«Τον πόλεμον αὐτόν δεν τον ὲζητήσαμεν. Δεν τον προεκαλέσαμεν, δεν τον ὴθελήσαμεν. Μᾱς ὲπεβλήθη κατά τον χυδαιότερον τρόπον». Και απαντήσαμε στη φασιστική Ιταλία: «Τήν Ἑλλάδα δέν σοῡ τήν δίνομεν». Η μικρή και περιφρονημένη Ελλάδα θαυματούργησε από την έναρξη του πολέμου. Η θριαμβευτική νικηφόρα επέλαση των Ελλήνων στρατιωτών εναντίον των Ιταλών του Μουσολίνι ήταν θαύμα, που το πραγματοποίησε ο Παντοδύναμος Θεός με τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, της Παναγίας μας. «Με πίστιν εἰς τόν Θεόν θα ὰγωνισθῶμεν ὑπέρ βωμῶν και ὲστιῶν μέχρι τελικῆς νίκης» (Γεώργιος Β’, βασιλιάς των Ελλήνων). «Μην ὰμφιβάλλετε ὃτι τελικῶς θα ὲπικρατήσωμεν με την βοήθειαν και την εὐλογίαν τοῡ Θεοῡ και τάς εὐχάς τοῡ Ἒθνους» (Αλέξανδρος Παπάγος, αρχηγός του Στρατού).
«Ἐπιρρίψωμεν ὲπί Κύριον την μέριμναν ἡμῶν και αὐτός θα εἶναι βοηθός και ὰντιλήπτωρ ὲν τῇ ὰμύνῃ κατά τῆς ὰδίκου ὲπιθέσεως τῶν ὲχθρῶν» (Χρύσανθος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος). «Αἰ εὐχαί τῶν Ἑλλήνων μαζί με την εὐλογίαν τοῡ Θεοῡ σᾱς παρ ακολουθοῡν» (Ιωάννης Μεταξάς προς τους πολεμιστές).
Το έθνος ολόκληρο, ηγεσία και λαός, είχε μεταβληθεί σε στρατόπεδο προσευχής. Μητέρες, αδελφές, σύζυγοι, τα παιδιά των ηρωικών πολεμιστών συναγωνίζονταν σε θερμές ικεσίες για την ενίσχυση εκείνων που πολεμούσαν για την πατρίδα, την τιμή και την ελευθερία. Οι σεβάσμιοι κληρικοί, άλλοι στο μέτωπο μαζί με τους μαχητές, άλλοι στα μετόπισθεν ανέφεραν στον Θεό με τις δικές τους προσευχές και τις προσευχές των πιστών.
«Νεῡσον προς ὓμνους ἱκετῶν, Εὐεργέτα, ἐχθροῦ ταπεινῶν την ὲπηρμένην ὀφρύν». Δέξου τις προσευχές των δούλων σου που Σε ικετεύουν, και χάρισέ τους αυτό που Σου ζητούν. «Ὑπόταξον αὐτοῑς πάντα τά βάρβαρα ἒθνη τά τούς πολέμους θέλοντα». Οι παρακλήσεις προς την Υπερμάχο Στρατηγό που είναι «τῶν ἀδικουμένων προστάτης», έφεραν τα λαμπρά αποτελέσματα.
Είναι φανερό ότι και σήμερα βρισκόμαστε σε κρισιμότατη περίοδο όσον αφορά το μέλλον της πατρίδας μας. Η Ελλάδα μας βρίσκεται και πάλι μπροστά σε τραγικά αδιέξοδα και απέλπιδες καταστάσεις. Οι νέοι της ζουν χωρίς ελπίδα απέναντι στα μελλοντικά τους αδιέξοδα. Τους βαραίνει η έλλειψη προοπτικής, ιδανικών και ηθικών αξιών. Η ανεργία. Η παγκόσμια οικονομική κρίση χτύπησε και την πατρίδα μας, τον εργασιακό τομέα και κατ’ επέκταση την ελληνική οικογένεια. Τα εθνικά μας θέματα μένουν άλυτα και χωρίς την υποστήριξη των ισχυρών της γης. Η καπηλεία του ονόματος της Μακεδονίας, οι συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις που προσβάλλουν διαρκώς την εθνική μας υπερηφάνεια, η αντιμετώπιση του Κυπριακού με άδικες λύσεις και με την πλήρη αμνήστευση της τουρκικής εισβολής. Η ολοένα αυξανόμενη προσπάθεια αφελληνισμού μας και αποχριστιανισμού μας μέσα από τη διεθνή παγκοσμιοποίηση ισοπεδώνει κυριολεκτικά ήθη, έθιμα, παραδόσεις και όλο το ελληνορθόδοξο ήθος μας. Η υλική ευμάρεια μας απομάκρυνε από τις μοναδικές αδιάψευστες αλήθειες του Ιερού Ευαγγελίου. Καιρός να επιστρέψουμε μετανοημένοι για «να βάλει ο Άγιος Τριαδικός Θεός το χέρι Του για τη σωτηρία της χώρας μας».
Όπως και το 1940! Σε Αυτόν που, όπως τότε έτσι και τώρα, μπορεί να «καθαιρεί δυνάστας ἀπό θρόνων» και να υψώνει τους ταπεινούς. Στην Υπεραγία Θεοτόκο μας! Είναι έσχατη ώρα να πραγματώσουμε και πάλι ένα θαύμα. Το θαύμα της ενότητας του λαού μας και της εφαρμογής μιας υπερήφανης εθνικής πολιτικής, για μια Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες και θα διασφαλίζει ανθρωπίνως το αύριο αυτού του τόπου. Το θαύμα της επιστροφής μας στις ρίζες μας, στα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά μας. Το θαύμα της επιστροφής στον τρόπο ζωής της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Ένα θαύμα που θα το πετύχουμε με τη βαθειά μετάνοιά μας, με την επιστροφή μας στον νόμο του Θεού και με τις συνεχείς προσευχές μας ενώπιόν Του. Μην περιμένουμε να ‘ρθουν από αλλού αρωγοί σ’ αυτό το έργο. Ας μη στηρίξουμε τις ελπίδες μας στους ανθρώπους και τους ισχυρούς της γης. Να περιμένουμε μόνο με πίστη από τον Θεό να ξανακάνει το θαύμα Του. Οι προσευχές μας θα εισακουσθούν και το έθνος μας θα αναδειχθεί το ευλογημένο έθνος το «ποιοῦν τούς καρπούς αῦτοῦ» (Ματθ. κα’ 43), για να είναι «Φῶς ὲθνῶν εἰς σωτηρίαν ἓως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πραξ ιγ’ 47). Αμήν!