Από τη Νίκη Λιούσια, μαθήτριας
Πόσες φορές οι Έλληνες υπερασπίστηκαν ακόμη και με την ίδια τους τη ζωή τη σημαία αυτή που εμείς σήμερα τιμάμε δυο-τρεις φορές το χρόνο μόνο, απλώς για να αποδείξουμε πως δεν ξεχνάμε να τιμήσουμε τους θανόντες και τους πεσόντες στους πολέμους που κατά καιρούς αντιμετώπισε η χώρα μας. Πόσο συναίσθημα κρύβουν άραγε οι σημερινές παρελάσεις μας, οι σημαίες στα μπαλκόνια, οι λόγοι που εκφωνούνται στις σχολικές εορτές; Πόσος πατριωτισμός κρύβεται πίσω από την ‘πάλη’ και τον ανταγωνισμό των υποψήφιων σημαιοφόρων; Πόση αγάπη για την πατρίδα κρύβει η αδιαφορία αλλά και η άγνοια των μαθητών για τις ιστορικές εθνικές εορτές;
1807. Η πρώτη ελληνική γαλανόλευκη σημαία με το λευκό σταυρό σε γαλανό φόντο σχεδιάζεται, ευλογείται και υψώνεται στο νησί της Σκιάθου, στη Μονή Ευαγγελιστρίας. Με τη σειρά τους ορκίζονται σε αυτή οι μεγάλοι επαναστάτες του έθνους σε ένα άπιαστο ιδανικό: την ελευθερία.
Η Ελλάδα μας, φημολογείται πως είναι η χώρα που ο Θεός επέλεξε για εξοχική του κατοικία. Τι συμβολίζει λοιπόν η γαλανόλευκη; Αφρός και κύμα, λευκό και γαλάζιο. Όμοια με τα καταγάλανα νερά και τα αφρισμένα κύματα που απέχουν μόνο λίγα χιλιόμετρα από οποιαδήποτε περιοχή της μαγευτικής αυτής χώρας. Το ερώτημα είναι: Ποιος μπορεί άραγε να μας τα στερήσει όλα αυτά και να αγοράσει τη μαγεία και τη θάλασσα; Κανείς, αν δεν του το επιτρέψουμε εμείς οι ίδιοι!
27 Απριλίου 1941.Ο Κώστας Κουκίδης είναι φρουρός-εύζωνας στην Ακρόπολη. Όταν οι ναζιστές Γερμανοί τον διατάζουν να κατεβάσει την ελληνική σημαία για να ανεβάσουν τον αγκυλωτό σταυρό, εκείνος τυλίγεται με τη σημαία και πέφτει από τον ‘ιερό’ βράχο επειδή δεν αντέχει να αντικρίσει την ταπείνωση του εθνικού του συμβόλου και της πατρίδας του.
Ο αριθμός των γραμμών της σημαίας είναι εννέα, όσες και οι συλλαβές της φράσης ‘Ελευθερία ή Θάνατος’. Στην κορυφή της η ελληνική σημαία έχει τον σταυρό ο οποίος συμβολίζει το ‘Εν τούτω νίκα’ του Μεγάλου Κωνσταντίνου αλλά κυρίως αποτελεί το σύμβολο της ορθόδοξης θεολογίας. Η ερμηνεία αυτή δεν είναι αυθαίρετη αλλά στηρίζεται στα λόγια του μεγάλου αγωνιστή Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που είπε: «Μια φορά βαπτίστηκα με λάδι για ελευθερωθώ από τις αμαρτίες μου και μια φορά θέλω να βαπτιστώ με αίμα για να ελευθερώσω την πατρίδα μου.»
1990 και έπειτα. Άγιον Όρος. Ο πατέρας Ιωσήφ, ερημίτης παρακολουθεί τις αερομαχίες στο Αιγαίο και ευλογεί πλέον όλους τους Έλληνες πιλότους των μαχητικών μας οι οποίοι ύστερα από κάθε εμπλοκή με τους Τούρκους πετάνε πάνω από το Άγιον Όρος για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα. Ο ίδιος λέει: «Κάθε μέρα όταν ακούω τον θόρυβο των αεροπλάνων βγαίνω έξω από το κελί μου, και κυματίζω την ελληνική σημαία. Δακρύζω από συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα από οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετήσουν και να τους δώσω την ευχή μου.»
Στο λόγο που εκφώνησε η Χαρά Νικοπούλου όσον αφορά το έπος του ΄40,αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ημέρες σαν κι αυτή αναρωτιέμαι πάντα. Πως να δείξεις σε έναν τυφλό το μεγαλείο του Παρθενώνα για να νιώσει την ελληνική υπερηφάνεια; Πώς να μιλήσεις σε έναν ξένο για το ελληνικό έπος του 1940 για να αντιληφθεί τον ηρωισμό των Ελλήνων; Γι’ αυτό κι εγώ σήμερα δεν θα απευθυνθώ σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε αυτούς που η καρδιά τους χτυπά ακόμη ελληνικά και κυρίως σε εσάς τα σύγχρονα ελληνόπουλα που όλη η Ελλάδα στηρίζει το μέλλον της! Πριν από 74 χρόνια ακριβώς λοιπόν Έλληνας για μια ακόμη φορά ξύπνησε μέσα του τον Λεωνίδα μα πιο λακωνικός από ποτέ έκλεισε το ‘μολών λαβέ’ σε τρία γράμματα ‘ΌΧΙ!’»
1912.Ο αξέχαστος, γενναίος σημαιοφόρος επιδιώκει να στήσει την ελληνική σημαία στην κορυφή του Μπιζανίου και σκοτώνεται από τα εχθρικά πυρά.10 στρατιώτες τον ακολουθούν στο θάνατο για να μην πέσει η γαλανόλευκη στα χέρια του εχθρού. Στο τέλος, ο λοχίας που έχει απομείνει, ορμά στο ύψωμα, αγκαλιάζει τη σημαία, κατρακυλά αιμόφυρτος στην πλαγιά και όταν φτάνει στον διοικητή του τάγματος, στέκεται όρθιος, χαιρετά και αναφέρει στον διοικητή: «Κύριε διοικητά, έχω την τιμή να σας παραδώσω τη σημαία». Και πέφτει νεκρός.
