Φώναζα ο πόνος αβάσταχτος
στην ψυχή μου, αχ! παιδιά μου
γλυκά να μπορούσα να σταματήσω
αυτό το φριχτό τρένο που πήρε
τις αθώες και τρυφερές ψυχούλες
Αγγελούδια μου ποιος διάλεξε
τα νιάτα σας, να πάρει και την
ομορφιά σας γιατί στέρησε τη
χαρά της ζωής και έσβησαν
οι ελπίδες και τα δροσερά
όνειρά σας.
Ένας πόνος αβάσταχτος
μια τραγωδία, εκείνες τις
φριχτές στιγμές άφησε πολλές πληγές
έχασα ένα κομμάτι από τη
ζωή μου σ’ αυτό το τραγικό
γεγονός αυτές οι μνήμες
δεν θα σβήσουν ποτέ από τα μάτια μου
Το χέρι μου τρέμει δεν
μπορώ να συγκεντρωθώ να
γράψω η ψυχή μου δεν έχει
δύναμη η συγκλονιστική
εκείνη μέρα σημάδεψε
την καρδιά μου.
Η περιγραφή μου με θλίβει
τα μάτια μου γεμίζουν
δάκρυα, τα κύτταρά μου
πόνο, λύπη και η καρδιά μου
σπαράζει μένει εκεί στη
ματωμένη γη στα Τέμπη.
Αγαπώ όλα τα παιδιά του κόσμου
τα λατρεύω, δεν υπάρχουν
στα λόγια παρηγοριά στέλνω
στις αξιοσέβαστες οικογένειες
αμέριστη συμπαράσταση και μία
ζεστή αγκαλιά, με το ήθος και
τον σεβασμό που με διαπρέπει
Ο Θεός να σας δίνει κουράγιο
δύναμη εύχομαι να μην ζήσουμε
τέτοια οδυνηρή τραγωδία όχι
άλλα δάκρυα, δεν υπάρχει πιο
θλιβερό, γονείς να χάνουν τα
όμορφα τρυφερά βλαστάρια τους.
Αυτός ο σπαραγμός ράγισε όλη
την ανθρωπότητα.
Γλυκές μανούλες μην κλαίτε
τ’ αγγελούδια σας τώρα ψηλά
στον ουρανό φωτίζουν τις
ψυχούλες τους τ’ αστεράκια
το χλωμό φεγγάρι τους κρατάει συντροφιά και ο καταγάλανος
ουρανός τους περιβάλλει με αγάπη.
Ακούστε μια φωνούλα γλυκιά
από ψηλά
Μανούλα μου, Πατερούλη μου
αδελφούλη μου, αγαπημένοι μου γονείς.
Τρέμω, φοβάμαι, μην ανεβείτε
ποτέ στο τρένο.
Μανούλα μου αγαπημένη
έρχομαι με τα πόδια.
Φόρο τιμής στα παιδιά μας που
χάθηκαν, είναι και δικά μας παιδιά.
Στη μνήμη των αξέχαστων παιδιών
μας στολίζω τις ψυχούλες με
μια αγκαλιά όμορφα λουλούδια
Με αγάπη πολλή μέσα από
την καρδιά μου
ΝΙΚΗ ΚΕΦΑΛΕΑ-ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ
