Και όμως, τα κατακλυσμιαία φαινόμενα του Daniel και του Elias, ο οποίος έδωσε μέσα σε λίγες ημέρες τη «χαριστική βολή», πέρα από το δραματικότερο γεγονός ότι στέρησαν τη ζωή 17 συνανθρώπων μας, άλλαξαν το γεωγραφικό ανάγλυφο της Θεσσαλίας, κατέστρεψαν τον παραγωγικό ιστό της και άφησαν τουλάχιστον μισό εκατομμύριο πολίτες έρμαια ενός δυστοπικού παρόντος και ενός εξαιρετικά αβέβαιου μέλλοντος.
Χωριά ολόκληρα χάθηκαν κάτω από τις λάσπες, νοικοκύρηδες βρέθηκαν να κοιμούνται σε δημόσια γυμναστήρια και προσφυγικές δομές, αγρότες έψαχναν τα χωράφια τους, αφού όλα μαζί θάφτηκαν κάτω από τη λάσπη, κτηνοτρόφοι μετρούσαν τα χιλιάδες πνιγμένα ζώα τους και επιχειρήσεις –όσες δεν καταστράφηκαν - έψαχναν να βρουν λόγο ύπαρξης…
Οι άνθρωποι που υφίστανται καταστροφή, εύλογα στρέφουν πάντα τα μάτια τους στην Πολιτεία, στο κεντρικό κράτος και τις δομές της Αυτοδιοίκησης.
Γι’ αυτό άλλωστε αυτά τα δημιούργησαν και υπάρχουν: για να υπηρετούν τις ανάγκες των ανθρώπων.
Ο πρωθυπουργός, όσο και τα υπουργικά κλιμάκια που τον συνόδευσαν, έπραξαν τότε το αυτονόητο καθήκον τους, που δεν ήταν άλλο από το να εξαγγείλουν «γαλαντόμα» μέτρα ανάταξης και αποζημίωσης των κατεστραμμένων παραγωγικών τάξεων, «επιτάχυνση» των αντιπλημμυρικών έργων, επισκευή των έργων υποδομής -ύδρευση, άρδευση, ηλεκτροδότηση, οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα και τέλος ένα «μεγαλεπήβολο» πλάνο –δήθεν- ολιστικής ανασυγκρότησης της Θεσσαλίας. Οι δε υποσχέσεις τους, προσεκτικά και επικοινωνιακά διατυπωμένες, ήταν εξαιρετικά παρηγορητικές, δίνοντας προς στιγμή «ελπίδα» στους αναγκεμένους Θεσσαλούς.
Σήμερα ωστόσο, 365+3 ημέρες από την «ημέρα 0» για τη Θεσσαλία, οι πολίτες της διαπιστώνουν πως αγρότες και κτηνοτρόφοι ούτε δίκαια, ούτε εξολοκλήρου έχουν αποζημιωθεί, ζωικό κεφάλαιο και σταβλικές εγκαταστάσεις δεν έχουν αποκατασταθεί, μέτρα για την παραγωγική αποκατάσταση χιλιάδων στρεμμάτων που καλύφθηκαν από φερτά υλικά δεν έχουν ληφθεί, αλλά και ότι οι δημόσιες υποδομές αντιπλημμυρικών έργων, αγροτικής οδοποιίας, άρδευσης, σιδηροδρομικών δικτύων βρίσκονται σχεδόν στην ίδια κατάσταση που τα άφησαν οι πλημμύρες...
Σήμερα, 365+3 ημέρες από την «ημέρα 0» για τη Θεσσαλία, οι νέες κυβερνητικές εξαγγελίες (όπως πριν λίγες ημέρες στο δ. Κιλελέρ) έχουν εξαντλήσει προ καιρού την όποια χρησιμότητά τους και δεν εμπνέουν καμία ελπίδα στους Θεσσαλούς, οι οποίοι αντιλαμβάνονται πλέον τα σαφή όρια μεταξύ παρηγορίας και πραγματικής «ίασης» των κακώς κειμένων. Κοινή δε, είναι πλέον η διαπίστωση πως με ένα κεντρικό κράτος, που πλέον ο όρος «επιτελικό» αποτελεί το σύγχρονο πολιτικό ανέκδοτο, χωρίς έμπνευση και όραμα για την ανάταξη μιας ολόκληρης Περιφέρειας, η οποία μέχρι πρότινος αποτελούσε την «ατμομηχανή» της αγροτικής παραγωγής της χώρας, το παρόν θα εξακολουθήσει να είναι δυστοπικό και το μέλλον αβέβαιο, με την όποια «ελπίδα» πλέον να δίνει τη θέση της στην απελπισία και την εύλογη οργή…
* Η Ευαγγελία Λιακούλη είναι μαχόμενη ποινικολόγος, γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και βουλευτής Λάρισας
