Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες

Του Θωμά Παπαλιάγκα, δικηγόρου

Είδαμε χθες και προχθές στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Πρωθυπουργό να εξαγγέλλει 45 ημίμετρα.

Έγινε λοιπόν για μία ακόμη φορά ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εδώ και πέντε χρόνια δεν μπορεί να κάνει ούτε μια σοβαρή αλλαγή ή τομή στη χώρα. Ο Πρωθυπουργός μοίρασε κάποιες πενιχρές αυξήσεις σε λίγους, κάποιες μικρές φοροαπαλλαγές και επιδόματα που θα απαλύνουν (υποτίθεται) το βάρος των οικογενειών από την ακρίβεια που η δική του κυβέρνηση έφερε. Τα δε επιδόματα αυτά θα πάνε στα καρτέλ που η δική του κυβέρνηση εξέθρεψε. Κουβέντα δεν είπε επίσης για το καρτέλ των τραπεζών, για τα 800.000 ακίνητα Ελλήνων που περνούν μέσω των funds σε απροσδιόριστης προελεύσεως χέρια αντί πινακίου φακής. Κουβέντα για τις υπερχρεώσεις των τραπεζών, την τεράστια κεδροφορία τους και τα πλεονάσματα που προκύπτουν από τις χρεώσεις στις υποχρεωτικές συναλλαγές. Κουβέντα για το ροκάνισμα μεταξύ ελαχίστων επιχειρηματιών και funds των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Κουβέντα για δεύτερη ευκαιρία σε αγρότες, κτηνοτρόφους και επιχειρηματίες που επλήγησαν από την κρίση και οι οποίοι ούτε απ’ έξω από τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούν να περάσουν. Κουβέντα για ένα σχέδιο για την παραγωγή. Ούτε καν για τον τουρισμό.
Ούτε για τη χώρα που πωλείται οικόπεδο-οικόπεδο απ’ άκρου εις άκρον. Στη Βόρεια Ελλάδα ένα μεγάλο ποσοστό των ακινήτων έχουν αγοράσει Βούλγαροι, Σέρβοι, Τούρκοι και Ρώσοι πολίτες. Στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά Κινέζοι, Ισραηλινοί και άλλοι. Τα αγοράζουν, δεν τα κλέβουν. Οι Ελληνες όμως για κάποιον λόγο τα πουλάνε. Αυτή τη γη δεν πολέμησαν για να ελευθερώσουν οι ήρωές μας;
Στον δε ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση έχει ξεπεράσει το στάδιο του γελοίου. Η πρόταση μομφής κατά του Κασσελάκη υπερψηφίστηκε με σοβαρή πλειοψηφία από την Κεντρική Επιτροπή. Όση αριστερά έχει απομείνει στο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ανεχθεί το lifestyle του Κασσελάκη και την τεράστια πολιτική ρηχότητά του, που τον οδηγεί σε συγκεχυμένες και επαμφοτερίζουσες τοποθετήσεις μεταξύ κεντροδεξιών, φιλελεύθερων από τη μία και προοδευτικών θέσεων από την άλλη. Η δε δήλωσή του μετά την υπερψήφισση της πρότασης μομφής ότι λυτρώθηκε, ότι τα μέλη της Κ.Ε. φόρεσαν κουκούλες και ότι ήταν όμηρος της κομματικής νομενκλατούρας δείχνει έναν άνθρωπο που, πέραν του ότι δεν ξέρει κανένα θέμα της χώρας σε βάθος – και πολλά ούτε καν επιδερμικά –, ουδεμία σχέση έχει με την πολιτική. Που θεωρεί ότι μπορεί να διοικεί ένα κόμμα μόνος του μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με την επίφαση της “αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας” του με τον λαό. Πώς δηλαδή γίνεται αυτή η επικοινωνία; Με χαριτωμένα βιντεάκια στο TikTok; Και πώς ακούει την άποψη του λαού; Από μηνύματα στο TikTok;
Χαρακτηριστικό είναι για ότι η μοναδική θετική πρόταση που έκανε, αυτή να τεθεί όριο τριών θητειών στους βουλευτές, έφερε και δικούς του υποστηρικτές απέναντί του, καθώς πολλοί από αυτούς διάγουν ήδη την τρίτη θητεία τους στη Βουλή!
Όπως λοιπόν δείχνουν τα πράγματα, αργά ή γρήγορα, είμαστε προ της τιτανομαχίας Κασσελάκη-Πολάκη για το μέλλον της Αριστεράς και της χώρας...
Αυτή η κατάσταση δίνει μία ευκαιρία στη σοβαρή κεντροαριστερά. Στην εκδήλωση της 3ης Σεπτέμβρη για τα πενήντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ ακούσαμε με προσοχή τον ολιγόλογο χαιρετισμό του Κώστα Σημίτη. «Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις αυτές προσφέροντας το όνειρο και το σχέδιο για την ανασυγκρότηση της χώρας προς μια προοδευτική κατεύθυνση. Είναι μια ευκαιρία. Οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες».
Ο Κώστας Σημίτης, άμεσος διάδοχος του μεγάλου Ανδρέα Παπανδρέου και ένας από τους τρεις πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ, ο πρωθυπουργός που έβαλε την Κύπρο στην Ε.Ε., ο πρωθυπουργός των μεγάλων έργων και της Ολυμπιάδας, θα μπορούσε να αρκεστεί στις δάφνες του και να κάνει μια νοσταλγική ομιλία. Όμως εξέφρασε την αγωνία όλων των προοδευτικών πολιτών όχι μόνο για το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, αλλά για το μέλλον της προοδευτικής παράταξης. Έδωσε το παράδειγμα σε εκείνους που βλέπουν την 3η Σεπτέμβρη σαν μνημόσυνο και νοσταλγούν ένα παρελθόν που έφυγε. Ίσως γιατί έτσι νιώθουν πιο άνετα.
Το ΠΑΣΟΚ όμως είναι η πιο αυθεντική έκφραση των πολιτών τα τελευταία πενήντα χρόνια. Έχει τα πλεονεκτήματα αλλά και κάποιες από τις παθογένειες των Ελλήνων.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα και πήγε τη χώρα πολύ μπροστά. Το στοίχημα τώρα – συνάμα και η ευκαιρία – είναι να ορίσει τον νέο του ρόλο στην ιστορία. Έχει την ιστορική ευθύνη για το μέλλον της χώρας και την ευκαιρία να αποτελέσει τη στιβαρή εναλλακτική δύναμη που θα διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας.
Και για αυτόν τον σκοπό, το θέμα δεν είμαι μόνο ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος. Είναι ο οργανισμός ΠΑΣΟΚ να δείξει έτοιμος συνολικά, ως κυβερνών κόμμα. Με στελέχη, ικανότητες, φιλοσοφία. Χρειάζεται σοβαρή ολοκληρωμένη, εναλλακτική, συνεκτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας. Αν η επόμενη κυβέρνηση δεν προέλθει από την προοδευτική παράταξη, δηλαδή από το ΠΑΣΟΚ, που είναι το μόνο που έχει τη δύναμη, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να προέλθει από την άκρα δεξιά.