Στον αγώνα της δυαδικότητας και των ψευδαισθητικών αποκτημάτων

Από την Βαρβάρα Τσακουρίδου

Σκοπός της ζωής είναι να ανακαλύψουμε την τέλεια ομορφιά του πνεύματος επισκεπτόμενοι τον οίκο της ψυχής μας και να την εκφράσουμε σαν σύμβολο ειρήνης και αγάπης.
Όλα τα άλλα είναι της αναμονής φαντάσματα. Οι άνθρωποι σαν μαχητές στον αγώνα της δυαδικότητας και των ψευδαισθητικών αποχτημάτων αγωνίζονται να κατακτήσουν ό,τι κοινωνικά τους εξυψώνει. Θεωρούν πως αυτό είναι το χρήμα, το οποίο στην ουσία αποτελεί μέσον συναλλαγής και όχι εκμετάλλευσης και πλουτισμού επί της γης. Η κοινωνία δίνει μια σχετική αξία σε κάθε εργασία και θεωρεί ως επιτυχία, κυρίως το ποσό των χρημάτων που κερδίζει κάποιος από αυτήν και το γόητρο που του δίνει. Τα χρήματα, όμως, και το γόητρο δεν μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους, παρά μόνο σκλάβους των δικών μας σκλάβων.
Αυτή η συνταγή βασίζεται σε μια επιφανειακή άποψη της φύσης του ανθρώπου. Η αφθονία του χρήματος γεννά τον εγωισμό, μεριάζει την απόλαυση, διότι σου κλέβει τη γαλήνη της στιγμής, τη μελωδία της αλήθειας της καρδιάς, το μύχιο μυστικό και τη γενναιοδωρία της ζωής, κάνοντάς σε δέσμιο της απληστίας και σκλάβο του αφερέγγυου πλούτου, των εξαγορασμένων φίλων, καθώς και στεναγμών απείρων. Η προβολή της ξεχωριστότητας και συνεπώς η έλλειψη αγάπης έχει ως αποτέλεσμα την ερημιά που θλίβει, την ανησυχία που συντρίβει, αλλά και τη δυστυχία σ’ αυτό που παραμένει παιδί στην ύπαρξή μας.
Η απουσία ευγενούς δικαιοσύνης οδηγεί άλλους στην απληστία και άλλους στην πείνα. Η υπερβολή της ανάδειξης και το τέλμα του κορεσμού θρυμματίζει τη θεϊκή φύση και οδηγεί την ψυχή στη σκλαβιά, στον εθισμό, στο αυτονόητο, στην αδιαφορία, στον απανθρωπισμό, στην κλοπή της ομορφιάς της ζωής, στο θόλωμα και στα δεσμά του νου, αλλά και στον προάγγελο του Μεγάλου Εαυτού.
Χρήματα... της άγνοιας αποχτήματα.
Η πηγή της ανέντιμης αγάπης, του ψευδούς φωτός και της τύχης, η απελπισία των γηρατειών στην απέραντη έρημο των χλευασμών. Το δυαδικό ταξίδι των ψευδαισθήσεων, σου χάρισε την ικανοποίηση των εκφυλισμένων αισθήσεων, χωρίς πνευματική ενατένιση... Με το νόημα της ύπαρξης σε εκμηδένιση και τον ανώτερο εαυτό να ελπίζει στον δικό του ευλογημένο σκοπό, αφήνοντας στην Ανατολή ένα παράθυρο ανοιχτό.
Μα αν το καλοδείς με το βλέμμα της ψυχής, ένα «σκέρτσο» είναι της στιγμής στον συνεχή ενεργειακό χορό, εις τον γήινο αέναο ρυθμό. Προτιμήστε, λοιπόν, τον πλούτο της πενίας, από την πενία του πλούτου, που προκαλεί ανώφελες φροντίδες, τρέφει παράσιτα και εξαντλεί την ανάσα την πνευματική. Η πηγή της σοφίας είναι η παραγωγός αιτία του πλούτου, με τη μορφή της ευημερίας.
Όταν είσαι φτωχός πεινάς, ελπίζεις στο όνομα της απείρου αγάπης που καμία δύναμη δεν μπορεί να απαιτήσει, να επηρεάσει και με τον πλούτο να αγοράσει. Όταν είσαι πλούσιος, ως άπληστος δε χορταίνεις ποτέ, μα και δεν ελπίζεις, γιατί την πιο βαθιά λαχτάρα στο θησαυροφυλάκιο του εγώ περιορίζεις.
Υπήκοοι και βασιλιάδες
σκιάδια κάτω απ’ τις λιακάδες...
Η πνευματική πείνα δεν ικανοποιείται με τα εγκόσμια πλούτη. Τα πλούτη της χάριτος και της Χρηστότητας αυτού είναι άλλης τάξεως από τα εγκόσμια πλούτη. Ας αρχίσουμε να βλέπουμε τη διαφορά μεταξύ του μέσου προς την ευτυχία και της ίδιας της ευτυχίας, με το να μην είμαστε φυλακισμένοι στις ανάγκες μας.
Ας αποφασίσουμε να απελευθερωθούμε από τη δικτατορία των επιθυμιών, γιατί αυτός που παραιτείται από ένα βασίλειο, για να ζήσει τον χορό των εποχών, είναι σπουδαιότερος από ένα βασίλειο...
Η αυλαία της ζωής πέφτει... και δίνει τέλος στο αναπόδραστο και ακαταμάχητο θέατρό της.
Το σενάριο το επέλεξε η ψυχή για ιδία ωφέλειά της.