Θέλει Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία…

Από τον Δημήτρη Τσικούρα, λογοτέχνη

Αναλογίζομαι αμέτρητες φορές τα κουτοπόνηρα παραπλανητικά πολιτικά παιχνίδια της ράτσα μας (κυρίως των πολιτικών και της κοματοκρατίας) με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τα τόσα απατηλά τεχνάσματα που διαδραματίζονται στην καθημερινότητα του προσωπικού και πολιτικού μας βίου και αναρωτιέμαι, ως πόσο βαθιά να είναι ριζωμένος μέσα μας, αυτός ο ραγιαδισμός και το ρουσφέτι με τον φατριακό βολεψηματισμό, στο κοντό μας το μυαλό, που βασανιστικά και οπισθοδρομικά, διακόσια χρόνια και πλέον, από το 1821, όποτε αρχίσαμε εκείνον τον ιερό απελευθερωτικό αγώνα, για την αποτίναξη από πάνω μας του οθωμανικού ζυγού, της άλλοτε κραταιάς οθωμανικής αυτοκρατορίας, που πληρώνουμε και θα πληρώνουμε (εξ αυτών) το πολύ βαρύ τίμημα…;

Αναλογίζομαι και αναρωτιέμαι, λοιπόν, πότε θα ξεριζώσουμε το απόστημα αυτό, τη νοοτροπία αυτήν, που μας πάει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, αιώνες τώρα, που κάθε εξυπνάκιας προσπαθεί, σε όλους τους τομείς της πρόσκαιρης παρακμιακής κοσμικής ζωής μας, να είναι πάνω απ’ τον άλλο και όχι πάνω απ’ τον εαυτό του…; Και η αξιοπρέπεια με την αξιοκρατία και την αξιοσύνη να ποδοπατούνται βάναυσα και θανατερά, στον δύσμοιρο αυτόν τόπο -στην κατά τ’ άλλα αθάνατη Ελλάδα- που λέει το άσμα…;
Πώς αρεσκόμαστε να υπερηφανευόμαστε για το πολίτευμα της Δημοκρατίας μας, που γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα, και το πολυτιμότερο αγαθό της ελευθερίας, που κρατούμε στις κόγχες των ματιών μας ανέσωστο και κατακερματισμένο, δηλαδή ουσιαστικά ανύπαρκτο, αφού ζούμε κάτω από τις ντόπιες και ξένες ολιγαρχικές εξουσίες, εκμεταλλευόμενοι, εξαρτημένοι, οι πολίτες και η πολιτεία μας…;
Είναι μερικά από τα αμέτρητα κοινά άλλα βασικά ερωτήματα, που κλωθογυρίζουν και πρεσάρουν το μυαλό μου, που θα μπορούσα να επικαλεστώ, για τη σύνταξη αυτού του σημειώματος, αγαπητοί φίλοι αναγνώστες της εφημερίδας μας, της «Ε».
Η ελευθερία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά της ανθρώπινης ζωής και άπιαστο πουλί, όπως φαίνεται σ’ όλον τον κόσμο της υδρόγειου σφαίρας. Και όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες μάχονται ακατάπαυστα, για την απόχτησή της, με θανατερούς πολέμους και αμέτρητα αιμάτινα ποτάμια πάνω στη γη. Μπορεί να το ακριβοπληρώσαμε οι Νεοέλληνες, το πολυπόθητο αυτό αγαθό, γενεές και γενεές στον διάβα των χρόνων, όμως δεν το αποκτήσαμε έμπρακτα κι αληθινά στη ζωή μας μέχρι σήμερα. Γιατί; Γιατί η ελευθερία δε χαρίζεται, ούτε πουλιέται, παρά μόνον καταχτιέται με θυσίες και αγώνες, όπως μας διδάσκει η παγκόσμια ιστορία. Και όλοι οι απελευθερωτικοί αγώνες θέλουν Αρετή και τόλμη, μ’ οδηγητή το δίκιο της αλήθειας και της λαϊκής δημοκρατίας, για το συλλογικό συμφέρον του κάθε τόπου, για το πατριωτικό συμφέρον του κάθε λαού, κι όχι νά ‘ναι ιδιοκτησία την ολιγαρχίας και της πλουτοκρατίας, όπως δυστυχώς συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Σε μια χώρα ταξική, σαν τη δική μας, με ξενοκίνητους ταγούς, σαν τους δικούς μας, τα πράγματα φαντάζουν δύσκολα, για την απόχτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Όταν οι πολλοί είναι οι φτωχοί και οι αδύναμοι, με ελλιπή τη γνώση της αλήθειας των πραγμάτων. Όμως, τα πάντα εξαρτώνται από την πίστη και τη συλλογική πάλη, που ευσυνείδητα κάνουμε, με αυταπάρνηση του δικαιώματος που μας κλέβουνε και μας στερούνε, με λογιών-λογιών πολιτικά τερτίπια και παιχνίδια οι πλανεύτρες και λαοπλάνες εξουσίες.
Αυτά μας λέει περίπου με τον ποιητικό του λόγο ο σπουδαίος ποιητής μας, Ανδρέας Κάλβος (1792 – 1869) μέσα από τις «Ωδές» του, απ’ όπου και ο τίτλος του σημειώματός μας, αλλά και ο εθνικός μας ποιητής, ο Δ. Σολωμός (1798 – 1857), μέσα από τον «Ύμνο εις την Ελευθερία», τον οποίο κάναμε και Εθνικό μας Ύμνο. Όπως και δεκάδες άλλοι εξίσου σπουδαίοι Έλληνες ποιητές, μέσα από τα βραβευμένα ποιητικά τους αριστουργήματα που μας χάρισαν.
Μιλούμε για το πολυτιμότερο ανθρώπινο αγαθό, την ελευθερία, τούτες τις μέρες, όπου πέραν του Ατλαντικού, στη μακρινή Αμερική, ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, για δεύτερη φορά, στέλνει προς κάθε κατεύθυνση απειλητικά μηνύματα, διά πυρός και σιδήρου, όπως βλέπουμε κι ακούμε από όλα τα σόσιαλ μίντια. Ωσάν νέος πλανητάρχης εξουσιαστής, από θέση ισχύος («ενός ανδρός αρχή»), υπογράφει απολυταρχικά τελεσίγραφα και τα ξαποστέλνει, με πύρινο ετσιθελικό δικτατορικό τρόπο στους ηγέτες χωρών, κρατών, προς εκτέλεση. Στον Γροιλανδό ηγέτη να ετοιμαστεί να παραδώσει τη χώρα του, τη Γροιλανδία (λες και είναι τσιφλίκι του), στην Αμερική, με κάποιο τίμημα, στον ηγέτη του Παναμά να ετοιμαστεί να παραδώσει τη διώρυγα του Παναμά, στον ηγέτη του Μεξικού να ετοιμαστεί να αλλάξει την ονομασία του κόλπου, στον Καναδά να ετοιμαστεί για την ενσωμάτωση της χώρας του στην Αμερική και πάμε λέγοντας, σε πρωτάκουστα και πρωτόγνωρα απειλητικά μηνύματα. Στο μεταξύ, δηλώνει ότι αποσύρει την Αμερική από τη διεθνή συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική κρίση που υπογράφηκε (22/4/2016) και ετοιμάζει στρατούς για τη φύλαξη των συνόρων από την εισροή προσφύγων στην Αμερική κ.λπ., κ.λπ.
Και για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας, για να κλείσουμε το σημείωμά μας αυτό, για την ελευθερία, έτσι όπως αρχίσαμε. Δηλαδή. Αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και δεν αποτινάξουμε από πάνω μας τον δουλικό ραγιαδισμό που κουβαλάμε, η ελευθερία θα είναι άπιαστο πουλί για τη χώρα μας και τον λαό μας.