Πρώτιστος, έχει πάνω του την αρμοδιότητα να βρει την πολιτιστική ταυτότητα της περιοχής του, να την αναδείξει και να της δώσει ζωή. Πολλοί θα αναρωτηθούν, γιατί; Αξίζει; Την απάντηση θα τη βρουν στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Δεύτερον, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής οι σύλλογοι οφείλουν να προωθήσουν και καλλιεργήσουν τον σεβασμό και την αγάπη προς την φύση. Το 80% της χώρας μας αποτελείται από βουνά. Νομίζω έχουμε αρκετή φύση. Τι λέτε; Τρίτον, η Ελλάδα όντας μέλος της ΕΕ, της δίνονται αρκετές ευκαιρίες ώστε οι νέοι της χώρας μας να σπουδάσουν στο εξωτερικό, να βιώσουν εμπειρίες με άτομα από κάθε γωνιά της ΕΕ αλλά και του κόσμου και να αναπτύξουν σχέσεις μαζί τους. Προγράμματα όπως το ErasmusPlus και άλλα δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δηλαδή, στο να έρθουν κοντά νέοι από όλα τα μήκη και πλάτη της ΕΕ. Τέταρτον, μεγάλη συζήτηση επικρατεί σχετικά με την ερημοποίηση των επαρχιών. Και εδώ έρχεται και πάλι ο ρόλος των συλλόγων, οι οποίοι μέσα από ημερίδες, εκδηλώσεις και σε συνεργασία με την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα μπορούσαν να ενημερώσουν τους νέους για τις εύκαιρες που υπάρχουν στον τόπο τους και να προωθήσουν την νεανική επιχειρηματικότητα. Με λίγα λόγια, τα ΔΣ των συλλόγων πρέπει να διοικούνται από ανθρώπους με νέες ιδέες (προσέξτε, δεν λέω από ανθρώπους σε νεαρή ηλικία). Το να έχει κάποιος νέες ιδέες και ανταποκρινόμενες στην σύγχρονη πραγματικότητα, δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι πάντα κάποιος κάτω των τριάντα. Οι σύλλογοι λοιπόν πρέπει εκσυγχρονιστούν, να καταλάβουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους και να σχεδιάσουν το μέλλον. Να έχουν όραμα. Να είναι εξωστρεφείς, να προωθούν τις ευρωπαϊκές ιδέες, γνωρίζοντας τι συμβαίνει στον κόσμο, γνωρίζοντας την ιστορία και τις δυνατότητες του τόπου τους και δρώντας τοπικά. Think globally, actlocally που λένε και στο χωριό μου.
*Ο Βασίλης Κ. Καραγιάννης είναι φοιτητής τμήματος Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών (ΟΠΑ), κάτοικος Πραιτωρίου Ελασσόνας
