Ήδη απ’ το 1822 η κυβέρνηση των δειλών, που «δοξάστηκε» με τον αρχηγό της στο Πέτα και τα μέλη της όλα κρυμμένα στα υδραϊκά πλοία, καθώς πληροφορούνταν τη νίλα του Δράμαλη από τον Κολοκοτρώνη, άρχισε να μεθοδεύει σχέδια μηχανορραφώντας και ραδιουργώντας νυχθημερόν για να διατηρηθεί στην εξουσία. Ήδη η θητεία της έληξε στο τέλος του 1822. Και για να κερδίσουν χρόνο μετέθεσαν την έναρξη της επόμενης εθνοσυνέλευσης, της Β’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων στο Άστρος τον Μάρτη του 1823.
Η Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους ωστόσο, προχωρεί και συνεχίζει απτόητη τις εργασίες της. Από τις αποφάσεις που πήρε μπορούμε να δούμε τις πιο σημαντικές:
- Πρώτη: Αναθεώρηση του Συντάγματος της Επιδαύρου με ενίσχυση του βουλευτικού και αποδυνάμωση του εκτελεστικού. Δηλαδή παντοδυναμία Μαυροκορδάτου σε βάρος όλων και ειδικά των στρατιωτικών. Ψηφίστηκε στις 29 Μαρτίου 1823.
- Δεύτερη: Πρόεδρος του εκτελεστικού εκλέγεται ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Μέλη: ο Ζαΐμης, ο Χαραλάμπης και ο Μεταξάς. Αρχιγραμματέας ο Μαυροκορδάτος. Όμως σε λίγο θα δούμε ότι απ’ τη θέση αυτή μεθόδευε την παντοδυναμία του ως πρόεδρος του Βουλευτικού και την αποδυνάμωση του Εκτελεστικού με το που τοποθετήθηκε σκοπίμως για τον λόγο αυτό αντιπρόεδρος ο Κολοκοτρώνης, δήθεν για να καλύψει την κενή πέμπτη θέση. Ήταν συμπαιγνία σε βάρος του Γέρου. Αλλά και το διαβόητο συμπεθεριό εκεί στόχευε. Πάντως με τα σημερινά δεδομένα η κίνηση αυτή του Κολοκοτρώνη μπορεί να θεωρηθεί ως μια στροφή του προς τον συντηρητισμό. Ήταν κίνηση όμως στην οποία προχώρησε συνειδητά με σκοπό να αποτελέσει ανάχωμα στον Μαυροκορδάτο και τους συν αυτώ.
- Τρίτη: Καταργείται ο τίτλος του αρχιστρατήγου, που κατείχε ο Κολοκοτρώνης, μόνο και μόνο για να υποβιβαστεί το κύρος του Μεγάλου Αρχηγού! Ναι ο τίτλος αυτός ήταν απαράδεκτος στην Ελλάδα για κείνον που τον απέκτησε με το σπαθί του απελευθερώνοντας την Πελοπόννησο, ενώ δεν ήταν «απαράδεκτος» για τον Μαυροκορδάτο! Το «ξεφλούδισμα» του Κολοκοτρώνη έχει αρχίσει συστηματικά.
- Τέταρτη: Δινόταν στο Βουλευτικό η δυνατότητα να πουλήσει τα εθνικά κτήματα «δια τας ανάγκας του αγώνος…». Άλλη μια τεράστια εθνική μας πληγή για την οποία χρειάζονται χωριστά βιβλία. Τα καρπώθηκαν δυστυχώς οι «ημέτεροι» δίνοντας μόνον «χαρτία», κατά τον Κολοκοτρώνη. Οι κοτζαμπάσηδες και οι πλοιοκτήτες βρήκαν και πάλι την καλή τους ώρα. Και στο ζήτημα των εθνικών κτημάτων ξέσπασαν απανωτά σκάνδαλα τα οποία ταλανίζουν τη χώρα ακόμη και σήμερα. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι όσα κτήματα ήθελαν να οικειοποιηθούν οι κοτζαμπάσηδες και οι πολιτικάντηδες, τα βάφτιζαν ιδιωτικά, έστω κι αν αυτά ήταν ολοφάνερα δημόσια! Πέρασαν έτσι νόμους να τα μεταβιβάζουν από ιδιώτη σε ιδιώτη αποζημιώνοντάς τα σε ομόλογα, δηλαδή «χαρτία». Σκάνδαλα επί σκανδάλων, όπως πάντα.
Στο μεταξύ, και ενώ ο Κολοκοτρώνης και η υπόλοιπη κυβέρνηση προσπαθούσαν να βρουν τρόπους άμυνας στην επερχόμενη κάθοδο του Κιουταχή, του Βρυώνη ή του Γιουσούφ Πασά, ο Μαυροκορδάτος προσεταιρίζεται τους προύχοντες καθώς και τον Δεσπότη Άρτας Πορφύριο και κατά τρόπο δόλιο εκλέγεται πρόεδρος του Βουλευτικού, εγκαθιδρύοντας έτσι μια τυραννική ολιγαρχία. Απώτερος σκοπός του είναι ν’ ανατρέψει την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση Μαυρομιχάλη – Κολοκοτρώνη και να εγκαθιδρύσει δική του, καθώς στο παιχνίδι μπαίνει πλέον και η οικογένεια Κουντουριώτη, μπαίνει ο Κωλέττης και οι συν αυτώ, υπάρχει ακόμα και ο Νέγρης. Έρχονται στην Ελλάδα «Φιλέλληνες» ονόματα τρανταχτά κι αρχίζουν και μιλούν για δάνεια(!) απ’ την Αγγλία. Ναι. Μπορεί κράτος να μην υπάρχει. Υπάρχει όμως Σύνταγμα! Υπάρχουν στο εξωτερικό «οίκοι» έτοιμοι να δώσουν δάνεια. Υπάρχουν κυβερνήτες…
Η Α’ Εθνοσυνέλευση που έγινε στην Επίδαυρο φρόντισε προς όφελος των πλοιοκτητών και των κοτζαμπάσηδων να εκποιήσει μέρος των κτημάτων, και φυσικά των πλέον εύφορων. Ξέσπασε σκάνδαλο, καθώς αγοραστές ήταν πάντα οι ίδιοι κι όχι οι ακτήμονες, το τίμημα αγοράς ήταν ελάχιστο και οι αγοραστές έδιναν στην κυβέρνηση ομόλογα, δηλαδή «χαρτίον», όπως έλεγε σκωπτικά ο Κολοκοτρώνης. Άρα εδώ έγινε ένα άνευ προηγουμένου σκανδαλώδες εθνικό ξεπούλημα και φρόντισαν οι φατριαστές (κυβέρνηση και κοτζαμπάσηδες-πλοιοκτήτες) να κουκουλώσουν το σκάνδαλο έτσι, ώστε στο μέλλον να μη μπορεί κανείς να βρει άκρη. Αλλά και η Β’ Εθνοσυνέλευση που θέλησε κάπως να συμμαζέψει τα πράγματα, στο τέλος τα έκαμε χειρότερα. Κι έτσι μεταξύ ‘25 και ‘26 η κυβέρνηση αποφάσισε την πώληση όχι μόνον αστικών, αλλά και αγροτικών ακινήτων. Τεράστιο σκάνδαλο ακολούθησε σε βάρος πάντα του απλού λαού. Η Γ’ Εθνοσυνέλευση τον Απρίλη του ‘27 ακύρωσε στα χαρτιά όλες αυτές τις πωλήσεις. Ποιες εφαρμόστηκαν και ποιες όχι μπορεί ο καθένας να καταλάβει. Πάντως κτήματα που πριν ανήκαν σε ιδιώτες Οθωμανούς, τώρα πέρασαν στους προκρίτους. Και κάποιοι Έλληνες μεγαλόσχημοι για τον λόγο αυτό μετέτρεπαν σε πρώην «ιδιωτικά» τεράστια τμήματα των εθνικών γαιών, οπότε και τα καρπώνονταν, αποκτώντας μάλιστα επίσημους τίτλους.
Κι ύστερα απορούμε γιατί η Ελλάδα ακόμα δεν έχει κτηματολόγιο.
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
Φιλόλογος
