Γιατί νοιαζόμαστε για τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία;

Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο

Εδώ και πολλά χρόνια, το ενδιαφέρον μας για τα πολιτικά δρώμενα στη γειτονική Τουρκία, είναι πολύ μεγάλο. Είναι λογικό αυτό, αφού εδώ και δεκαετίες οι «καλοί» μας γείτονες απειλούν την εδαφική μας ακεραιότητα. Ιδιαίτερα, από το 2002 και μετά, που εδραιώθηκε η κυριαρχία Ερντογάν, οι απειλές αυτές βαίνουν αυξανόμενες. Μια αποκλιμάκωση σημειώθηκε από τον καταστρεπτικό σεισμό στην Τουρκία μέχρι σήμερα, που δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει.
Οι απειλές από πλευράς Τουρκίας, οι οποίες εκφράζονταν διά στόματος του κ. Ερντογάν, ήταν ευθείες και επαναλαμβανόμενες.
Μας έλεγαν: Θα έρθουμε ένα βράδυ, όταν δεν θα μας περιμένετε. Πρέπει να αποστρατιωτικοποιήσετε τα νησιά σας, τη στιγμή που αυτοί διατηρούν στα απέναντι παράλιά τους τον μεγαλύτερο αποβατικό στόλο της Ευρώπης και μια ολόκληρη Στρατιά. Αμφισβητούν την κυριότητα νησιών και βραχονησίδων μας, πράγμα ψευδές, δεδομένου ότι από τη Συνθήκη της Λωζάνης, όλα τα νησιά και βραχονησίδες σε απόσταση τριών μιλίων από τις ακτές της Τουρκίας περιήλθαν στην Ελλάδα, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο.
Να πούμε, εν παρόδω, ότι, αν διαβάσει κανείς την Ιλιάδα του Ομήρου, από αρχαιοτάτων χρόνων τα νησιά του Αιγαίου κατοικούνταν από ελληνικά φύλα. Τώρα, τα ορέγονται οι Τούρκοι και θέλουν να τα αρπάξουν. Επινόησαν το δόγμα Γαλάζια Πατρίδα, επιδιώκοντας να επικυριαρχήσουν σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Δεν δέχονται επ’ ουδενί την επέκταση των χωρικών μας υδάτων γύρω από τα νησιά μας στα 12 μίλια, όπως προβλέπεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης, εμμένοντας στους ισχυρισμούς τους ότι πρέπει να παραμείνουμε στα 6 μίλια που ισχύουν σήμερα, απειλώντας μας με πόλεμο, σε περίπτωση που εμείς ασκήσουμε τα νόμιμα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Μας αποκλείουν από το να κάνουμε έρευνες στις θαλάσσιες περιοχές μας, απειλώντας μας με πόλεμο (casus belli) και εμείς αποφεύγουμε να το πράξουμε, για να μην οδηγηθούμε σε πόλεμο. Παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας εδώ και δεκαετίες κι εμείς, το μόνο που κάνουμε, είναι να τους αναχαιτίζουμε με τα πολεμικά αεροπλάνα, με υπαρκτό τον κίνδυνο θερμού επεισοδίου.
Αγνοούν την ύπαρξη του Καστελλόριζου, ώστε να μας αφαιρέσουν τη δυνατότητα να έχουμε επαφή με τη θαλάσσια οικονομική ζωή της Αιγύπτου.
Υπέγραψαν μία εντελώς παράλογη συμφωνία με τη Λιβύη, αγνοώντας το Καστελλόριζο και τέμνοντας κατά ένα μέρος στην Κρήτη. Αλωνίζουν στις θαλάσσιες περιοχές της ελληνοκυπριακής πλευράς, απειλώντας με στρατιωτική επέμβαση, σε περίπτωση που η Κύπρος ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της.
Όλα αυτά, βέβαια, είναι γνωστά στους περισσότερους από εμάς. Οπότε, θα μου πείτε, γιατί τα γράφεις; Απλώς, θέλω να καταδείξω με τον εναργέστερο τρόπο, το μέγεθος του προβλήματός μας με τους γείτονές μας. Τούτου δοθέντος, είναι επόμενο να μας ενδιαφέρουν όσα συμβαίνουν στην Τουρκία, αφού επηρεάζουν άμεσα τη χώρα μας. Αλλά, για να επανέλθω στο ερώτημα του υπέρτιτλου του παρόντος: Γιατί να νοιαζόμαστε τόσο πολύ για τις τουρκικές προεδρικές εκλογές;
Πιστεύω ότι έχουμε υποστεί τόσο bullying τα τελευταία χρόνια της παντοκρατορίας Ερντογάν, που ενδόμυχα, περιμέναμε και ευχόμασταν ότι ο εν λόγω θα έχανε τις εκλογές και ένα μεγάλο μέρος των προβλημάτων μας με την Τουρκία θα είχε εκλείψει ως διά μαγείας.
Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτό αποτελεί ουτοπία και ότι δεν πρόκειται να συμβεί καμία διαφοροποίηση στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, όποιος και να είναι πρόεδρός της.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι: Η κατάληψη του 38% του ελληνικού νησιού της Κύπρου έγινε το 1974, σε εποχή πολύ πριν από αυτή του Ερντογάν. Έκτοτε, τίποτε δεν άλλαξε και ούτε διαφαίνεται ότι πρόκειται να αλλάξει. Η Τουρκία διατηρεί εκεί 40.000 στρατό και απειλεί ότι όποια στιγμή θέλει, μπορεί να καταλάβει και το υπόλοιπο νησί. Έχει διακηρύξει επανειλημμένα ότι το κατεχόμενο τουρκοκυπριακό κομμάτι αποτελεί ξεχωριστό κράτος και αυτό, όσες διασκέψεις κι αν γίνουν, δεν πρόκειται να αλλάξει. Με τα χρόνια έχει παγιωθεί μια κατάσταση και ουδόλως απασχολεί τη διεθνή κοινότητα η παράνομη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία. Το casus belli υπάρχει από την προ Ερντογάν εποχή και δεν έχει αλλάξει τίποτε, ούτε πρόκειται να αλλάξει. Η απαγόρευση που μας έχει επιβάλει η Τουρκία για έρευνες στο Αιγαίο ως προς τα ενεργειακά αποθέματα, ισχύει από την προ Ερντογάν εποχή και δεν άλλαξε, ούτε πρόκειται να αλλάξει. Η αμφισβήτηση σε νησιά και βραχονησίδες, ισχύει από την προ Ερντογάν εποχή. Μάλιστα, πρόσφατα, ο έτερος διεκδικητής της προεδρίας Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, δήλωσε εκθύμως, πριν προκηρυχθούν οι προεδρικές εκλογές: «Κύριε Ερντογάν, αφού λέτε ότι κάποια νησιά είναι δικά μας και όχι της Ελλάδας, γιατί δεν πάτε να τα καταλάβετε κι εμείς θα είμαστε μαζί σας».
Να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Οι Τούρκοι ακολουθούν μια μακροπρόθεσμη εξωτερική πολιτική, που δεν αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει κάποια κυβέρνηση. Συν τω χρόνω, μάλιστα, βάζουν στο τραπέζι και νέες διεκδικήσεις, τις οποίες υποστηρίζουν με επιμονή, προσπαθώντας να δημιουργήσουν τετελεσμένα και εν πολλοίς το επιτυγχάνουν.
Επομένως, γιατί μας ενδιαφέρει ποιος θα είναι πρόεδρος της Τουρκίας, αφού είναι βέβαιο ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει;
Η Τουρκία έχει βάλει ως στόχο να γίνει ισχυρή περιφερειακή δύναμη και προσπαθεί να το επιτύχει, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της κάθε έννοια δικαίου που αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο.
Ζητούμενο ήταν η αποχώρηση Ερντογάν για τους δυτικούς συμμάχους μας, επειδή τους δημιουργεί πάρα πολλά προβλήματα. Παίζει σε πολλά ταμπλό, όντας με το ένα πόδι στο ΝΑΤΟ και με το άλλο έξω από αυτό, κάνοντας μπίζνες με τη Ρωσία και όποιον άλλο πιστεύει ότι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας του. Ιδιαίτερα, οι Αμερικανοί πολύ θα ήθελαν να δουν την πτώση του, αφού δρα ανεξέλεγκτα, αλλά αυτό μάλλον δεν θα συμβεί, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου.
Με τόσα προβλήματα στην πλάτη τους οι δυτικές χώρες και έναν πόλεμο στην Ευρώπη, δεν έχουν τη δυνατότητα να πιέσουν τον Ερντογάν να αναθεωρήσει τη μέχρι τώρα πολιτική του, φοβούμενοι μήπως τον εξωθήσουν να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ, όπου, έστω και τοπικά, ανήκει.
Ο Ερντογάν, ως πονηρός ανατολίτης και άριστος τακτικιστής, αυτό το ξέρει και θα εξακολουθήσει να λειτουργεί κατά το δοκούν.
Τέλος, η διαφαινόμενη επανεκλογή του Ερντογάν, μπορεί να αποδειχθεί χειρότερη για τα εθνικά μας θέματα, δεδομένου ότι οι Αμερικανοί θα τον μεταχειρισθούν με μεγάλη προσοχή, για τους λόγους που προανέφερα. Να σημειώσω εδώ ότι στους Τούρκους αρέσει ο αυτοκρατορικός μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν και αυτός ευφυώς τον καλλιεργεί προς όφελός του.
Τι μένει λοιπόν από πλευράς της Ελλάδας; Να είμαστε αμυντικά ισχυροί, ώστε να έχουμε την αποτρεπτική δύναμη για ενδεχόμενη απειλή επίθεσης από την Τουρκία.