Από τον Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
Πολλοί θα θυμούνται μια θαυμάσια ελληνική κωμωδία όπου ο στομφώδης και αμίμητος Αυλωνίτης, παραπονούμενος για τα χάλια της εποχής του, έλεγε: «Πω, πω, πω δεν είμαστε λαός, κύριοι, δεν είμαστε λαός…» Και εννοούσε, πως ο πήχης του πολιτισμού μας έπεσε ανησυχητικά χαμηλά. Που να ήταν σήμερα! Θα αναφέρω μερικές συμπεριφορές, απρεπείς και προκλητικές, που χαρακτηρίζουν τον σημερινό Έλληνα. Είναι βέβαια μια λίστα απεριόριστη, όπου ο καθένας θα μπορούσε να προσθέσει αγανακτισμένος, τις δικές του τραυματικές εμπειρίες, ή τις θλιβερές του παρατηρήσεις.
Ναι δεν είμαστε λαός. Τι λαός είμαστε όταν δεν αφήνουμε τοίχο για τοίχο βεβηλώνοντάς τον με απαίσια συνθήματα αποφορά ενός διαταραγμένου ψυχισμού; Το αναφέρω με προσωπική αγανάκτηση, γιατί έπαψα να υδροχρωματίζω την εξωτερική όψη του σπιτιού μου. Αρνούμαι να συναγωνισθώ με την μανία των ανισόρροπων με τα βέβηλα πινέλα τους. Το θράσος και η ασέβειά τους δεν φείδεται, ούτε τα ιερά και τα όσια μνημείων ή προτομών, που κοσμούν την πόλη μας. Οδοσήματα και χρήσιμες πινακίδες δεν γλυτώνουν από τη μανία τους.
Όταν πετάμε σε δρόμους και πλατείες, ό,τι μας είναι περιττό, ενώ δίπλα χάσκει αδειανό το καλάθι των αχρήστων. Όταν η «θείτσα» η ψευτοαρχόντισσα, πετά τα σκουπίδια της έξω από τον κάδο απορριμμάτων. Όταν ακόμα δεν μπορούμε να διακρίνουμε έναν κάδο απορριμμάτων από έναν κάδο ανακύκλωσης. Όταν αφήνουμε τα δάση και τις παραλίες όπου φιλοξενηθήκαμε, πεδίο βρωμιάς και αθλιότητας. Όταν πετάμε ρύπους και πλαστικά σε ποτάμια και θάλασσες, αδιαφορώντας για το θάνατο που προκαλούμε στο ζωικό βασίλειο. Όσοι έχουν τη χαρά να επισκέπτονται τη φύση, αντικρίζουν πινακίδες διάστικτες από τα σκάγια ασυνείδητων οπλοφόρων τύπου Κασιδιάρη. Όταν σταματάς για λίγο ν` ανοίξεις το πάρκινγκ, για να βάλεις το αυτοκίνητό σου ή όταν αποβιβάζεις κάποιον και οι επόμενοι με τα άτια τους ανυπόμονοι και αδημονούντες, σε ξεκουφαίνουν με τα δαιμονισμένα κορναρίσματά τους. Τι κακό πάλι με τ` αυτοκίνητα!! Το πρόβλημα στάθμευσης στην πόλη μας, έφερε τα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα οι πεζοί να περπατούν στα οδοστρώματα, με κίνδυνο της ζωής των. Υπάρχουν άθλιοι και αναίσχυντοι οδηγοί, που κλείνουν ακόμα και τις διαβάσεις για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Σε ποιά πόλη θορυβοποιοί καβαλάρηδες δικύκλων, ηχορυπαντές καμικάζι οδηγούν σε ρεύματα αντίθετης κυκλοφορίας με κίνδυνο όχι να σκοτωθούν οι ίδιοι, αλλά και να προκαλέσουν ατυχήματα σε άλλους; Πού αλλού ισχύει αυτό το αλλαλούμ; Να χαρώ τον πολιτισμό μας. Στην πόλη μας αυξήθηκε ο αριθμός των κατόχων παντός είδους σκύλων, που τους σέρνουν στους δρόμους. Τόση ευαισθησία για τα σκυλιά; Δεν περισσεύει λίγη για τα παιδάκια που πάνε πεινασμένα στο Σχολείο; Όμως πως εξηγείται, ερίτιμες κυρίες δήθεν πολιτισμένες, να μη συλλέγουν τα περιττώματα των σκύλων τους, που όχι μόνο ρυπαίνουν δρόμους και πλατείες, αλλά και προκαλούν νάρκες και παγίδες για τους διαβάτες; «Όμοιος ομοίω, αεί πελάζει!» Ε, ρε καημένε Πλούταρχε! Σε ποια πόλη είδατε τόση αδιαφορία της Δημοτικής Αρχής, αγέλες αδέσποτων σκύλων να μας ρυπαίνουν και να μας τρομοκρατούν. Άλλα ξαπλωμένα ράθυμα σε πεζοδρόμια και πλατείες και άλλα επιθετικά, Πριν λίγες μέρες είδαμε στην «Ε» πως συμπολίτης μας έπαθε κάταγμα λεκάνης, προσπαθώντας ν` αποφύγει την άγρια επίθεση αδέσποτου κοπρίτη. Πολλά παιδάκια δαγκωμένα από περιφερόμενα ζωντανά οδηγήθηκαν σε νοσοκομεία. Κι έχουμε και τους ζωόφιλους, που δεν τους περισσεύει αγάπη για τα σκυλιά να δώσουν σε χειμαζόμενους ανθρώπους. Γεια στο πείσμα του Δημάρχου Βόλου, που είπε πως «Εγώ και χιλιάδες φιλοζωιστές να φωνάζουν, θα καθαρίσω την πόλη από τ` αδέσποτα». Τι να πω για τον αρχοντοχωριάτη της απέναντι πολυκατοικίας που αδειάζει το τασάκι με τ` αποτσίγαρά του στο πεζοδρόμιο. Θα μου πείτε, πως δεν είναι τόσο ασυνείδητος, όσο ο εγκληματίας που πετά από το παράθυρο του αυτοκινήτου του, την αναμμένη γόπα. Πού αλλού ακούσατε νέους και νέες να εκστομίζουν στους δρόμους απαράδεκτες και αισχρές εκφράσεις, αδιαφορώντας αν δίπλα τους βρίσκονται παιδάκια ή σοβαροί συμπολίτες; Σε ποια χώρα φοιτητές τραμπούκοι και κομματικά απόβλητα της Αριστεράς, δυσχεραίνουν το Πανεπιστημιακό έργο, ακυρώνοντας αποφάσεις των Συγκλήτων, προπηλακίζοντας Καθηγητές, μετατρέποντας ιερούς χώρους σε γιάφκες και τεκέδες; Θα μπορούσαμε να επιμηκύνουμε τον θλιβερό αυτό κατάλογο ντροπής. Πουθενά σε πολιτισμένες χώρες, σε ευνομούμενα κράτη σε λαούς που σέβονται τον πολιτισμό τους δεν συμβαίνουν παρόμοια γεγονότα. Εμείς; Α! εμείς είμαστε περήφανοι για τον πολιτισμό των προγόνων μας. Όχι! Δεν είμαστε απόγονοι εκείνων. Άθλιοι είμαστε και κακομοίρηδες.
