Πλησιάζω στο απέναντι κέντρο αισθητικής όταν στα πόδια μου σκοντάφτουν λυπημένα λουλούδια και φαναράκια. Δίπλα μου μία κυρία μέσης ηλικίας καθόλα άγνωστη, το ίδιο σαστισμένη με εμένα.
Διαβάζουμε κηδειόχαρτα κολλημένα στη βιτρίνα του καταστήματος: «Η εξόδιος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί στον ιερό ναό...».
Μια μπλούζα στο κατώφλι με τιμητικά λόγια για αυτόν που έφυγε: «Στελλάρα θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας!!!».
- Σκοτώθηκε κοπέλα μου σε αυτοκινητιστικό... Την παίρνει το παράπονο.
- Το ξέρω. Ψελλίζω με αναφιλητά.
- Αχ αυτές οι μηχανές...! Να προσέχετε εσείς οι νέοι. Λέει με πίκρα.
- Κι εσείς να είστε καλά. Της απαντώ βιαστικά σκουπίζοντας τα δάκρυά μου.
Δε γνωριζόμασταν, αλλά μάς σύστησε το ξαφνικό και το άδικο, ο απόηχος του θανάτου που φάλτσαρε στον πιο εμπορικό δρόμο της πόλης μας.
Καθημερινά στέκουν στη βιτρίνα του «Infinity» νέα παιδιά και βάζουν τα κλάματα. Πενθεί όλη η γειτονιά μας, πενθεί όλη η Λάρισα. Για το νέο παιδί που έφυγε, για όλα αυτά που δεν έζησε.
Ήταν 33 χρονών, ευρηματικός και δημιουργικός μανικιουρίστας, όλοι είχαν να πουν έναν καλό λόγο για εκείνον, ένα πανέμορφο κατάστημα ακριβώς απέναντι απ’ το σπίτι μου. Όμως χάθηκε απ’ τα επίγεια... Πέταξε προς τους αγγέλους... Δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ!
Καλό παράδεισο και καλή παρηγοριά στους οικείους του!!!
Χατζηζήση Μαρία, φοιτήτρια Ιατρικής,
γειτόνισσα του Στελλάρα
