Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΔΕΝ ξέρω αν στο ντιμπέιτ με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ τα πήγε καλά ο πρόεδρος της Ν.Δ., γιατί οι γραμμές αυτές γράφονται πριν ξεκινήσει η πολυαναμενόμενη «τηλεμαχία»... Οφείλουμε ωστόσο, να του αναγνωρίσουμε ότι με μια απάντησή του στις ερωτήσεις που του έθεσαν οι δημοσιογράφοι στη συνέντευξη της Θεσσαλονίκης, διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις ώστε, του λοιπού οι πολιτικοί αρχηγοί να έχουν την ειλικρίνεια που δεν είχαν ποτέ... Ειλικρίνεια που δεν δημιουργεί προσδοκίες στο κοινωνικό σώμα και δεν υπόσχεται στους πάντες τα πάντα με την αβάσταχτη επιπολαιότητα που το ζήσαμε τον περασμένο Ιανουάριο...
ΡΩΤΗΘΗΚΕ ο κ. Μεϊμαράκης στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ, αν θα μπορούσε να αποτρέψει τις δυσμενείς προβλέψεις για το συνταξιοδοτικό. Και ήταν αρχικά όσο «κοφτός» απαιτούν οι καιροί: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα». Και πιο κατηγορηματικός αμέσως μετά: «Δεν γίνεται τίποτα»... Παύση, στη συνέχεια... Ούτε «θα προσπαθήσουμε όμως...», ούτε «αν το επιτρέψουν οι συγκυρίες...», ούτε αντιπαραγωγικό μπλά – μπλά για να χρυσωθεί το χάπι... Ούτε καν ένα «δυστυχώς» μπροστά από το «δεν γίνεται τίποτα», ώστε να διαχωρίσει την πραγματικότητα από τα συναισθήματά του...
ΒΕΒΑΙΩΣ, υποσχέθηκε πολλά άλλα, με την ίδια ευκολία που υπόσχονται συνήθως οι πολιτικοί αρχηγοί κι αυτό είναι δείγμα του ότι δεν παρήλθε ανεπιστρεπτί η εποχή των υποσχέσεων: Πλην όμως, ας είμαστε (κι εμείς) ρεαλιστές: προεκλογική ρητορεία χωρίς υποσχέσεις (συγκρατημένες έστω) δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο... Ό,τι πάντως και αν υποσχέθηκε, ο πρόεδρος της Ν.Δ. η κατηγορηματική απάντηση «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα» στην ερώτηση για το συνταξιοδοτικό, συνιστά μια πρώτη απόπειρα ώστε να μάθουμε ν’ αποδεχόμαστε την πραγματικότητα, ακόμη κι αν πονάει...
ΓΙΑ να έχει αποτέλεσμα αυτή η απόπειρα θα πρέπει η πλειοψηφία του πολιτικού μας συστήματος να «ξεκόψει» οριστικά με το παρελθόν της. Να αποφεύγει να αναλαμβάνει προεκλογικά δεσμεύσεις που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τηρήσει. Και να αρχίσει να μυεί το κοινωνικό σώμα σε πολιτικές προτάσεις που εδράζονται στην αποδοχή της πραγματικότητας. Η προεκλογική ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου είναι ένα δείγμα του τι μπορεί να πάθει ένα κόμμα όταν υπόσχεται χωρίς να λάβει υπ’ όψιν του την πραγματικότητα: να χάσει τους μισούς υπουργούς του... Να χάσει ένα σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων του... Να χάσει την εμπιστοσύνη των νέων που αφορίζουν τον κ. Τσίπρα με τη φράση «κι αυτός μία από τα ίδια είναι!...».Και να «αναστήσει» το «πεθαμένο» ως χθες, παλιό πολιτικό σύστημα, επτά μόλις μήνες αφότου ο ίδιος επικύρωσε το πιστοποιητικό του θανάτου του!...
ΠΡΙΝ από πολλά χρόνια, σε μια ομιλία του στην Αθήνα, ο πρώην πρωθυπουργός της Σουηδίας Γκόραν Πέρσον, εξηγούσε στο κατάπληκτο ακροατήριό του ότι στη χώρα του, το κόμμα που προεκλογικά υπόσχεται φοροελαφρύνσεις συνήθως χάνει τις εκλογές! Όχι γιατί οι πολίτες θεωρούν ότι δεν θα τηρήσει την υπόσχεσή του, αλλά γιατί υποθέτουν ότι η υλοποίηση μιας τέτοιας υπόσχεσης συνεπάγεται λιγότερους πόρους για το «κοινωνικό κράτος» που στη Σουηδία λειτουργεί ως «ομπρέλα προστασίας» απέναντι σε κάθε ανασφάλεια...
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ της Σουηδίας είναι δείγμα «καλής πρακτικής» ως προς τη διατύπωση, την αποδοχή και την υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων... Στη διαμόρφωσή του συνετέλεσαν η αξιοπιστία των πολιτικών προτάσεων των πολιτικών ηγετών, η άσκηση του κοινωνικού σώματος ώστε να τις αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση κι η αξιολόγησή τους ως προς την ωφέλειά τους για το κοινό καλό...
ΓΙΑ ΝΑ φτάσουμε εκεί οι Έλληνες θα χρειαστεί πιθανότατα να περάσουμε αλλεπάλληλα σοκ... Η προσπάθεια των πολιτικών μας να είναι ειλικρινείς κυρίως στις προεκλογικές τους ομιλίες, θα επιταχύνει τη διαδικασία του απεγκλωβισμού μας από την ακατάσχετη υποσχεσιολογία που μας σαγηνεύει...
