Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)
To γερμανικό περιοδικό “Der Spiegel“σε μια από τις πρόσφατες αναφορές του, κάνει λόγο για την αντι -δυτική δράση του Βλαντιμίρ Πούτιν, που αποπειράται τώρα να πάρει με το μέρος του χώρες των Βαλκανίων - όπως την Δημοκρατία της Σερβίας - αποτρέποντας τες παράλληλα να αναπτύξουν σχέσεις που θα βλάψουν τα συμφέροντα της χώρας του. Η Ρωσία προσπαθεί να το πετύχει αυτό με την προμήθεια φυσικού αερίου και όπλων ειδικά στην χώρα αυτή. Το περιοδικό επικαλείται μυστικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείο εξωτερικών, με τον τίτλο «η επιρροή της Ρωσία στην Σερβία». Οι Γερμανοί παρουσιάζονται θορυβημένοι και η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται πως αφενός δεν διατίθεται να μπει σε πορεία ανταγωνισμού αλλά αφετέρου δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να χάσει την στιγμή αυτή την πρωτοκαθεδρία στις εξελίξεις αλλά και τον πρώτο ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων. Η προσπάθεια των Ρώσων επικεντρώνεται επίσης στον επηρεασμό χωρών της ΕΕ ώστε αυτές να εκφράζονται υπέρ των Ρώσων στις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται. Το είχα γράψει και πριν από λίγες ημέρες σε άρθρο μου για τον ρώσικο επεκτατισμό ότι η σοβινιστική πολιτική του Βλάντιμιρ Πούτιν γνωρίζει μεγάλη άνθηση στην Ρωσία καθώς δεν είναι και λίγοι οι Ρώσοι που επικροτούν την πολιτική αυτή. Ξεχνώντας τα αμέτρητα θύματα της δεσποτικής διακυβέρνησης της χώρας, αφήνοντας πίσω τις θηριωδίες στην Τσετσενία, παραμερίζοντας το δράμα του Θεάτρου της Μόσχας αλλά και τις «εξαφανίσεις» ή δολοφονίες δημοσιογράφων, αφήνοντας στην άκρη την Άννα Πολιτόφσκαγια και τις αποκαλύψεις της, πολλοί Ρώσοι βλέπουν με καλό μάτι την επιστροφή της χώρας στο επίκεντρο της διεθνούς ενδιαφέροντος μετά τα γεγονότα από την πριν από μερικά χρόνια επέμβαση στην Γεωργία, το πατρονάρισμα του Πούτιν από δυτικά ΜΜΕ, την Gazprom και το φυσικό αέριο, αλλά και την τελευταία ρώσικη ανάμιξη στην Ουκρανία. Αλλεπάλληλα περιστατικά στο διεθνές στερέωμα, από υπερπτήσεις ρώσικων βομβαρδιστικών σε περιοχές του ΝΑΤΟ, μέχρι παρουσία πολεμικών πλοίων ανοιχτά της Αυστραλίας και φημολογούμενη παραμονή ρώσικου υποβρυχίου κοντά στις σουηδικές ακτές, αποδεικνύουν με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο πως οι Ρώσοι μετά την θεαματική παρουσία στην Κριμαία, την αποστολή στρατευμάτων στα σύνορα με την Ουκρανία και το πάγωμα των σχέσεων με τους Αμερικανούς, θέλουν να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο τους στην διεθνή σκηνή και να επιβάλλουν στο μέγιστο την πολιτική τους. Είναι ένα δυναμικό come - back 25 χρόνια μετά των πτώση του τοίχους του Βερολίνου. Και σε αυτό το εγχείρημά τους οι Ρώσοι δεν διστάζουν να προσφέρουν σε σε κάθε κράτος που επιλέγουν να επηρεάσουν γη και ύδωρ, από πρώτες ύλες μέχρι χρήματα και στρατιωτικό εξοπλισμό. Η επεκτατική πολιτική της Ρωσίας δίκαια λοιπόν θορυβεί τους Γερμανούς, που δείχνουν πανικοβλημένοι από την επέλαση Πούτιν. Όπως είδαμε χρονικά, οι Ρώσοι κινήθηκαν πολύ γρήγορα τα τελευταία χρόνια, καλύπτοντας πρώτα τα εσωτερικά τους νώτα. Με έναν πραγματικό σόουμαν στην προεδρία αλλά παράλληλα αδίστακτο εις ότι αφορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας του, με επίδειξη δύναμης στα δυτικά ΜΜΕ και φίμωση των κάθε λογής αντιφρονούντων, κάτι που φάνηκε καθαρά στον πόλεμο στην Τσετσενία, οι Ρώσοι προχωρούν με θεαματικές κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα. Όλη αυτή την παρασκηνιακή πολιτική τακτική του Πούτιν την είχε περιγράψει με χαρακτηριστικό τρόπο η δολοφονημένη δημοσιογράφος Άννα Πολιτόφσκαγια. Πλήρωσε με την ζωή της την συνεχή αντιπαράθεσή της με τον Ρώσο Πρόεδρο, ο οποίος βέβαια από την μεριά του υποστήριξε τότε πως θα χυθεί άπλετο φως στην σκοτεινή αυτή υπόθεση. Η Πολιτόφσκαγια όμως δεν είναι εν ζωή και ο Βλαντιμίρ Πούτιν παρελαύνει περιχαρής στο διεθνές στερέωμα. Στο Ουκρανικό ζήτημα επιχειρήθηκε καταρχάς η διασφάλιση της Κριμαίας αλλά και η προμήθεια με κατάλληλο πολεμικό εξοπλισμό των Ρωσόφωνων από το ρώσικο στρατό. Είχε προηγηθεί βέβαια η οπερέτα Ζεράρ Ντεπαρτιέ και οι χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες στο Σότσι με ομολογουμένως πολύ περίεργα «τρομοκρατικά χτυπήματα» ενόψει των αγώνων αυτών. Στις δυτικές κυρώσεις αλλά και στον αμερικανικό εκφοβισμό, οι Ρώσοι απάντησαν με μια επιδεικτική αδιαφορία στο όνομα της δύναμής τους αλλά και της ανασύστασης της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, το μεγάλο όνειρο του νέου πλανητάρχη που ακούει στο όνομα Πούτιν. Στην υπόθεση Snowden, τέλος, ανακατεύθηκε και πάλι η Ρωσία, με το καταφύγιο που πρόσφερε ο νέος τσάρος. Έχουν δίκιο λοιπόν οι Γερμανοί που πανικοβάλλονται από τις ρώσικες κινήσεις στην παγκόσμια σκακιέρα; Κατά ένα τρόπο ναι. Υπάρχει όμως ακόμη μέλλον αναφορικά με την ρώσικη ρουλέτα. Και οι παίχτες είναι πολλοί γύρω της. Και οι Αμερικανοί κοιτούν από το βάθος μάλλον μουδιασμένοι. Γιατί πολύ απλά ο νέος τσάρος – που μάλλον δεν είναι νέος – θέλει να είναι το νέο αφεντικό στο παγκόσμιο στερέωμα και αυτός που θα γυρίσει επιδεικτικά την ρουλέτα κοιτώντας αυστηρά στα μάτια αυτόν που θα σταματήσει η μπίλια.
