Από τον Γιώργο Θεοχάρη
Ορισμένοι Αρχιερείς έχουν περάσει πλέον την κόκκινη γραμμή. Αυτή δεν είναι έκφραση της κοινωνικότητας τους αλλά εκτροχιασμός. Η εγκαθίδρυση τους στον Αρχιερατικό θρόνο μάλλον δεν τους βρήκε και πολύ έτοιμους ώστε να διατηρήσουν τις ισορροπίες και μία σοβαρή στάση, όπως αρμόζει το αξίωμα και το Αρχιερατικό σχήμα τους. Πρόσφατα νεοεκλεγείς μητροπολίτης της Βόρειας Ελλάδας, σε συνάντηση που είχε με τους μαθητές Γυμνασίου της πόλης θέλησε να μιλήσει στη γλώσσα τους... Δεν προσεγγίζονται όμως έτσι οι νέοι, με τέτοιες λαϊκίστικες εκφράσεις ποδοσφαιρικής και όχι μόνο φρασεολογίας.
Πυροτεχνήματα σαν αυτά:
«Γεννήθηκα Αύγουστο, είμαι Λέων και… είμαι Αρειανός. Γιατί να είμαι ΠΑΟΚ; Επειδή φοράω μαύρα; Δεν είμαι γεροντοκόρη, ούτε χαμουτζής! Είμαι με τον Θεό του Πολέμου». Λίγους μήνες νωρίτερα άλλος μητροπολίτης της Βόρειας Ελλάδας πάλι θέλησε να επιδείξει τις ποδοσφαιρικές του προτιμήσεις λέγοντας ''Πλέον δεν είμαι Ξάνθη, αλλά φίλαθλος του Πανθρακικού.'' Αυτές οι λεκτικές ακρότητες δεν συγκινούν σε βάθος της ψυχές των νέων στις οποίες απευθύνονται. Μπορεί προς στιγμήν να δείχνουν ότι ενθουσιάζονται, όταν όμως περάσουν λίγες μέρες αρχίζουν και σχολιάζουν αρνητικά αυτού του είδους την προσέγγιση.
Τελευταίο κρούσμα: Είδαμε μητροπολίτη να παίζει πινκ-πονγκ! Η εύλογη απορία μας είναι ότι γιατί δεν μιμούνται τον Αρχιεπίσκοπο που με σεμνότητα ο λόγος του διεισδύει στα κατάβατα των καρδιών των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται; Δεν έχουν παρακολουθήσει τις ομιλίες του, επίσημες και ανεπίσημες, κατά τις οποίες με πολλή προσοχή και τακτ επιλέγει τις εκφράσεις που εμπεριέχουν πνευματικό λόγο και βαθύτητα; Προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ τον Αρχιεπίσκοπο να έχει προσθέσει έστω και μία περιττή λέξη που θα μπορούσε να γίνει ΑΤΑΚΑ για τους νέους. Επίσης υπάρχουν και πολλοί ακόμα Ιεράρχες που ο προσεκτικός και πνευματικός του λόγος μένει εντυπωμένος στο νου και στην καρδιά των πιστών. Γιατί λοιπόν ορισμένοι Αρχιερείς ακολουθούν την αντίθετη οδό που ΠΡΟΚΑΛΕΙ χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;
