Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Την 1η Νοεμβρίου 1920 ο Ελ. Βενιζέλος Πρωθυπουργός της χώρας τότε και δεχόμενος ισχυρά πίεση από την Αντιπολίτευση, σύρθηκε σε αυτές τις εκλογές τις οποίες και έχασε, γιατί η Βουλή που, τον στήριζε η λεγόμενη των Λαζάρων, είχε εκλεγεί την 31η Μαΐου του 1915 και είχε ανώμαλα διαλυθεί, για να γίνουν, οι πρόωρες εκλογές την 6η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, με αποχή του κόμματος των φιλελευθέρων (Βενιζέλου). Όταν τον Ιούνιο του 1917 ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ο Βενιζέλος κατήργησε την υπάρχουσα Βουλή της 6ης Δεκεμβρίου 1915 και την αντικατέστησε με την Βουλή που, είχε εκλεγεί την 31 Μαΐου του 1915, την οποία η Αντιπολίτευση θεωρούσε ότι είχε λήξει προ πολλού η θητεία της.
Κάνω αυτή την εισαγωγή, γιατί τα σημερινά πολιτικά δρώμενα στη χώρα μας, έχουν πολλές ομοιότητες, όπως θα εξηγήσω στη συνέχεια, με της πολυτάραχου και καταστροφικής, για την πατρίδα μας, εκείνης της εποχής.
Το καλοκαίρι του 1915, η χώρα μας, είχε συγκλονισθεί συθέμελα από τον διχασμό που, είχε κυριεύσει τον ελληνικό λαό, συνεπεία της μετωπικής σύγκρουσης που, είχε επέλθει, μεταξύ του Βασιλιά Κων/νου και του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, λόγω διαφωνίας των, ως προς την είσοδο της Ελλάδος, στο Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό της ΑΝΤΑΤ, δηλαδή στις δυνάμεις συνεννόησης (Αγγλία – Γαλλία – Ιταλία – ΗΠΑ) που, υποστήριζε η Κυβέρνηση και της ουδετερότητας που, επιθυμούσε ο Γερμανόφιλος Μονάρχης.
Ερχόμενος από το Παρίσι, ο Βενιζέλος στην πατρίδα του και έχοντας, στην τσέπη του, τη συνθήκη των Σεβρών που, είχε υπογραφεί την 28η Ιουλίου 1920, με την οποία η πατρίδα μας εγένετο ως γνωστόν χώρα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, δέχθηκε την 30η του ιδίου μηνός, στη Λυών της Γαλλίας, δολοφονική επίθεση, από δύο απότακτους αξιωματικούς. Η χώρα ήταν εξαντλημένη από τους συνεχείς πολέμους (Α΄ και Β΄ Βαλκανικούς 1912-13) και η είσοδος της, από το 1917 στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό της ΑΝΤΑΤ. Οι Έλληνες ήσαν συνεχώς στρατευμένοι, από το 1912, επί οκτώ συναπτά έτη. Ο Ελληνικός Στρατός ήταν κουρασμένος εξαντλημένος και καταπονημένος, με ελλιπή οπλισμό και η οικονομία είχε κυριολεκτικά καταρρεύσει.
Η προεκλογική περίοδος διεξήχθη, με οξύτητα, με το κύριο σύνθημα της Αντιπολίτευσης το «οίκαδε» και προκηρύξεις έκαναν την εμφάνισή τους, στις μονάδες του εκστρατευτικού σώματος της Μικράς Ασίας που, καλούσαν τους Στρατιώτες, να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Με την ανάληψη όμως της εξουσίας από την Αντιπολίτευση, αντικατέστησε αμέσως όλους τους αξκούς, του εκστρατευτικού σώματος, από τον βαθμό του Συνταγματάρχου και άνω και αντί του «οίκαδε», συνέχισε τις επιχειρήσεις, μέχρι το Σαγγάριο ποταμό.
Τα αποτελέσματα εκείνης της εποχής, είναι πιστεύω, σε όλους μας γνωστά. Η ανικανότητα των πολιτικών δυνάμεων τότε, να συνεννοηθούν και συναινέσουν, πάνω σε ένα εθνικό πλαίσιο, αντιμετώπισης της όντως δεινής κατάστασης που, βρίσκονταν πράγματι η Χώρα μας και της διαγραφόμενης, απροθυμίας των συμμάχων, να επιβάλλουν με τα όπλα στον Κεμάλ Ατατούρκ την αποδοχή, της συνθήκης των Σεβρών και έτσι μας προέκυψε, η Μικρασιατική καταστροφή, ο διχασμός, συνέπειες που, ακόμα μας ακολουθούν και εξακολουθούν, συνέχεια να επηρεάζουν την Πατρίδα μας.
Σήμερα η χώρα μας, για άλλους όμως λόγους, εξίσου σοβαρούς και επικίνδυνους, αντιμετωπίζει, μια δεινή οικονομική κατάσταση, με ελεγχόμενη χρεοκοπία, με 1.200.000 ανέργους, ανεργία 27% 3.000.000 Έλληνες να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με ετήσιο εισόδημα των 5.500 ευρώ και αντί οι πολιτικές δυνάμεις, του τόπου, να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές, μεγάλες ή μικρές που έχουν, να συνεννοηθούν και να συναινέσουν, πάνω σε ένα κοινό εθνικό πλαίσιο σωτηρίας της πατρίδας μας, απεναντίας ξιφουλκούν καθημερινά, πάνω στο πτώμα της, χωρίς δυστυχώς, να αντιλαμβάνονται και να συνειδητοποιούν, πόση ανεπανόρθωτη ζημία, προξενούν, με τη στάση τους και τη συμπεριφορά τους, στον τόπο.
Κακά τα ψέματα, ούτε η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά ούτε και μια άλλη του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και με αυτοδυναμία συνεπεία πρόωρων εκλογών, ένεκα της αδυναμίας εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας μπορούν, να βγάλουν τη χώρα μας, από το άγρυπνο κώμα που, βρίσκεται εδώ και έξι συναπτά χρόνια. Αυτή είναι πιστεύω η όλη αλήθεια και η πραγματικότητα και όλα τα άλλα, είναι κούφια λόγια και ένας αχαλίνωτος λαϊκισμός ελεεινής μορφής.
Ως έχει σήμερα η δημοσιο0νομική κατάσταση στη Χώρα, δεν έχουμε ανάγκη πρόωρων εκλογών, με διχασμένο λαό, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς (βενιζελικοί – αντιβενιζελικοί το 1920), γιατί η πόλωση, δεν είναι καλός σύμμαχος νηφάλιας σκέψης και ορθής κρίσης, στις επιλογές των ψηφοφόρων και το όποιο, αποτέλεσμα, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι προϊόν οργής, θυμού, αγανάκτησης, εκδίκησης και τιμωρίας.
Δεν αμφισβητώ καθόλου τον πατριωτισμού και τις καλές προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είμαι όμως πεπεισμένος, ότι ερχόμενος στην εξουσία, δεν θα μπορέσει σε καμία περίπτωση, να υλοποιήσει όλα αυτά που, με τόση απλοχεριά, έχει υποσχεθεί και δεσμευθεί, προς τον ελληνικό λαό, για τον απλούστατο λόγο ότι, η οικτρά δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ερασιτεχνισμούς. Μπορεί στα αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ, να καταργήσει, ερχόμενος στην εξουσία, αμέσως, τους 462 εφαρμοστικούς μνημονιακούς νόμους, τις 25 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τα εκατοντάδες προεδρικά διατάγματα και Υπουργικές αποφάσεις που, υλοποιούν το Μνημόνιο; Σίγουρα όχι. Και όμως αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει κάνει κατά καιρούς ακόμα και σήμερα σημαία του.
Από το 1946 μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί 23 φορές εκλογές, την 28η Μαΐου του 1967 προκηρύχθησαν και ουδέποτε διεξήχθησαν λόγω μεσολάβησης της επτάχρονης δικτατορίας. Μόνο τρεις φορές η Βουλή εξάντλησε πλήρη τετραετία (1977 – 1981, 1985 – 1989 και 2000 – 2004) όλες τις άλλες φορές δηλαδή δέκα εννέα για διαφόρους λόγους, έγιναν πρόωρες. Μέση διάρκεια ζωής των συνόδων της Βουλής δύο χρόνια και έξι μήνες. Γιατί;
Εκείνο που, συμφέρει σήμερα τη χώρα μας, είναι έστω και την ύστατη στιγμή, να σχηματισθεί Κυβέρνηση ευρείας αποδοχής, η οποία με άλλο κύρος και ισχύ, θα διαπραγματευθεί, από πλεονεκτικότερη πλέον θέση, καλύτερα τη διαχείριση, του τεράστιου δημόσιου χρέους, 325 δισ. ευρώ 175% του ΑΕΠ, απ’ ότι η σημερινή ή του ΣΥΡΙΖΑ αύριο.
«Ισχύς εν τη ενώσει» είναι πιστεύω η ενδεδειγμένη συνταγή που, μας ταιριάζει και την έχουμε ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε σήμερα. Κύριοι της Κυβέρνησης και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν βλέπετε που, πηγαίνει η χώρα;
