Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ διαδικασία της Κυριακής δεν περιορίζεται στη νίκη ενός – δύο κομμάτων και στην ήττα ενός – δύο άλλων... Αυτό ίσως είναι το «δέντρο»... Το «δάσος» είναι ότι, μετά από μια μακρά περίοδο αμφισβήτησης της «ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας» και της αξίας του ευρώ, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δείχνει να επιλέγει χωρίς επιφυλάξεις πια τον ευρωπαϊκό μονόδρομο... Τουτέστιν: ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να είναι ο νικητής των εκλογών, αλλά οι θριαμβευτές είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που μας έβαλε στην ΕΟΚ και ο Κώστας Σημίτης που μας έβαλε στη ζώνη του ευρώ...
ΓΙΑ να φτάσουν ετεροχρονισμένα σ’ αυτό τον θρίαμβό τους ο Καραμανλής κι ο Σημίτης, χρειάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας να χρησιμοποιήσει το άστρο του και να περιθωριοποιήσει όλο το αντιευρωπαϊκό ρεύμα της Αριστεράς: από τον μέντορά του Αλέκο Αλαβάνο, ως την έως χθες συνοδοιπόρο του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους συντρόφους του στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ, Λαφαζάνη, Βαλαβάνη, Κωνσταντοπούλου, Λαπαβίτσα και πολλούς άλλους...
ΟΠΟΙΟΣ σ’ αυτές τις εκλογές επένδυσε στη μη ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ή στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ηττήθηκε: η αντιευρωπαϊκή Αριστερά έχασε κατά κράτος από την όψιμα φιλοευρωπαϊκή με σκορ 37 - 10 (το 37% προκύπτει, αν στο 35,5% του ΣΥΡΙΖΑ προσθέσει κανείς το ποσοστό της ΔΗΜΑΡ που συνέπραξε με το ΠΑΣΟΚ και το 10% από το άθροισμα των ψήφων ΛΑΕ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) σε μια αναμέτρηση που έγινε αποκλειστικά σχεδόν και μόνο για να διαλέξει το μεγάλο τμήμα που ψηφίζει σήμερα Αριστερά, με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει... Η νίκη μάλιστα, των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων γίνεται πιο εμφατική αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι το 36% περίπου που ψήφισε τον κ. Τσίπρα αποδέχθηκε την αναγκαιότητα της εφαρμογής ενός σκληρού και επώδυνου μνημονίου μόνο και μόνο για να μην εκτραπεί η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τεθεί σε κίνδυνο η παραμονή της στη ζώνη του ευρώ!...
ΑΦΕΛΗΣ η προσέγγιση, θα πείτε... Είναι δυνατόν να εγγράφει κανείς στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας τον ηγέτη που «στόλιζε» τους αντιπάλους του ως «μερκελιστές» και τους Ευρωπαίους ως «εκβιαστές» και «τοκογλύφους»; Που αφόριζε το «μνημόνιο» και τις «μνημονιακές δυνάμεις» και από τα μπαλκόνια διακήρυττε ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ»; Να που είναι! Ο κ. Τσίπρας είναι ο μόνος πρωθυπουργός που θυσίασε το μισό του κόμμα για να υπογράψει το πλέον επώδυνο μνημόνιο και προκήρυξε εκλογές για να ζητήσει την εντολή του λαού για να το εφαρμόσει! Που επιχειρηματολόγησε υπέρ της αναγκαιότητας του μνημονίου, υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής του τόπου και υπέρ της παραμονής της στο ευρώ! Όσοι τον ψήφισαν λοιπόν, διάλεξαν συνειδητά τον δρόμο της Ευρώπης και τον δρόμο του μνημονίου για την έξοδο της χώρας από την κρίση!...Κι ας είχαν ψηφίσει «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου...
«ΜΑ, ο Τσίπρας είναι δημαγωγός», ακούω ήδη τον αντίλογο... «Αλλάζει το ρεπερτόριό του από τη μια μέρα στην άλλη. Πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι έγινε ξαφνικά ευρωπαϊστής;». Η αλήθεια είναι ότι η παραπάνω περιγραφή δεν τον αδικεί. Αλλά, πόσο διαφέρει από τους δήθεν ευρωπαϊστές ηγέτες των δήθεν φιλοευρωπαϊκών κομμάτων; Ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήταν που δημιούργησε το πρώτο ισχυρό ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα το 1990 στη Δεξιά με το «ανάθεμα» στους Ευρωπαίους, για τη στάση τους στο θέμα των Σκοπίων; Αυτός δεν ήταν που αντιπολιτεύθηκε τον ρεαλιστή Μητσοτάκη, που ζητούσε τον έντιμο συμβιβασμό στο θέμα του ονόματος; Ο Κώστας Καραμανλής δεν ήταν που επένδυσε στον «ανένδοτο» του Χριστόδουλου κατά των Ευρωπαίων για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες; Ο Α. Σαμαράς ως πρόεδρος της Ν.Δ. δεν ήταν που ανάδειξε σε πρωτοκλασάτους τους άλλοτε τηλεκήρυκες του «αντιευρωπαϊσμού» Γεωργιάδη, Βορίδη, Πλεύρη κλπ και διέγραψε την Ντόρα από βουλευτή της Ν.Δ. γιατί εγκαίρως ζήτησε την εφαρμογή του μνημονίου;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, η σχέση της χώρας μας με την Ευρώπη, από το 1980 μέχρι σήμερα πέρασε από πολλές φάσεις... Αν εξαιρέσει κανείς τον σταθερά ευρωπαϊκό προσανατολισμό του Κων. Καραμανλή, του Κων. Μητσοτάκη και του Κων. Σημίτη, όλοι οι άλλοι πρωθυπουργοί ελέγχονται είτε για το ευμετάβλητο των συναισθημάτων τους έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε για την εχθρότητά τους προς αυτήν, είτε για την αδυναμία τους να την υπερασπισθούν όταν ο λαϊκισμός είχε το «πάνω χέρι»... Οι αντιμνημονιακοί – ευρωσκεπτικιστές «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είναι δημιούργημα του Σαμαρά των Ζαππείων... Η ευρεία απήχηση της «Χρυσής Αυγής» και εν μέρει των ΑΝΕΛ δεν είναι άσχετη με την εθνικιστική και αντιευρωπαϊκή ρητορεία του Χριστόδουλου που δεν φρόντισε να περιθωριοποιήσει αποφασιστικά και έγκαιρα ο Κώστας Καραμανλής...
Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ, όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου τη δεκαετία του ’80, σπρώχνει βίαια τη γαλουχημένη (και από τον ίδιο) με αντιευρωπαϊκές κορώνες Αριστερά προς την πλευρά της Ευρώπης... Για να της χρυσώσει το χάπι, της υπόσχεται ότι θα αλλάξει αυτή την Ευρώπη... Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι δεν είναι αγαθές οι προθέσεις του, είναι ένα μικρό κέρδος για όσους πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας... Και ίσως μεγαλύτερο, αν τελικά επηρεάσει, όπως ο ίδιος πιστεύει, την ευρωπαϊκή λογική προς την κατεύθυνση που επιθυμεί... Γιατί θα είναι η πρώτη φορά που Έλληνας ηγέτης επηρεάζει το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και δεν ακολουθεί απλώς, τα ρεύματα που χαράσσουν οι άλλοι...
