Του Χρήστου Τσαντήλα
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πιστέψω ότι η μοίρα της Ελλάδος βρίσκεται στα χέρια των δανειστών, μου έλεγε προχθές φίλος, ο οποίος πολύ ανησυχούσε που άκουγε στις ειδήσεις για τις τουρκικές προκλήσεις και τα σουλάτσα των πλοίων της γείτονος στην κυπριακή ΑΟΖ. Αναρωτιόταν ο πρώην στρατιωτικός, πώς μπορεί μια κυβέρνηση και μάλιστα με τόσες αντιθέσεις στα συστατικά της, να αντιμετωπίσει τις τουρκικές προκλήσεις τη στιγμή που τόσο η ίδια όσο και τα πάντα στη χώρα έχουν «παραδοθεί» στους δανειστές...
ΚΑΙ ακόμα, πόσο δύσκολο είναι να σηκώσεις ανάστημα όταν δεν έχεις φράγκο στην τσέπη; Πάνε οι εποχές του "βυθίστε το Χόρα"! Όταν οι αγορές σου έχουν γυρίσει την πλάτη και χωρίς τα δανεικά, δεν τη βγάζεις. Βεβαίως με δανεικά, δεν μπορείς να κανείς και τον ...καμπόσο. Αλλά υπάρχει και μια αξιοπρέπεια βρε αδελφέ. Δεν λες ...«μπείτε σκύλοι και αλέστε»! Δεν το τρως αμάσητο. Αντιδράς. Κράτος με λαμπρή ιστορία είσαι...
ΤΟ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗ προσφάτως και η αξιωματική αντιπολίτευση. Η επίσκεψη Τσίπρα στο Εθνικής Άμυνας τις προάλλες, δεν ήταν ενταγμένη απλώς στο πρόγραμμα «πρόβες για την πρωθυπουργία» αλλά, κυρίως γιατί, με όλη τούτη την οικονομική καταστροφή, η ενασχόλησή μας με τα σοβαρά εθνικά θέματα και τις βλέψεις των γειτόνων, είχε μείνει πολύ πίσω. Και αυτό είναι που τρέμουν οι μισοί Έλληνες. Μήπως τώρα από το μηδέν, σου λέει, αρχίζεις εντατικά μαθήματα εξωτερικής πολιτικής; Πρόβλημα αυτό. Οι άλλοι, λες, είναι όπως είναι, αλλά τυγχάνουν βρε παιδί μου ...καπνισμένοι. Πέρασαν από διάφορες θέσεις, όποιες και να ήταν αυτές, σε κυβερνήσεις αυτοδύναμες, παλιότερα, ή συνεργασίας τώρα, πήραν «μυρωδιά» από καταστάσεις δύσκολες. Και πάλι εμπιστοσύνη δεν τους έχεις...
ΚΑΙ σαν να μην έφταναν οι κρίσεις, στη Συρία εξ Ανατολών, στην Ουκρανία από Βορρά, η γενικευμένη ανακατωσούρα στη Βόρεια Αφρική, αλλά και η φασαρία πάλι στη Μέση Ανατολή, μας ήρθαν και οι Τούρκοι στην κυπριακή ΑΟΖ. Να κόβουν προκλητικά τις βόλτες τους με τα πλοία. Μας βρήκαν πεσμένους καταγής να ψαχνόμαστε ως έθνος, θλιμμένους, απογοητευμένους, να παλεύουμε με τα προβλήματά μας και κάνουν τους νταήδες!
ΛΕΩ λοιπόν, ότι είναι πολύ σοβαρός λόγος που απογοητεύεται ο κόσμος με την προσέγγιση από τους πολιτικούς μας, όλων των παρατάξεων, των εθνικών θεμάτων και των κινδύνων που μας περιστοιχίζουν στα Βαλκάνια, (μην ξεχνάμε ότι από παντού μυρίζει ανασφάλεια) και που αντί να σκύψουν σ’ αυτά, κάθονται στα τηλεπαράθυρα και τσακώνονται με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται οι παρελάσεις στις εθνικές επετείους! Αρρώστια αυτή. Μεγάλη αρρώστια. Και ανίατη ως φαίνεται...
