Και πάλι επιστρέφει, δεν ξεχνά τη φωτιά, το βουνό,
Ξεχύνεται αίφνης θωρακισμένη ακριμάτιστες να σώση ψυχές
Που ‘χουν ακόμη, σκυτάλη συμφωνημένη,
μια θεία βούληση να κοινωνήση βροντοφωνάζοντας
ΔΕΝ είναι αλήθεια η τιμωρία!
Ο Θεός τα παιδιά του δεν τα ξεχνά
τα θέλη κοντά του, τ’ αναζητά!`
Υψώνει τις κόρες και γιους από μια άβυσσο
Και θέση τους δίνει μακριά... στην παράδεισο
ΔΕΝ αφήνει εδώ, σε μια έρημο, ανόριστα αυτά να πενθούν
στον κήπο του θέλει εκεί να ανθούν!
Αφήνει αχρείους… ΕΔΩ… αδύναμους αμαρτωλούς
γέρους, αγέραστους από τιμή
παλιούς φυγόδικους και κατασκόπους
σκασμένους, δρωμένους απ’ την ποινή
εδώ αφήνει φονιάδες κρυφούς, φανερούς
παράξενους ξένους και μυστικούς
τέχνη και δόλω… να επαιτούν
τ’ άδικα δίκια να ονομαστούν...
ξενώνες νοικιάζει εδώ!
την κακία, τον φθόνο να ‘γκαταστήση
μακριά απ’ τα ιρά του τα δάση... στην εξορία
όμως την πρόνοια Θέτιδα, έναν φύλακα έστειλε,
την ένθεη έπλασε ΑΙΔΩ
καθένας τους σχέδιο να εξαρτήση,
μια συμφωνία με μαεστρία
«φίλους» ανάπηρους εκτελεστές
κριτές αδίκους και συνεργούς
...ΚΑΤΑ ΒΥΣΘήΣΗ στη δυσφορία…
23.3.2023
ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΗ
(ΣΥΛΛΟΓΗ: «ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ»)
