Σε ποσοστό πάνω από 50%, οι ομάδες τόσο της Superleague 1 όσο και της Superleague 2 για την φετινή περίοδο 2022-2023 έχουν ήδη προβεί σε αλλαγή της τεχνικής τους ηγεσίας. Αλήθεια όμως, η Απόφαση της Διοίκησης μίας ποδοσφαιρικής ομάδας να διακόψει τη συνεργασία με τον προπονητή στη μέση περίπου του πρωταθλήματος λειτουργεί εν τέλει προς όφελος της ομάδας ή όχι;
Ας μελετήσουμε την περίπτωση της αγαπημένης μας Α.Ε.Λ. κάνοντας μία μικρή αναδρομή στο παρελθόν της. Από το 1964 έτος ίδρυσής της, έως και σήμερα έχουν υπηρετήσει περί τους 140 προπονητές, κάτι που σημαίνει ότι σε κάθε ποδοσφαιρική χρονιά κατά μέσο όρο άλλαζε πάνω από δύο προπονητές (μ.ο.=2,5 περίπου). Υπήρξαν φορές όπου αλλάχθηκαν μέχρι τέσσερις ή και πέντε ακόμη προπονητές σε μία χρονιά προσδοκώντας σε καλύτερα αποτελέσματα, αλλά υπήρξαν και άλλες αντίστοιχα όπου ένας προπονητής στηρίχθηκε και έβγαλε όλη την χρονιά.
Εάν ανατρέξουμε στις χρονιές όπου η ομάδα είχε διακρίσεις τη χρυσή δεκαετία του 1980 στην οποία έπαιζε ένα αυτοματοποιημένο ποδόσφαιρο Ευρωπαϊκών Προδιαγραφών (αλλά και τη χρονιά κατάκτησης του δεύτερου κυπέλλου) πετυχαίνοντας μεγάλες διακρίσεις τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, θα δούμε ότι οι προπονητές οι οποίοι οδήγησαν την ομάδα σε διακρίσεις (Γκμοχ, Σκότσικ, Στρεϊλάου, Δώνης) παρέμειναν για χρονικά διαστήματα τουλάχιστον ενός έτους. Αντίθετα τις χρονιές των υποβιβασμών οι αλλαγές στον πάγκο ήτανε συχνές και κυμαινότανε από δύο έως και τέσσερις προπονητές τον χρόνο.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό οι καλές πορείες της ΑΕΛ, ως προς την παράμετρο του πάγκου, στηρίχθηκαν σε προπονητές οι οποίοι έχτιζαν από το καλοκαίρι χωρίς μεταβολές μεσούσης της περιόδου. Η σταθερότητα αυτή στον πάγκο σε συνδυασμό με τη σταθερή διοίκηση, το ποιοτικό έμψυχο δυναμικό και τη βοήθεια του κόσμου οδήγησαν σε τεράστιες επιτυχίες. Στις περιπτώσεις όμως του υποβιβασμού βλέπουμε ότι οι αλλαγές των προπονητών δεν βοήθησαν να αποτραπεί το μοιραίο. Υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να πει τώρα, εκ των υστέρων, ότι τη δεκαετία του 1980 που υπήρξαν αυτές οι καλές πορείες θα ήταν περισσότερο επιτυχημένες αν υπήρχαν αλλαγές προπονητών στο μέσο της περιόδου; Μάλλον παράλογο ακούγεται αυτό τώρα.
Οι συχνές αλλαγές προπονητών στις περισσότερες των περιπτώσεων επιφέρουν κάποιες παράπλευρες απώλειες (λόγω οικονομίας χώρου θα αναφερθούν συνοπτικά) όπως είναι: οι οικονομικές ζημίες από τις συχνές αλλαγές (αποζημιώσεις, δικαστικές επιλύσεις των διαφορών κ.λ.π.), η αποτροπή ικανών προπονητών να εργαστούν σε ομάδες οι οποίες αλλάζουν συχνά τους προπονητές, λαβωμένο πρεστίζ στο προφίλ της ομάδας, μειωμένη εμπιστοσύνη από τον κόσμο προς τη Διοίκηση για τις επιλογές της, δημιουργία άσχημου κλίματος, αποτυχημένα αποτελέσματα, εσωστρέφεια, μειωμένα εισιτήρια, μειωμένα έσοδα κ.λ.π.
Το φαινόμενο αυτό υφίσταται και στην Ευρώπη σε πολύ μικρότερο όμως βαθμό. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης όπως Μάντσεστερ Σίτυ, Λίβερπουλ και Ρεάλ πολύ σπάνια θα οδηγηθούν σε αυτή τη λύση της εύκολης αλλαγής προπονητή.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου μια αλλαγή προπονητή κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος φέρνει άμεσα, θετικά αποτελέσματα. Το κύριο επιχείρημα αυτών που οδηγούνται σε αυτή την επιλογή βασίζεται στα κριτήρια της αλλαγής ψυχολογίας των παικτών, του νέου κινήτρου σε παίκτες όπου είχανε παραγκωνιστεί αγωνιστικά από τον προηγούμενο προπονητή, του φρέσκου αέρα στα αποδυτήρια, τις προσδοκίες για καλύτερο ποδόσφαιρο και εν τέλει των θετικών αποτελεσμάτων. Θα μπορούσε λογικά κάποιος να ισχυριστεί ότι αφού ήρθανε τα θετικά αποτελέσματα μετά την αλλαγή προπονητού υπήρξε και δικαίωση για την επιλογή αυτή. Είναι όμως έτσι; Η εκτίμησή μου είναι ότι δεν δικαιώνεται τόσο η επιλογή του νέου προπονητή αλλά αντίθετα επιβεβαιώνεται η λανθασμένη απόφαση πρόσληψης του παλιού που δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Συνεπώς, όπως προκύπτει από τα παραπάνω η λήψη της Απόφασης για πρόσληψη προπονητού το καλοκαίρι, είναι πολύ κρίσιμη για το μέλλον μιας ποδοσφαιρικής ομάδας και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, ανάλυσης και μελέτης, με σκοπό την αποφυγή μελλοντικών δυσάρεστων καταστάσεων σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό.
Με εκτίμηση
Κατσιαφλάκας Δημήτριος
Πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών, Πτυχιούχος Μηχανικός Δομικών Έργων, Πτυχιούχος Διοίκησης και Διαχείρισης Έργων, Κάτοχος Πιστοποιητικού Προπονητικής UEFA B
(Στοιχεία αντλήθηκαν από Βικιπαίδεια και w.w.w.aelole.gr)
