Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)
Από την τραγωδία με το φλεγόμενο πλοίο στην Αδριατική, από την απίστευτη ασυννενοησία ιταλικών και ελληνικών αρχών σχετικά με τους νεκρούς και τους αγνοούμενους και όχι μόνο, στην αναμενόμενη μεταβολή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα, με την προκύρηξη εκλογών σε λίγες εβδομάδες και την επικείμενη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Από την τεράστια τραγωδία μεσοπέλαγα και την ανείπωτη καθυστέρηση λόγω κωλύματος στην επικοινωνία μεταξύ των δύο γειτονικών χωρών αναφορικά με το ποιος έχει την επιχειρησιακή ευθύνη, στο ολέθριο σκηνικό ποδοσφαιρικού γηπέδου στην Βουλή και τις επείσχυντες κομπορρυμοσύνες της πριμοδοτούμενης ακροδεξιάς, που θέτει ως βάση για μια ακόμη φορά το μνημόνιο και την πτώση Σαμαρά ως εκδίκηση για τις προφυλακίσεις στελεχών της. Ποιος άραγε θα νοιαστεί τις επόμενες ημέρες για το σοκ των εκατοντάδων επιβατών του επιβατικού πλοίου, που έζησαν ώρες στην Αδριατική, όταν μέχρι τις 25 Γενάρη θα πρέπει τα κόμματα να επιδοθούν στην τελική αναμέτρηση; Ήδη, καθώς τις εκλογές τις έχουν προκρίνει τα γκάλοπ, όλοι παρόντες - ΜΜΕ και κόμματα - αναζητούν απαντήσεις από τον Αλέξη Τσίπρα για το πως θα κυβερνήσει. Ήδη το αποτέλεσμα έχει βγει και η ΝΔ βάζοντας από τώρα τον εαυτό της στην θέση της Αντιπολίτευσης, εξαπολύει μύδρους κατά του «κυβερνώντος» ΣΥΡΙΖΑ με τον ακολουθούμενο συνασπισμό του, καθώς όπως φαίνεται θα χρειαστούν και άλλοι να συνδράμουν στον σχηματισμό ετούτης της κυβέρνησης. Πως αλλάζουν λοιπόν τα δεδομένα σε τούτη την χώρα και ειδικά όταν στο τιμόνι της πολιτικής εξακολουθούν να υπάρχουν οι «συνήθεις ύποπτοι».... Πως και με ποιο τρόπο μεταβάλλεται το πολιτικό σκηνικό σε μια Ελλάδα που το μόνο που έχει να κάνει είναι να αποδείξει αν μπορεί να πορευτεί εκτός μνημονίου.... Όμως έτσι γίνεται πάντα και ειδικά σε μια χώρα που δεν έχει λύσει βασικά προβλήματα, μια χώρα που η κοινωνική πολιτική παραμένει λέξη κενή περιεχομένου στα χείλη αναξιόπιστων πολιτικών. Όλοι στο ίδιο καζάνι, λέτε; Πιθανά. Αυτό όμως θα το αποφασίσουν οι πολίτες σε λίγες ημέρες. Και αυτό είναι κατανοητό. Αυτό που δεν χωρά ο ανθρώπινος νους όμως είναι το πως αρχές κρατών άφησαν σχεδόν αβοήθητους, γύρω στους 500 ανθρώπους μεσοπέλαγα στο όνομα της ανάληψης επιχειρησιακής ευθύνης. Για να μην μιλήσουμε για την ασφαλή ή μη ναυσιπλοία και τους ελέγχους που παρόλο που γίνονται, δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα. Οι εικόνες από το φλεγόμενο πλοίο στην Αδριατική επισκίασαν σαφώς την πολιτική επικαιρότητα, χτύπησαν κατευθείαν στην καρδιά του μέσου πολίτη και άπλωσαν εκ νέου ένα πέπλο φόβου από τις εικασίες για τα αίτια της καταστροφικής πυρκαγιάς εν πλώ. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν. Υπάρχουν απορίες και πολλά κενά για τον τρόπο αντιμετώπισης αυτού του θλιβερού συμβάντος. Σοκαρισμένοι όλοι παρακολούθησαν τις ανταποκρίσεις και τις μαρτυρίες των επιβαινόντων και διασωθέντων.Θέτουν αλλεπάλληλα ερωτήματα, προσπαθούν να καταλάβουν αν και κατά πόσον τελικά υπερισχύει η κρατική υπόληψη και τα συμφέροντα της ναυσιπλοίας, που μπαίνουν πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Περιτεύουν όμως περισσότερα σχόλια για την ασυννενοησία ελληνικών και ιταλικών αρχών. Το γεγονός παραμένει: για μια ακόμη φορά οι έλεγχοι δεν αποδίδουν και οι ευθύνες μάλλον δεν θα αποδοθούν εκεί που πρέπει. Είναι γνωστή η κατάληξη ερευνών παρόμοιων δυστυχημάτων με πολλά θύματα. Είναι οφθαλμοφανείς οι παρατυπίες αναφορικά με την ασφάλεια των επιβατών, παραλείψεις εγκληματικού χαρακτήρα που δεν επιδέχονται την παραμικρή δικαιολογία. Από την ανθρώπινη τραγωδία λοιπόν στο τεράστιο αλαλούμ της κυβέρνησης αλλά και την μεγάλη ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους ψηφοφόρους του, καθώς πολύ σύντομα ο Αλέξης Τσίπρας θα κληθεί να απαντήσει πως και με ποιο θα κυβερνήσει την χώρα. Κοινώς, ιδού...η Ρόδος. Κατά τα άλλα, μειωμένου ενδιαφέροντος η επικείμενη ή μη ίδρυση νέου κόμματος από τον Γιώργο Παπανδρέου και σχεδόν αδιάφορες οι «συντροφικές επισκέψεις» Λοβέρδου και λοιπών για την αλλαγή στάσης του. Κανονικά ετούτες τις ώρες θα έπρεπε να στραφούν όλοι στον δράμα της Αδριατικής. Να αναλογιστούν πως στην κυριολεξία από τύχη δεν είχαμε εκατόμβες θυμάτων. Οι ευθύνες είναι τεράστιες. Αλλά πάνω απ΄όλα η αδιαφορία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, που δεν γνωρίζει σύνορα. Και ας αφήσουν στην άκρη τις δια των εγχώριων ΜΜΕ φασίζουσες αναφορές περί πολλών «παράνομων μεταναστών» αγνοουμένων, που δεν τους δίδεται σαφώς η δέσουσα σημασία. Ας τα αφήσουν γιατί το δράμα των προσφύγων είναι ανείπωτο και όταν ένας ανώνυμος «λαθρομετανάστης» πεθαίνει έχει την ίδια σημασία με τον επώνυμο κάτοικο τη Ευρώπης, η ζωή τους έχει με την ίδια αξία. Σε ενα πλοίο όλοι, εκτεθειμένοι στην ίδια ανασφάλεια, είτε στις καμπίνες είτε κάτω από τα φορτηγά. Ένας θάνατος, ίδιο τέλος. Γεγονότα που, όπως είδαμε, απασχόλησαν πολλά ΜΜΕ αλλά κανέναν πολιτικό ειδικά στην χώρα μας που παρασύρεται στην δίνη της προεκλογικής καμπάνιας.
