Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
... «Τη βλέπεις την κατάσταση πώς είναι Κώστα, δεν μου φαίνεται ότι θα τους βρούμε τους «180»
-Ναι, αυτό βλέπω κι εγώ ρε Αντώνη. Δεν βγαίνουν τα νούμερα. Εκτός πια και αν γίνει κάτι το συγκλονιστικό και αλλάξουν άρδην τα πράγματα.
-Μπα δύσκολο. Γιατί ούτε αυτά τα νούμερα βγαίνουν, ούτε τα άλλα με τα οικονομικά. Άλλα λέμε και θέλουμε εμείς, άλλα λένε οι δανειστές, οπότε... Δεν είδες τι έγινε και με την τριμηνιαία έκθεσή από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής; Λέει ότι οποιαδήποτε λύση και αν τελικά επιλεγεί για τη μεταμνημονιακή εποχή, θα συνοδεύεται από στενή εποπτεία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής. Δεν ξέρουμε πια από πού να φυλαχθούμε!
-Οπότε η δουλειά πάει σε πρόωρες, δεν τη γλιτώνουμε λες.
-Ε, κατά πώς δείχνει. Γι’ αυτό σε φώναξα να τα πούμε, γιατί πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με την κεντροδεξιά, με σένα...
-Τι εννοείς «με εμένα»;
-Ε, τι εννοώ; Θες, για δεν θες να πας για Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Γιατί άμα θες να το συζητήσουμε το πράγμα. Μήπως ας πούμε αν βάλεις εσύ για Πρόεδρος οι «Καμμένοι» καμφθούν και ψηφίσουν και επίσης και όλοι αυτοί οι ξέμπαρκοι οι ανεξάρτητοι που προέρχονται από τη ΝΔ και την κεντροδεξιά γενικότερα, μπορεί να ψηφίσουν και να βγει το νούμερο.
-Λες; Μήπως υπερεκτιμάς τα πράγματα; Το κλίμα είναι πολύ πολωμένο. Δεν είναι τόσο απλό.
-Δεν λέω ότι είναι απλό. Λέω, ότι αν κατέβεις εσύ για Πρόεδρος μπορεί να είναι εφικτό. Γιατί κατά πώς δείχνουν τα πράγματα από την Αριστερά δεν έχουμε να περιμένουμε, άρα πού πρέπει να στραφούμε; Προς την κεντροδεξιά γενικότερα. Εκεί φαίνεται ότι βρίσκεται τελικά η δεξαμενή.
-Μα πες ότι κατεβαίνω για Πρόεδρος, οι ΠΑΣΟΚοι θα ψηφίσουν;
-Αμ τι θα κάνουν; Βλέπεις εσύ να τους παίρνει για εκλογές; Το ΠΑΣΟΚ θα εξαφανιστεί. Όσο πιο πίσω πάνε οι εκλογές τόσο περισσότερο πολιτικό χρόνο κερδίζουν.
-Δεν ξέρω, δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι είναι μία καλή ιδέα να πάω για Πρόεδρος. Άσε που ακόμη κι έτσι που τα λες δεν είναι και σίγουρο ότι θα εκλεγώ, οπότε θα εκτεθώ και πολιτικά.
-Καλά, εγώ Κώστα δεν θέλω να σε πιέσω, αλλά, ακόμη και αν δεν θέλεις για Πρόεδρος, πρέπει γενικώς να ρίξεις το βάρος σου στην υπόθεση για τη συστράτευση της κεντροδεξιάς, μπας και γλιτώσουμε τις πρόωρες.
-Ε αυτό ρε Αντώνη εννοείται. Άλλωστε δεν σε στηρίζω όλο αυτόν τον καιρό; Σε στηρίζω. Το ίδιο θα κάνω και τώρα.
-Ναι, αλλά τώρα πρέπει να το κάνεις λίγο πιο... εμφανώς, να το πω, μπας και στρώσει το πράμα. Και στο μεταξύ σκέψου και αυτή την ιδέα περί Προέδρου, μην την απορρίπτεις εντελώς.
-ΟΚ θα δούμε και θα τα ξαναπούμε».
Ναι, ναι, πρόκειται για... αποκλειστικότητα της στήλης!
Είχε βάλει κοριό και παρακολούθησε λεπτομερώς την κουβέντα Σαμαρά-Καραμανλή, την ώρα που τα έλεγαν μεταξύ τυριού και αχλαδιού.
Η πραγματικότητα είναι- και αυτό το γνωρίζουν καλά στη Συγγρού- όσο και αν ενδεχομένως αισθάνονται «άβολα» με αυτό, ότι ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ αποτελεί έναν ισχυρό πόλο έλξης, εντός κόμματος αλλά και εντός κεντροδεξιάς γενικότερα. Ο «καραμανλισμός» ως έννοια που συνοδεύει τη Νέα Δημοκρατία από την ίδρυσή της, βρίσκει στο πρόσωπό του τον εκφραστή και συνεχιστή της και ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής, παρότι διατηρεί ένα χαμηλό προφίλ όπως επίσης και τις αποστάσεις, δεν παύει να αποτελεί για πολλούς την «κόλλα» που ενώνει την ΝΔ. Και για άλλους, επίσης πολλούς, την «ελπίδα» ότι θα επανέλθει στην προεδρία του κόμματος.
Και φυσικά, υπάρχει μία σταθερή και όχι ευκαταφρόνητη ομάδα βουλευτών-συνομιλητών του πρώην πρωθυπουργού που σταθερά και ανοιχτά αντιλαμβάνεται ως άξονα πολιτικής τον Κώστα Καραμανλή. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και αρκετά κομματικά στελέχη αλλά και στελέχη και βουλευτές που δεν ανήκουν πλέον στη Νέα Δημοκρατία αλλά προέρχονται από τον συγκεκριμένο χώρο.
Το δε γεγονός ότι μετά την απώλεια των εκλογών του 2009 και την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος, ο πρώην πρωθυπουργός κράτησε το στόμα του κλειστό και δεν μίλησε-ενώ όλοι περίμεναν «πότε» θα το πράξει-τελικά έδρασε υπέρ του. Και με έναν τρόπο, και λόγω των γενικότερων χαμηλών τόνων της ίδιας της πολιτικής του παρουσίας-ναι μεν είναι παρών και στηρίζει με την ψήφο του την Κυβέρνηση στη Βουλή αλλά πέραν αυτού η συνολική πολιτική του παρουσία είναι «διακριτική». ... Με έναν τρόπο λοιπόν, ή μάλλον με τον συγκεκριμένο τρόπο, τον οδήγησε στο απυρόβλητο και τον κατέστησε παράγοντα σταθερότητας εντός ΝΔ και κεντροδεξιάς, γενικώς.
Όλα αυτά τα γνωρίζει ο Α. Σαμαράς.
Μπορεί να μην του αρέσουν ιδιαίτερα αλλά τα γνωρίζει και τα αποδέχεται στο ποσοστό που όλα αυτά του είναι και χρήσιμα.
Και εν προκειμένω του είναι χρήσιμα, λόγω της γενικότερης στάσης που τηρεί ο Καραμανλής, ο οποίος άλλωστε είναι και αυτός ο οποίος τον «ανέστησε» πολιτικά, τον έκανε αρχικά υπουργό Πολιτισμού και τον έβαλε στο παιχνίδι της κεντρικής πολιτικής σκηνής, με τη γνωστή εξέλιξη.
Αν και για ένα διάστημα είχαν κυκλοφορήσει φήμες, ότι υπήρχε ψυχρότητα στις σχέσεις των δύο (κάτι όμως που έμεινε στη διάσταση της φημολογίας και ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε), το γεγονός παραμένει ότι για όσο χρονικό διάστημα ο Σαμαράς είναι πρόεδρος της ΝΔ και εν συνεχεία πρωθυπουργός, η σχέση των δυο μοιάζει να είναι συμβατή.
Τώρα που τα πράγματα έχουν ποικιλοτρόπως «σφίξει» δείχνοντας εξόχως ορατή την πιθανότητα των πρόωρων εκλογών, λόγω Προέδρου Δημοκρατίας, είναι φυσικό η «στρατηγική Σαμαρά» να περιλαμβάνει τον Κώστα Καραμανλή. Πώς; Στο πλαίσιο κεντροδεξιάς διεύρυνσης και συσπείρωσης. Και είναι επίσης φυσικό, ο πρώην πρωθυπουργός να ανταποκρίνεται, δεδομένης και της στάσης που έχει τηρήσει τα τελευταία χρόνια. Τώρα αν θα ήθελε ή όχι να προταθεί ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτό είναι ένα πιο... προσωπικό ζήτημα για τον Καραμανλή το οποίο ζυγιάζεται και σε προσωπική βάση και όχι μόνον κομματική.
Πέραν τούτου σε ένα πρώτο επίπεδο ο στόχος Σαμαρά επετεύχθη.
Ο ντόρος που έγινε γι’ αυτό το «μυστικό γεύμα», που μόνον μυστικό δεν ήταν και οι συζητήσεις που προκλήθηκαν πέριξ του «μενού» που είχε, βρήκαν τον στόχο τους. Προφανώς, έπεται και συνέχεια.
