Από τον Γιώργο Δελαστίκ
Τα ψέματα τελείωσαν. Καμία πρόβλεψη δεν έχει πλέον νόημα. Σε 24 περίπου ώρες, αύριο γύρω στη μία το μεσημέρι, οι 300 βουλευτές της υφιστάμενης Βουλής που βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με τη λαϊκή θέληση θα έχουν αποφασίσει αν θα εκλέξουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή αν θα οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές την τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου ή την πρώτη Κυριακή του Φεβρουαρίου. Τι θα κάνουν, θα το μάθουμε αύριο.
Ουδέποτε υπήρξε στην Ελλάδα τόσο κρίσιμη προεδρική εκλογή. Δεν αναφερόμαστε μόνο στο γεγονός ότι αν απορριφθεί η εκλογή του Σταύρου Δήμα, θα είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία μετά τη Μεταπολίτευση που μια κυβέρνηση θα αποτυγχάνει να εκλέξει τον υποψήφιό της Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό θα ήταν αξιοσημείωτο, αλλά δευτερεύουσα λεπτομέρεια.
Αλλού είναι το κορυφαίο πολιτικό ζήτημα. Αν γίνουν εκλογές σε διάστημα περίπου ενός μηνός, με το πολιτικό κλίμα που επικρατεί σήμερα, θα ανατραπεί εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό! Λίθος επί λίθου δεν θα μείνει!
Το επί 40 χρόνια αμετάβλητο σκηνικό της μεταπολίτευσης, με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να εναλλάσσονται στην εξουσία, πνέει τα λοίσθια. Αυτό το διαισθάνονται όλοι οι Έλληνες. Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου συνιστά το "κύκνειο άσμα" αυτού του κομματικού συσχετισμού δυνάμεων.
ΞΕΨΥΧΟΥΝ ΟΙ... ΑΡΙΘΜΟΙ
Τα εκλογικά ποσοστά των κομμάτων - πυλώνων του συστήματος είναι αποκαλυπτικά της κρίσης που βιώνουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Το 2009, στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν, το άθροισμα των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ και της Ν Δ ήταν εξαιρετικά υψηλό - 77,4%, αφού το ΠΑΣΟΚ είχε πάρει 43,92% και η ΝΔ 33,48%, παίρνοντας 160 έδρες το ΠΑΣΟΚ και 91 η ΝΔ, σύνολο 251 έδρες τα 2 κόμματα - πυλώνες του συστήματος κατείχαν το... 83,67% των εδρών της Βουλής!
Δυόμισι περίπου χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2012 που έγιναν πάλι βουλευτικές εκλογές, το ποσοστό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αθροιστικά είχε πέσει σχεδόν στο μισό: μόνο 41,94% - η ΝΔ πήρε 29,66% και το ΠΑΣΟΚ 12,28%. Παρά το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, και οι έδρες των δύο κομμάτων-πυλώνων καταβυθίστηκαν στις 162-129 η ΝΔ και 33 το ΠΑΣΟΚ.
Αν γίνουν εκλογές σε ένα μήνα και επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, άρα και δικαιούχο των 50 εδρών, οι έδρες αθροιστικά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου ενδέχεται να κυμανθούν κάτω των 100, ίσως και 70-80!
Είναι εξόφθαλμο δηλαδή ότι μια χώρα είναι αδύνατον να κυβερνηθεί πλέον από έναν δικομματισμό, ο οποίος δεν συγκεντρώνει ούτε καν το ένα τρίτο των ψήφων και σαφώς λιγότερες από το ένα τρίτο των εδρών λόγω του εκλογικού συστήματος. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ουσία του πολιτικού προβλήματος της χώρας.
ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Αν θέλουμε να κάνουμε μια βαθύτερη προσέγγιση του ζητήματος - και καλό είναι να την κάνουμε τώρα, γιατί από αύριο το μεσημέρι, μπορεί να μαίνεται η προεκλογική περίοδος - πρέπει να δούμε την ουσία και όχι τα πολιτικά πρόσωπα μόνο, όσο αντιπαθή ή και μισητά μπορεί να είναι αυτά.
Ο δικομματισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ περιδινείται σε βίαιη, υπαρξιακή κρίση που θα τον διαλύσει στο τέλος ακριβώς λόγω του ρόλου που έπαιξαν αυτά τα κόμματα στο θέμα του μνημονίου.
Το μνημόνιο είναι αυτό που κυριολεκτικά διέλυσε την ελληνική κοινωνία και εξαθλίωσε οικονομικά και κοινωνικά τους Έλληνες.
Στο μνημόνιο όμως μας έβαλε το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου και τη μνημονιακή πολιτική που υπαγορεύουν στην Ελλάδα οι Γερμανοί, την υλοποιούν με ακόμη πιο βίαιο και πειθήνιο τρόπο η ΝΔ με τον πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευαγγ. Βενιζέλου.
Με άλλα λόγια ο δικομματισμός ΝΔ - ΠΑΣΟΚ βυθίζεται στην κρίση, επειδή αυτά τα 2 κόμματα πρωτοστάτησαν στην επιβολή του μνημονίου, το οποίο κατέστρεψε τη βελτιούμενη ευημερία της μεταπολίτευσης, την οποία τα ίδια κόμματα είχαν δημιουργήσει επί 35 χρόνια!
Το μνημόνιο συνιστά βιαιότατη, οριστική και αμετάκλητη ρήξη με το παρελθόν. Αν όμως δεχτεί κανείς ότι αυτό όντως συμβαίνει, τότε το κομματικό και πολιτικό σκηνικό της χώρας μας οφείλει να εναρμονιστεί με την εποχή του μνημονίου. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι θα διαμορφωθούν δύο μπλοκ πολιτικών κομμάτων. Από τη μια οι υποστηρικτές του μνημονίου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, ενδεχόμενο κόμμα του Γιώργου Παπανδρέου) και από την άλλη οι αντίπαλοι του μνημονίου (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ).
Ακριβώς τη λαϊκή επιρροή του κάθε κόμματος και συνολικά του κάθε μπλοκ, φερεφώνων και εχθρών του μνημονίου, θα αποτυπώσουν οι εκλογές που θα γίνουν σε έναν μήνα, αν όντως αυτό προκύψει από την αυριανή συνεδρίαση της Βουλής και τη στάση που θα τηρήσουν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, αλλά και όσοι βουλευτές έχουν ανεξαρτητοποιηθεί πρωτίστως από το ΠΑΣΟΚ και τα δύο κόμματα των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ.
Επειδή σε αυτή τη φάση κυριαρχεί ακόμη η λαϊκή οργή για την καθολική συμφορά των μνημονίων και η ελπίδα μήπως με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία βελτιωθεί κάπως η κατάσταση, η νίκη των εχθρών του μνημονίου είναι βέβαιη στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές.
Το πόσο θα διαρκέσει, τι θα πετύχει και αν θα επαναληφθεί, βέβαια, είναι μια εντελώς άλλη ιστορία, με την οποία θα ασχοληθούμε αν και όταν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις της ελληνικής πολιτικής σκηνής σχηματίσουν κυβέρνηση τον Φεβρουάριο και εκλέξουν δικό τους Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ
Αν όντως η Βουλή οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές σε ένα μήνα, θα συνεχιστούν οι ραγδαίες ανατροπές που έλαβαν χώρα τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 στις δύο αλλεπάλληλες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες εξαφάνισαν την εικόνα των βουλευτικών εκλογών του 2009. Όταν λέμε ότι δεν θα μείνει λίθος επί λίθου από τον συσχετισμό δυνάμεων των κομμάτων, αυτό εννοούμε.
Το ΠΑΣΟΚ του 43,92% και των 3 εκατομμυρίων ψήφων του 2009 έπεσε στις 833.527 ψήφους και στο 13,18% των ψήφων τον Μάιο του 2012 και βυθίστηκε ακόμη πιο χαμηλά στις 755.832 ψήφους και στο 12,28% τον Ιούνιο του 2012.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4,6% και των μόλις 315.501 ψήφων του 2009 εκτινάχθηκε στο 16,78% και το ένα εκατομμύριο ψήφους στις εκλογές του Μαΐου για να απογειωθεί στο 26,89% και στο 1.655.053 ψήφους ένα μήνα αργότερα, τον Ιούνιο του 2012!
Οι ανύπαρκτοι το 2009 ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου με το που εμφανίστηκαν πήραν το 10,61% τον Μάιο, με το ποσοστό τους να περικόπτεται στο 7,51% τον Ιούνιο του 2012. Όσο για την επίσης ανύπαρκτη το 2009 ΔΗΜΑΡ, ναι μεν πήρε τον Μάιο 6,11% και τον Ιούνιο αύξησε οριακά το ποσοστό της στο 6,26%, αλλά τώρα θεωρείται απολύτως βέβαιο ότι αν κατεβεί μόνη της στις βουλευτικές εκλογές σε ένα μήνα, δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μπει στη Βουλή.
Ακόμη και το τόσο ανθεκτικό σε εκλογικές πιέσεις ΚΚΕ, υπέστη την πιο οδυνηρή έκπληξη της σχεδόν εκατοντάχρονης ιστορίας του στις εκλογές που αναφερόμαστε. Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου του 2012 πήρε το αξιοπρεπέστατο ποσοστό των 8,48% των ψήφων - το καλύτερο δηλαδή ποσοστό του επί ένα τέταρτο του αιώνα, από το 1985 - αλλά ένα μήνα μετά, τον Ιούνιο, πήρε το χειρότερο ποσοστό της ιστορίας του από τότε που άρχισε να μετράει ακριβώς το εκλογικό ποσοστό των κομμάτων στις εκλογές - δηλαδή από τη δεκαετία του... 1930: μόλις 4,5%!!!
Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Είναι βέβαιο ότι το πολιτικό και κομματικό σκηνικό της χώρας μας υφίσταται βιαιότατους κλυδωνισμούς και ότι απειλείται με κατάρρευση.
Αιτία αυτής της κρίσης όμως είναι η πολιτική στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση η άρνηση του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ να συναινέσει στην αχαλίνωτη μνημονιακή πολιτική τους. Μια τέτοια συναίνεση άλλωστε αποκλείεται εξ ορισμού ακριβώς γιατί η απογείωση του ΣΥΡΙΖΑ από το 5% στο 27% (και στο ποιος ξέρει σε ποιο ποσοστό στις βουλευτικές εκλογές μετά από ένα μήνα) οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που πρωτοστάτησε στην ύψωση της σημαίας του αντιμνημονιακού αγώνα! Αυτό τον έφερε στην πρώτη θέση των κομμάτων δημοσκοπικά ενόψει και των βουλευτικών εκλογών.
Θα ήταν πολιτική αυτοκτονία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, αν ποτέ συναινούσαν να στηρίξουν τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου. Έστω και αν υποθέσουμε ότι ο Αλ. Τσίπρας εξαπατά τον λαό και προτίθεται να ακολουθήσει... μνημονιακή πολιτική, θα πρέπει να ήταν πολιτικά ηλίθιος ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ για να το κοινοποιήσει αυτό τοις πάσι μέσω της συμφωνίας του σε οποιοδήποτε θέμα με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ!
Θα το λέμε και θα το επαναλαμβάνουμε διαρκώς ότι η πολιτική κρίση στη χώρα μας θα μαίνεται μέχρις ότου το πολιτικοκομματικό σκηνικό εναρμονιστεί με την πανάθλια πραγματικότητα της μνημονιακής Ελλάδας ή μέχρις ότου πάψει να υφίσταται αυτή η μνημονιακή πραγματικότητα. Χωρίς να γίνει κάτι από τα δύο, αποκλείεται να λήξει η πολιτική κρίση!
ΕΚΛΟΓΕΣ Ή... ΑΚΙΝΗΣΙΑ!
Πέρα όμως από τη βαθύτερη προσέγγιση του πολιτικού προβλήματος της χώρας, υπάρχει και η ζέουσα πολιτική πραγματικότητα! Προϋπόθεση για να αρχίσει η προσαρμογή του κομματικού συσχετισμού δυνάμεων και του πολιτικού σκηνικού με τις διαθέσεις του ελληνικού λαού, είναι μία και μόνη στη συγκεκριμένη συγκυρία:! η αποτυχία της κυβέρνησης να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από 180 βουλευτές μέσω της εκλογής του υποψηφίου της ως Προέδρου της Δημοκρατίας!
Προσοχή, αύριο ψηφίζουν οι βουλευτές, όχι ο λαός! Από τη στάση καμιά εικοσαριά όλων κι όλων βουλευτών θα κριθεί η πορεία της χώρας, η υπέρβαση της πολιτικής κρίσης ή - αντιθέτως - το βούλιαγμά της σε έναν ακόμη πιο απερίγραπτο βάλτο πολιτικής ακινησίας και ολέθρου. Αυτό θα συμβεί, αν η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου κατορθώσει τελικά να μαζέψει 180 ή περισσότερους βουλευτές που θα της δώσουν ενάμιση ακόμη χρόνο παράταση ζωής, ψηφίζοντας εν παρόδω και κάποιο άτομο για τον ούτως ή άλλως διακοσμητικό βάσει του Συντάγματος ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εκλογές ή ακινησία, λοιπόν; Τώρα πια δεν χρειάζονται προβλέψεις, δεν έχουν νόημα. Υπομονή για μόλις 24 ώρες ακόμη απαιτείται. Αύριο το μεσημέρι όλες οι απορίες μας θα έχουν λυθεί και στα ερωτήματά μας θα υπάρχουν απαντήσεις!
