Το έσχατο όμως συμβάν των πιο πάνω συνοψίζεται στη μικρόψυχη απουσία τους από τη νεκρώσιμη ακολουθία και πορεία προς τιμήν του εκλιπόντος τέως πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Σημίτη.
Θα παραφράσω πρόσφατη φράση της κ. Διαμαντοπούλου γράφοντας την προσωπική μου άποψη για τους τέσσερις κυρίους. «Πείτε μου ποιοι δεν πήγαν στην εξόδιο ακολουθία για τον Σημίτη, για να σας πω τι είναι». Εκείνος που δικαιολογημένα απουσίασε ήταν o πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας λόγω νόσησης από κορονοϊό. Εστειλε ωστόσο εκπρόσωπό του, αν και μπορούσε να τον εκπροσωπήσει η κυρία Μπέττυ Μπαζιάνα.
Οι κ. κ. Καραμανλής και Σαμαράς αρνήθηκαν να συνοδεύσουν τον εκλιπόντα στην τελευταία του κατοικία, δίχως να αιτιολογήσουν την απουσία τους. Αυτό αποδεικνύει έλλειψη πολιτικού πολιτισμού, που κάπου κάπου επί τέλους τον χρειάζεται ο τόπος. Ο έρμος τόπος της κακοήθους μιζέριας, του φθόνου και της φανατικής κακοψυχιάς, που διαχέονται σαν επιδημία στο έδαφος της μικρής μας χώρας του ενός οκτακοσιοστού ανθρώπων της γης. Τα αρνητικά έως άθλια συναισθήματα της δήθεν απόδειξης(;) πολιτικού τακτικισμού απέναντι σε ποιον άραγε απευθύνονται, και σε ποια ακριβώς στιγμή; Απευθύνονται στον πρωθυπουργό του κόμματός τους με αφορμή μιά ανθρώπινη (εθνική θα προσθέσω) απώλεια! Πώς να ανεχθούν τον εσωκομματικό τους αντίπαλο να εκφωνεί τον επικήδειο του αντιλαϊκιστή πολιτικού αντιπάλου τους και οι ίδιοι να είναι οι απλοί και αφανείς ακροατές του. Και πώς να κρίνει κάποιος αυτή τη συμπεριφορά, αν τη συγκρίνει με την ταυτόχρονη παρουσία όλων των νυν, ενόψει και πρώην προέδρων και αντιπροέδρων των ΗΠΑ στην εκδημία του εκατονταετούς Τζίμυ Κάρτερ. Ποιο παράδειγμα δίνουν στα εκατομμύρια των πολιτών, που τους τίμησαν με την ψήφο τους οι τέως συγκεκριμένοι πρωθυπουργοί.
Ηταν και ο κ. Πάκης απών από την εξόδιο ακολουθία του «ταξικού εχθρού» Κώστα Σημίτη. Ο τ. ΠΤΔ είναι ο μεγαλύτερος ρουσφετολόγος Ελληνας πολιτικός της χώρας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Με την «υιοθεσία» παμπάλαιης οδηγίας της πάλαι ποτέ ΕΟΚ μονιμοποίησε πάνω από 350.000 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου από ρουσφέτια. Το 2006 τους πρώτους 75.000 με αδιαφανείς διοικητικές διαδικασίες. Με βάση την εφεύρεσή του αμέσως μετά τα δικαστήρια μονιμοποίησαν όλους τους υπόλοιπους. Ενα σχεδόν εκατομμύριο οικογενειακοί ψήφοι για το 2007. Ο κ. Πάκης είναι και ο προξενητής της συμμαχίας Καραμανλή -Τσίπρα, προκειμένου να κυβερνήσει ο δεύτερος με τη σύμπραξη Καμμένου και αντάλλαγμα την ισόβια σιωπή του για την οικονομική καταστροφή του πρώτου. Τη θητεία του κυρίου Προκόπη δεν ανανέωσε ο πρωθυπουργός και ο Πάκης από τότε δεν θέλει να τον βλέπει. Όχι που θα πήγαινε και δίπλα του να τον βλέπει να εκφωνεί και επικήδειο... Μιλάμε για τον άνθρωπο, που ως υπουργός Εσωτερικών άφησε τον όχλο να ρημάξει την Αθήνα το 2008. Αύξησε και τους δ.υ. από 476.000 το 2003 σε 1.170.000 άτομα. Ανταμείφθηκε γι’ αυτό με το ύπατο αξίωμα λόγω σύμπραξης Τσίπρα- Καραμανλή μέσω Καμμένου. Ανταλλαγή της πρωθυπουργίας με τη σιωπή.
Οι τρεις πιο πάνω κύριοι για ορατούς και ταπεινούς λόγους καθένας τους δεν ανέχονταν τον Μητσοτάκη και τη Σακελλαροπούλου να κηδεύουν με τιμητικούς επικήδειους τον Σημίτη και να τον κατευοδώνουν στην πορεία προς την τελευταία του κατοικία. Αυτό το μίσος και αυτή η εμπάθεια θυμίζουν 1936, όταν ο εκλιπών Ελ. Βενιζέλος δεν κηδεύτηκε στην Αθήνα από τον φόβο μεγάλων ταραχών εξαιτίας του μίσους των αντιβενιζελικών και των βασιλοφρόνων εναντίον του Βενιζέλου, τον οποίο προηγουμένως στην Ελλάδα και το εξωτερικό είχαν αποπειραθεί πέντε φορές να δολοφονήσουν. * Ο Βενιζέλος κηδεύτηκε στα Χανιά με πομπή εκατοντάδων χιλιάδων Κρητών. Εκατό χρόνια πέρασαν και τίποτα δεν μάθαμε.
Πάμε τέλος και στην εκκωφαντική απουσία του ΓΑΠ, που δεν γύρισε από την Κίνα, παρότι πέρασαν πέντε μέρες από τον θάνατο του προκατόχου του στο κόμμα. Είχε το περιθώριο επιστροφής του, προκειμένου να τιμήσει τον Σημίτη, που του χάρισε το δαχτυλίδι της διαδοχής. Ως αντάλλαγμα ο Γιώργος ως « ιδιοκτήτης» του Πα. Σο. Κ. ελέω ονόματος τον διέγραψε. Δεν θα σχολιάσω άλλο τον ΓΑΠ, καθώς δεν επιβάλλει ούτε αντέχει σε σχόλια. Ευτυχώς την τιμή της οικογένειας έσωσαν τα αδέλφια του. _
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ.
*Δεν είναι ευρύτερα γνωστό, πως οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του Βενιζέλου ήταν δώδεκα(12). Τρεις από αυτές πριν έρθει στην Ελλάδα το 1910. Μία απόπειρα έγινε το 1920 στο Παρίσι από δύο απότακτους βασιλόφρονες αξιωματικούς . Ολες οι άλλες έγιναν στην Ελλάδα, και η γνωστότερη του 1933 έγινε από το επίσημο κράτος επί κυβερνήσεως Τσαλδάρη σε συνεργασία με τον λήσταρχο Καραθανάση. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν αμέτοχος. Συμμετείχαν δύο μεταξικοί υπουργοί και ανώτατοι αστυνομικοί ως ηθικοί αυτουργοί με φυσικούς αυτουργούς τον λήσταρχο, κατώτερους αστυνομικούς και μέλη της συμμορίας. Δικάστηκαν 12 άτομα, αλλά η δίκη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς ξέσπασε το αποτυχημένο πραξικόπημα Πλαστήρα και ακολούθησε η δικτατορία Μεταξά το 36, που αμνήστευσε τους κατηγορούμενους.
