Πρέπει να συνομιλούμε με την Τουρκία ή όχι;

Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο

Δεν πέρασε πολύς καιρός, αφότου ο κ. Κ. Μητσοτάκης διέγραψε τον πρώην πρωθυπουργό, κ. Αν. Σαμαρά, για τις δηλώσεις του σχετικά με τις συνομιλίες της κυβέρνησης με την Τουρκία, θεωρώντας ότι οι δηλώσεις αυτές θιγούν τον πατριωτισμό του.

Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι υπάρχει Έλληνας πολιτικός που μπορεί να κατηγορηθεί για εθνική μειοδοσία. Πολύ περισσότερο οι δύο πολιτικοί άντρες που προανέφερα.
Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα, πρέπει να συνομιλούμε με την Τουρκία, όπως πράττει η κυβέρνηση, ή θα πρέπει να τις διακόψουμε, όπως λέγει ο κ. Σαμαράς, επειδή κατά την άποψή του δε θα προκύψει κάτι θετικό;
Μια αναδρομή όχι στο απώτερο, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν, αρκεί να σκιαγραφήσουμε την εικόνα των προθέσεων των καλών γειτόνων μας.
Το 1974, βρίσκοντας ευκαιρία λόγω της ανώμαλης πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, άρπαξαν το 37% του εδάφους της Β. Κύπρου μας. Άπειρα ψηφίσματα του ΟΗΕ εις βάρος τους τα έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Έκτοτε, πέρασαν περισσότερα από 50 χρόνια, η κατάσταση έχει παγιωθεί και κανένας δεν ενδιαφέρεται για τα πεπραγμένα της Τουρκίας.
Τη δεκαετία του 1990 έχουν κηρύξει casus belli κατά της Ελλάδας, σε περίπτωση που επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα από τα 6 μίλια που ισχύουν σήμερα, στα 12 μίλια, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Οι ίδιες απειλές ισχύουν και για το ενδεχόμενο ερευνών μας για ενεργειακά αποθέματα στο Αιγαίο.
Αμφισβητούν τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, σύμφωνα με την οποία όλα τα νησιά, ερημονήσια και βραχονησίδες, πέραν των τριών μιλίων από τις ηπειρωτικές ακτές της Τουρκίας, ανήκουν στην Ελλάδα, πλην της Ίμβρου και Τενέδου. Οι αναθεωρητικές απόψεις του προέδρου των Τούρκων και άλλων υψηλόβαθμων πολιτικών τους διατυπώθηκαν πάρα πολλές φορές, λέγοντας ότι τα σύνορα δεν είναι αυτά που ισχύουν σήμερα, αλλά είναι τα σύνορα της καρδιάς τους.
Διαμαρτύρονται επειδή εξοπλίσαμε τα νησιά του Αν. Αιγαίου, όταν αυτοί στις απέναντι ακτές τους διατηρούν ολόκληρη στρατιά και τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο της Ευρώπης. Προφανώς θέλουν τα νησιά μας να είναι αποστρατιωτικοποιημένα και σε πρώτη ευκαιρία να έρθουν να τα καταλάβουν εύκολα. Και άντε να τους βγάλεις έπειτα…
Επινόησαν το δόγμα Γαλάζια Πατρίδα (Mavi Vatan), επιδιώκοντας να κυριαρχήσουν σε ολόκληρη την Αν. Μεσόγειο. Αυτό το δόγμα, μάλιστα, διδάσκεται και στα σχολεία τους, ώστε να εμπεδωθεί στους νέους ότι αποτελεί δικαίωμα της χώρας τους.
Εκμεταλλευόμενοι τον εμφύλιο που διεξάγονταν στη Λιβύη, έστειλαν στρατό και όπλα για ενίσχυση του καθεστώτος της πρωτεύουσας της χώρας, Τρίπολης, και στήριξαν την κυβέρνηση που ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Η αντιπαροχή τους ήταν το εντελώς παράνομο Τουρκολιβυκό Σύμφωνο της Θάλασσας, το οποίο καταπατά κάθε έννοια του Δικαίου της Θάλασσας. Την Τουρκία, όμως, αυτό δεν την ενδιαφέρει, αρκεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, όπως, άλλωστε, πράττει σε κάθε περίπτωση.
Μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία, μαγειρεύουν ρύθμιση των θαλάσσιων ζωνών τύπου Τουρκολιβυκού Συμφώνου, σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας. Υπολογίζουν έτσι, ότι θα γίνουν κυρίαρχοι σε όλη την Αν. Μεσόγειο.
Διατηρούν έναν τεράστιο στρατό και εξοπλίζονται συνέχεια, έχοντας πάντα στον νου τους νέες κατακτήσεις σε βάρος των γειτόνων τους, αναμιμνησκόμενοι τα σύνορα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας τους. Παραβίαζαν για πολλά χρόνια τον εναέριο χώρο μας και τα θαλάσσια χωρικά μας ύδατα και ήμασταν υποχρεωμένοι να τους αναχαιτίζουμε, με κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος και έκρηξης πολέμου.
Όσα αναφέραμε, δεν είναι αρκετά να μας πείσουν ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κακόπιστο γείτονα, που καιροφυλακτεί να αρπάξει ό,τι μπορεί χωρίς να λογαριάζει το Διεθνές Δίκαιο;
Τι καταλαβαίνει η Τουρκία; Την ισχύ των όπλων, διότι άμα σε βρει σε αδυναμία θα σε εξοντώσει, αδιαφορώντας για το αν έχεις δίκιο ή όχι.
Επί του προκειμένου, κυβέρνηση Μητσοτάκη έπραξε το σωστό, εξοπλίζοντας τη χώρα μας με σύγχρονα οπλικά συστήματα, τα οποία κοστίζουν πανάκριβα, παρά το ότι υπάρχουν τεράστιες ανάγκες σε άλλους τομείς της δημόσιας ζωής. Άκουσα από πολίτες αντιπολιτευόμενων χώρων να λένε:
Α! Ο Μητσοτάκης ξοδεύει τα λεφτά στα τσίγκια. Όταν ρώτησα, τι εννοούν με αυτό, μου διευκρίνισαν ότι εννοούν τους εξοπλισμούς. Καλά! Τους απάντησα, δε βλέπετε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο θηρίο που είναι έτοιμο να μας κατασπαράξει; Τι θέλετε, να μείνουμε με τα χέρια ψηλά, άοπλοι να μας φάει; Επ’ αυτού απάντηση δεν πήρα. Προφανώς, δε γνωρίζουν το αρχαίο ρητό: «Μητρός τε και πατρός και άλλων απάντων, τιμιώτερον εστίν η πατρίς».
Επίσης, δε γνωρίζουν το πρόσφατο λαϊκό ρητό: «Τον Τούρκο χαιρέτα και μέτρα τα δάχτυλά σου».
Επί πενήντα χρόνια, ποιούμε, κατά το κοινώς λεγόμενο, την νήσσαν (πάπια). Προσπαθούμε να αποφύγουμε τις προκλήσεις, για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο πολέμου. Είμαστε τα καλά παιδιά απέναντι στις υποχρεώσεις μας προς τους συμμάχους μας. Αυτό, όμως, δε μας εξασφαλίζει ότι θα σπεύσουν να μας βοηθήσουν, σε περίπτωση πολέμου της χώρας μας με την Τουρκία. Καλώς, λοιπόν, πράττουμε και εξοπλιζόμαστε, έχοντας απέναντί μας έναν αδίστακτο γείτονα. Και αυτό, πρέπει να πιστωθεί στα θετικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Σε ό,τι αφορά τις συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών: Τα τελευταία δύο χρόνια, οι Τούρκοι παρουσιάζουν ένα φιλικό πρόσωπο προς τη χώρα μας, αποφεύγοντας τις προκλήσεις του παρελθόντος. Γίνονται συνομιλίες σε επίπεδο αρχηγών κρατών, υπουργών και υπηρεσιακών παραγόντων. Εξακολουθούν, όμως, να επιμένουν στην ικανοποίηση των έκνομων απαιτήσεών τους, χωρίς κανένα θετικό αποτέλεσμα. Το μόνο θετικό είναι τα «ήρεμα νερά» και οι παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας. Κάτι είναι κι αυτό…
Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι οι Τούρκοι θα υποχωρήσουν από τις απαιτήσεις που έχουν βάλει στο τραπέζι, καιροφυλακτώντας να πραγματοποιήσουν όποιες μπορέσουν, εφόσον τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Θα ήταν, όμως, λάθος μας να σταματήσουμε τις συνομιλίες μαζί τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα υπάρξει Έλληνας πολιτικός, ο οποίος θα ξεπουλήσει τα εθνικά μας δίκαια στην Τουρκία. Αρκεί, μόνο, να μην εφησυχάζουμε και να είμαστε ισχυροί, έστω κι αν αυτό μας κοστίζει τόσο ακριβά. Άλλωστε, αν θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο, έχοντας δίπλα μας έναν τόσο κακόπιστο γείτονα.