Από το Νίκο Αγ. Μπλάνα
Η πόλη της Λάρισας βρίσκεται σε μια ευτυχή συγκυρία, την οποία αν την εκμεταλλευτούμε με ανοικτό μυαλό και σύγχρονο τρόπο, τότε θα μπορούμε να καμαρώνουμε στο τέλος του 2021, μια πόλη, πραγματικά 3ο πόλο ανάπτυξης της χώρας μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της πόλης μας έχουμε, για δεύτερη θητεία, αιρετό περιφερειάρχη, Λαρισαίο με πολυετή εμπειρία στα Δημοτικά και επομένως άριστο γνώστη της πόλης, της Περιφέρειας και των προβλημάτων τους. Επιπλέον ως πρόεδρος των περιφερειαρχών όλης της χώρας μπορεί να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή όσο και – κυρίως - στα Ευρωπαϊκά όργανα.
Συγχρόνως έχουμε Δήμαρχο, άνθρωπο με πολυετή εμπειρία, από το 1980 στα αυτοδιοικητικά της Λάρισας και σε μια ηλικία που λογικά ο άνθρωπος απελευθερώνεται από πολλά δεσμά.
Παράλληλα η θητεία και των δύο συμπίπτει με την έναρξη της πέμπτης προγραμματικής περιόδου 2014-2020. Οι αποφάσεις και των δύο για τον σχεδιασμό και την ένταξη έργων στο νέο ΕΣΠΑ, ουσιαστικά δεσμεύουν και την επόμενη θητεία, τόσο του περιφερειάρχη όσο και του Δημάρχου με δεδομένη την συνήθως επιμήκυνση του (νέου) ΕΣΠΑ κατά δύο τουλάχιστον χρόνια.
Επιπρόσθετα, με δεδομένη την οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά κυρίως των δημοσιοοικονομικών υποχρεώσεων που προκύπτουν [όχι από τα μνημόνια ή συναφείς περιεχομένου λέξεις αλλά] από την Κοινοτική Νομοθεσία, οι διαθέσιμοι πόροι για τον πρώτο βαθμό τοπικής Αυτοδιοίκησης θα τείνουν προς το μηδέν και η μόνη ικανή λύση χρηματοδότησης θα προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από τους πόρους του νέου ΕΣΠΑ.
Με βάση την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει από τα διαρθρωτικά ταμεία, από την εποχή ακόμα των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων μέχρι και σήμερα, η αναλογία αναγκών προς υλοποιήσιμα έργα είναι περίπου 3,5 προς 1. Αυτό συνεπάγεται ότι, ο προγραμματισμός και η υλοποίηση των έργων που θα αφορούν στη πόλη της Λάρισας, σε σχέση με την στενότητα των διαθέσιμων πόρων και τις ανάγκες της πόλης, θα πρέπει να γίνει στη βάση του ρεαλισμού και της μεγιστοποίησης των αναμενόμενων ωφελειών.
Ανεξάρτητα του φορέα που θα υλοποιήσει τα έργα τα οποία έχει ανάγκη η πόλη [Υπουργεία, Περιφέρεια, Δήμος], οφείλουμε όλοι μας, από τον Περιφερειάρχη, Δήμαρχο, Παρατάξεις της Μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο, δημότες, να συστρατευθούμε στην υλοποίηση των έργων που θα επιλεγούν.
Είναι φυσικό και ανθρώπινο, ό κάθε πολίτης να ιεραρχεί τις ανάγκες τις πόλης και επομένως τα αντίστοιχα έργα σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και λογικές. Ένα από τα πολλά κριτήρια που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας απασχολήσει είναι εκείνο της ολοκληρωμένης διάστασης των παρεμβάσεων που θυμίζει την παροιμία «κάλλιο ένα και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι». Σύμφωνα με το ανωτέρω σκεπτικό, τα έργα που ιεραρχούμε ότι θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί και αποδοθεί στην κοινωνία είναι (με τυχαία σειρά):
1. Το Αρχαίο Θέατρο και του θέατρο του ΟΥΗΛ. Η πόλη μας ήδη διαθέτει πολιτιστικές υποδομές δυσανάλογες με τον πληθυσμό της. Εκείνο που προέχει πλέον είναι η διασύνδεση όλων των δομών, η αξιοποίηση τους για την προσέλκυση αυτόχθονων και ξένων επισκεπτών, αλλά κυρίως η αξιοποίηση τους για την εισχώρηση του αγαθού «πολιτισμός» σε όλο και μεγαλύτερη μερίδα των κατοίκων της πόλης και των γύρω περιοχών.
2. Ολοκλήρωση της ανάπλασης της τάφρου «Χατζηχαλάρ» μέχρι την οδό Ιωαννίνων. Η πελώρια αυτή λωρίδα γης από την οδό Καρδίτσας μέχρι την Ιωαννίνων με την ανάπτυξη των δένδρων θα αλλάξει ριζικά το περιβάλλον της πόλης. Δεν θα πρέπει να υπάρχει στην πόλη μας ούτε ένας κοινόχρηστος χώρος πρασίνου, παραμελημένος, βρώμικος, με σάπιες υποδομές και νεκρά δένδρα. Παρατημένοι, επί χρόνια χώροι, όπως το Αισθητικό Άλσος δεν πρέπει να ξαναϋπάρξουν.
3. Ολοκλήρωση διαπλατύνσεων σημαντικών οδικών αρτηριών. Η λεωφόρος Καραμανλή θα πρέπει να διαπλατυνθεί και στο τμήμα από διασταύρωση οδού Βόλου μέχρι τουλάχιστον την διασταύρωση Αγιάς/Αεροδρόμιο. Ομοίως η περιφερειακή οδός προς ΤΕΙ από την διασταύρωση του Lidl στην Ιωαννίνων – Τρικάλων, την διασταύρωση με την Καραολή Δημητρίου, τον κόμβο του Αρχαιολογικού Βυζαντινού μουσείου-γήπεδο ΑΕΛ. Επιτέλους θα πρέπει να ολοκληρωθεί η διάνοιξη της οδού Καλλιθέας, ώστε να ολοκληρωθεί και ο μικρός εσωτερικός δακτύλιος. Το ίδιο ισχύει και για την οδό Θεοπόμπου, από το ύψος περίπου της ΔΕΥΑΛ και μέχρι την έξοδο στην Ιωαννίνων. [βόρειο τμήμα της συνοικίας Αγίου Θωμά].
4. Η κάλυψη της τάφρου του Γκοσμπασανιώτη από το ύψος της Βόλου τουλάχιστον μέχρι την Κάρλας αλλά κατά προτίμηση μέχρι την Ζήλου θα επιτρέψει σε μια ξεχασμένη, πολλά χρόνια τώρα περιοχή, να αναπνεύσει κάπως. Λάρισα δεν είναι η συνεχής ανακατασκευή των κεντρικών πλατειών ή γνωστών συνοικιών, αλλά και η ξεχασμένη περιφέρειά της.
Προφανώς μπορούμε να συνεχίσουμε με απαρίθμηση και άλλων αναγκαίων έργων [π.χ. Μεζούρλο, μεταφορρά ΚΤΕΛ, διανοίξεις δρόμων κ.α.]. Ωστόσο όσα έργα και να πραγματοποιηθούν, η πόλη οφείλει το συντομότερο να απομακρύνει από τα σπλάχνα της το τελωνείο με ότι αυτό συμπαρασύρει [ανάδειξη Λαογραφικού κ.α.].
Τέλος, να κάνω αναφορά σε ένα έργο που βεβαίως δεν είναι του Δήμου, ωστόσο εξυπηρετεί ένα πολύ μεγάλο μέρος των κατοίκων της πόλης και των όμορων νομών Καρδίτσας και Τρικάλων. Πρόκειται για την διαπλάτυνση του δρόμου προς τα Ανατολικά παράλια του νομού, με την δημιουργία 2 και 2 λωρίδων από το ύψος του Πλατύκαμπου μέχρι τουλάχιστον το χωριό Ελευθέριο, το οποίο σε κάποια στιγμή θα πρέπει να παρακαμφθεί.
Όσο αφορά στα «εσωτερικά» του Δήμου και στη σχέση του με τον δημότη, τι θέλει ο δημότης από μια δημοτική αρχή; Απλά, κατανοητά και αυτονόητα πράγματα. Ακριβώς ότι αναμένει και ένας μέσος ταξιδιώτης.
1. Μια πόλη ΚΑΘΑΡΗ. Καθαρή, σημαίνει κάδοι απορριμμάτων και ανακύκλωσης άδειοι, πλυμένοι, συντηρημένοι.
Σημαίνει καθαρές πλατείες, γενικά δημόσιοι χώροι, πάρκα, παιδικές χαρές. Δεν εγκαινιάζω νέα πάρκα, αν ότι έχω μέχρι σήμερα δεν είναι λειτουργικά και αποδεκτά. Δεν εγκαταλείπω το παλιό για να κόβω κορδέλες σε νέα, αλλά τιμώ τον κόπο και τα χρήματα των συμπολιτών μου για ότι υπάρχει μέχρι σήμερα στην πόλη.
Σημαίνει λιγότερα τραπεζοκαθίσματα σε δημόσιους χώρους, καθόλου αυτοκίνητα σε πλατείες και πεζοδρόμια, σημαίνει σέβομαι τον πολίτη με πράξεις. Σημαίνει διευκολύνω τα ΑΜΕΑ να έχουν τα ίδια δικαιώματα στον δημόσιο χώρο με τους λοιπούς κατοίκους.
2. Μια πόλη ΗΣΥΧΗ. Ήσυχη σημαίνει σχεδιάζω με γνώμονα τα μαζικά μέσα μεταφοράς, τις ήπιες μετακινήσεις, τους ποδηλατόδρομους και πεζόδρομους. Περιορίζω όσο γίνεται την κίνηση των ΙΧ αυτοκινήτων και των μεγάλων οχημάτων. Ελέγχω αυστηρά τον θόρυβο των δικύκλων και λοιπών τροχοφόρων, των κέντρων διασκέδασης, εστίασης, αναψυχής.
3. Μια πόλη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ. Στη πόλη αυτή δεν υπάρχουν πολίτες που πεινούν, άστεγοι, χωρίς περίθαλψη και στοιχειώδη μόρφωση.
4. Μια πόλη ΖΩΝΤΑΝΗ, με ΕΤΗΣΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ. Σημαίνει ότι κάθε Σαββατοκύριακο αλλά και μέσα στην εβδομάδα, ο παππούς, η γιαγιά, ο εργαζόμενος, η εργαζόμενη, τα παιδιά έχουν επιλογές στο να ασχοληθούν δημιουργικά, να μάθουν, να διασκεδάσουν, να χαλαρώσουν, να συμμετέχουν.
Τέσσερα απλά πράγματα λοιπόν: Καθαριότητα, Ησυχία, Αλληλεγγύη, Δραστηριότητα. Τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Στη πόλη αυτή, ο πολίτης, ο δημότης, ο επισκέπτης χαίρονται να περπατούν, να ψωνίζουν, να πίνουν καφέ, να τρώνε στις πλατείες και στους πεζόδρομους, να τρέχουν, να ασκούνται, να βλέπουν θεάματα, να συμμετέχουν. Χαίρονται που κατοικούν στην πόλη της Λάρισας.
Τότε και μόνο τότε θα έχουμε λόγο να καλέσουμε τα μέσα ενημέρωσης της χώρας και να τους περιγράψουμε τι με κόπο αποκτήσαμε, τι με κόπο προσφέρουμε, τι με κόπο συντηρούμε και όχι απλά γιατί «συμπαραταχθήκαμε» και αντικαταστήσαμε έναν επί 16ετία δήμαρχο.
Όλα τα παραπάνω, αυτά που το κείμενο αποκαλεί «εσωτερικά» του Δήμου μπορούν να πραγματοποιηθούν από την νέα Δημοτική Αρχή; Πιστεύω στην προσπάθεια, στους διοικούντες, στους συμπολίτες μου, δεν είμαι αρνητικός. Δεν κοστίζουν, θέλουν τόλμη και θέληση, δεν είναι τόσο χρονοβόρα.
Η ανωτέρω επιλογή έργων και δράσεων αποτελεί στην ουσία μία λίστα αξιολόγησης πάνω στην οποία θα κριθεί το έργο της δημοτικής και περιφερειακής αρχής για την πόλη μας, την Λάρισα και βάσει της οποίας θα μπορούμε να τοποθετηθούμε στις νέες εκλογές. Διότι όταν έρθει η ώρα της κάλπης, όλοι μας θα έχουμε ξεχάσει, τι οι τότε υποψήφιοι υποσχόταν και τι υλοποίησαν. Πολύ περισσότερο, εμείς οι ίδιοι θα έχουμε ξεχάσει τι περιμέναμε, από τις νέες μας τοπικές αρχές. Μέχρι τότε, ο δρόμος που υπάρχει είναι αυτός των σωστών επιλογών, της σκληρής δουλειάς και της υπομονής.
