Επί της στροφής

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι παράλληλα με τις επαγγελματικές, οικογενειακές, και κοινωνικές υποχρεώσεις τους, βρίσκουν χρόνο και δημιουργούν πνευματικό έργο πολλαπλής ωφέλειας.

Ένα τέτοιο δείγμα προσφοράς είναι, κατά τη γνώμη μου, και η πρόσφατη έκδοση μιας ποιητικής εργασίας της Λαρισαίας παιδαγωγού, συγγραφέας, και ποιήτρια Εύης Γίτσα.
Μας εκπλήσσει ευχάριστα που μέσα από ένα μικρόσχημο βιβλίο καλής ποιότητας χαρτί και διπλωμένο εξώθυρο – Εκδόσεις Ρώμη - η εν λόγω ποιήτρια, κατάφερε να συμπεριλάβει κάπου 25 τίτλους ποιημάτων, σε σαράντα πέντε σελίδες ανομοιοκατάληκτων στίχων ελεύθερης σύνταξης και ελεύθερης σκέψης για το σκοπό που ήθελε (και θέλει) να θέσει υπ’ όψιν του αναγνωστικού της κοινού. Μεγάλο πράγμα να δημιουργείς κάτι, με κόπο και πόνο, και να θέλεις να το μοιραστείς με άλλους. Αυτό έκανε (και κάνει) η Εύη Γίτσα. Και αυτό είναι προς τιμήν της. Αυτή την εκτίμηση αποκόμισα εγώ. Μπορεί κάποιος άλλος να έχει διαφορετική άποψη. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι την «ποίηση» δεν μπορούμε να την γράψουμε καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση. Συνεπώς είναι πνευματικό δημιούργημα ελεύθερης βούλησης και ικανότητα μετατροπής των σκέψεων του ποιητή, ή της ποιήτριας σε γραπτό έμμετρο λόγο. Αυτό μας θυμίζει και τα λόγια του Ρήγα Φεραίου πως «Όποιος ελεύθερα, συλλογάται, συλλογάται καλά ..» και φυσικά η σκέψη και η πένα της εν λόγω ποιήτριας είναι απόλυτα ελεύθερη.
Η μεγαλοψυχία της καρδιάς και η ανωτερότητα της ψυχής του καλλιτέχνη προκύπτει από της γνώση ότι η τέχνη σ’ και όλες της τις μορφές και τις εκφάνσεις απαιτεί θέληση, προσπάθεια και γνώση για να επιτευχθεί. Το επίτευγμα της γνώσης μετά το θέτουμε στην κρίση του κοινού και εκείνο αποφαίνεται για την αξία και την σημαντικότητα αυτού. Έτσι αυτό που κάποιος το βλέπει ωραίο και αξιόλογο, ένας άλλος μπορεί να το θεωρεί άσχημο και ασήμαντο. Συνήθως εκείνο που μας αγγίζει και μας εκφράζει περισσότερο, το θεωρούμε και καλύτερο. Κάτι που όμως, μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχε στο μυαλό του ο καλλιτέχνης και δημιουργός αυτού. Υπό αυτή την έννοια οι στίχοι της ποίησης της Εύης Γίτσας, μπορεί κάποιους να μην τους αγγίζουν, ενώ άλλους να τους εκφράζουν απόλυτα. Τώρα ο κάθε αναγνώστης μπορεί από μόνος του να αντλήσει τα δικά του συμπεράσματα χωρίς να χρειάζεται η ποιήτρια (ή ο ποιητής) να αναφέρει τι είχε κατά νου, όταν πραγματεύονταν τον κάθε τίτλο από την «επί της στροφής» ποίησή της.
Αυτή τη δυσκολία η Εύη Γίτσα την έχει ήδη, προ πολλού, ξεπεράσει και παίρνω το θάρρος να την συγχαρώ δημοσίως. Με τις ταπεινές μου γνώσεις «Περί Ποίησης» που κατέχω μπορώ, με κάποια σιγουριά, να πω ότι τεράστια είναι η διαφορά των στίχων της υπαρκτής ποίησης και των αισθημάτων που μπορεί να εκφράζουν οι αποτυπωμένοι στίχοι από εποχή σε εποχή.
Όπως, τεράστια είναι και η θεματολογία μέσα από την οποία πήγαζαν και πηγάζουν, τα διάφορα αισθήματα αγάπης, μίσους, θαυμασμού, επίκρισης, ζήλιας, απέχθειας, σαρκασμού και διαφόρων άλλων χαρακτηριστικών που βάζουν το μυαλό του αναγνώστη σε προβληματισμό σχετικά με το τι είχε η ποιήτρια στο δικό της μυαλό όταν αποτύπωνε τις σκέψεις της στην ποίησή της «επί της στροφής» . Όλη αυτή η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία των στίχων της εν λόγω ποίησης αντικαθρεφτίζουν τα αισθήματα, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς, τους πόθους και τις ανάγκες των ανθρώπων που μπορεί να εκφράζονται μέσα από τις επιλεγμένες λέξεις των στίχων της Εύης Γίτσας.
Δεν θα αναφέρω κανένα απόσπασμα από τα ποιήματα της παιδαγωγού, συγγραφέας και ποιήτριας για να μην προκαταλάβω την σκέψη και την άποψη κανενός αναγνώστη. Θα ένιωθα κάπως άβουλα, αν το έκανα. Προσωπικά όμως συνιστώ σε όλους τους αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο και είμαι σίγουρος ότι δεν θα απογοητευθούν. Αλλά και αν απογοητευθούν κάποια αλήθεια θα μάθουν.
Αλέξης Γαλανούλης