση από τις Εισαγγελικές Αρχές των σχέσεων του κυκλώματος με όλους εκείνους τους Φορείς που είχαν εις τας χείρας τους την τύχη του Έθνους.
* O Γεώργιος Εμ. Δημητράκης σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική Κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
