Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Ό,τι δεν συμφέρει στο σμήνος
δεν συμφέρει και στη μέλισσα
Μάρκος Αυρήλιος
«ΕΚΛΟΓΕΣ τώρα και ισχυρή εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ» είναι η απάντηση του κ. Τσίπρα στα όσα συνέβησαν στο Παρίσι... Καθώς το κόμμα του προηγείται στις δημοσκοπήσεις, με σημαντική διαφορά από τη Ν.Δ. (διαφορά που δημιουργεί και ελπίδες αυτοδυναμίας) ζητάει εκλογές, ώστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων απέναντι στους δανειστές, να πάρει ο ίδιος τη θέση του κ. Σαμαρά και οι συνεργάτες του τις θέσεις των κ. Χαρδούβελη, Σταϊκούρα, Παπασταύρου και των υπολοίπων και να δημιουργήσει προϋποθέσεις αναδιαπραγμάτευσης επ’ ωφελεία των ελληνικών συμφερόντων...
ΩΡΑΙΟ ακούγεται... Υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι δεν θα συμβεί ό,τι και στην Κύπρο πριν μερικά χρόνια... Όπου, όπως όλοι θυμόμαστε με νωπή και ισχυρή εντολή μετέβη ο (νικητής των εκλογών που είχαν προηγηθεί) κ. Αναστασιάδης να διαπραγματευθεί με τους ίδιους που ταλαιπωρούν εμάς σήμερα, τρόπους για την αντιμετώπιση της κυπριακής κρίσης... Ως γνωστόν, η διαπραγμάτευση εκείνη κατέληξε σε αδιέξοδο, η κυπριακή αντιπροσωπεία γύρισε στη Λευκωσία και επέστρεψε στις διαπραγματεύσεις εξοπλισμένη με ένα πάνδημο (και ομόφωνο στη Βουλή) «ΟΧΙ» που όμως δεν συγκίνησε κανέναν από τους άτεγκτους της άλλης πλευράς... Η συνέχεια γνωστή: Η αναζήτηση φιλεύσπλαχνων δανειστών στη Μόσχα δεν απέδωσε, το «όχι» μετετράπη σε «ναι» κι άρχισε το «κούρεμα» των καταθέσεων, το κλείσιμο των ΑΤΜ κι η υπογραφή των μνημονίων με κατάρες κατά των διεθνών τοκογλύφων, των Γερμανών, των ξένων γενικώς και του στυγνού καπιταλισμού... Κατάρες, οι οποίες δεν κατάφεραν βέβαια να αμβλύνουν τον πόνο των Κυπρίων, όπως άλλωστε τ’ αναθέματα κατά των βιαστών δεν είναι δυνατόν ν’ αμβλύνουν τον πόνο του βιαστή...
ΠΙΣΤΕΥΕΙ στ’ αλήθεια ο κ. Τσίπρας ότι αυτός θα πείσει τους δανειστές να χορηγούν του λοιπού χρήματα χωρίς προαπαιτούμενα; Πιστεύει ότι θα τους πείσει να σκίσουν το μνημόνιο μόνοι τους, την ώρα που ο ίδιος έχει ήδη ξεχάσει τη δική του υπόσχεση, ότι θα το σκίσει μόλις γίνει κυβέρνηση; Πιστεύει ότι θα τους εκβιάσει με κατάρρευση της Ευρωζώνης, όταν οι κ. Σταθάκης και Μηλιός διαβεβαιώνουν τους εκπροσώπους του Σίτι του Λονδίνου ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ;
ΟΧΙ, δεν είναι αφελής ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για να πιστεύει ότι, με το που θα πάρει ο ίδιος τη θέση του κ. Σαμαρά οι Ευρωπαίοι θα συνετισθούν και θα δουν την Ελλάδα με άλλο μάτι... Τότε; Τότε, γιατί δημιουργεί προσδοκίες στον ελληνικό λαό, γνωρίζοντας ότι θα τον απογοητεύσει όταν έρθει ο ίδιος και οι συνεργάτες του στις θέσεις των σημερινών κυβερνώντων; Η απάντηση είναι απλή: Γιατί τις εκλογές στην Ελλάδα, δεν τις κερδίζει ποτέ αυτός που ζητάει ρεαλιστική αντιμετώπιση του προβλήματος... Τις κερδίζει εκείνος που υπόσχεται μια «άλλη» λύση, μια «άλλη» πολιτική, μια «άλλη» διαπραγμάτευση... Απροσδιόριστη και ασαφή έστω, που όμως, δημιουργεί ελπίδες αποφυγής του μοιραίου... Το ίδιο έκανε το 2009 ο Γιώργος Παπανδρέου και κέρδισε τις εκλογές: Το ασαφές «λεφτά υπάρχουν» υπήρξε περισσότερο ελκυστικό του ρεαλιστικού σήματος κινδύνου που εξέπεμψε ο Κώστας Καραμανλής (ο οποίος πάντως, νωρίτερα διαφήμιζε τη «θωρακισμένη οικονομία»)... Το ίδιο έκανε και ο Αντώνης Σαμαράς το 2012: Ως (σφόδρα, μάλιστα) αντιμνημονιακός κέρδισε τις εκλογές για να κάνει την κωλοτούμπα μετεκλογικά και στη συνέχεια να γίνει ο καλύτερος υπερασπιστής του μνημονίου...
Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται λοιπόν; Θα έλεγε κανείς, με απόλυτη συνέπεια... Στο (αυτοβιογραφικό του) βιβλίο «31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της Ελευθεροτυπίας» - που παρουσιάστηκε προ δεκαπενθημέρου στην Αθήνα – ο πρώην διευθυντής της, Σεραφείμ Φυντανίδης θυμάται και εξιστορεί το πώς ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981 μετέτρεπε τα μεγάλα «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ» και την ευστοχία με την οποία περιέγραφε το προφίλ του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, στις αναφορές που έστελνε στην Ουάσινγκτον: «Μην δίνετε σημασία σ’ αυτά που λέει... Να δίνετε σημασία, μόνο σ’ αυτά που κάνει...»!
