Από τον Κωνσταντίνο Ι. Παπακωνσταντίνου
Σε λίγες δεκαετίες η αυξανόμενη γήρανση της χώρας μας, θα επιφέρει αλλοίωση της Εθνικής μας υπόστασης και θα σημάνει αδιέξοδο πρωτόγνωρη για την ελληνική φυλή. Η Ελλάδα έχει οξύ δημογραφικό πρόβλημα, εδώ και χρόνια και κανείς δεν έχει τη δύναμη ή τη διάθεση να το ανακόψει. Ο πληθυσμός γηράζει με ταχείς ρυθμούς. Δεν γεννιούνται αρκετά παιδιά. Έτσι όλο και λιγοστεύουν οι εργαζόμενοι, αδύναμοι να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων της χώρας.
Είναι περιττό ίσως δε και κουραστικό, να αναφερθούμε σε νούμερα και στατιστικές, που αγγίζουν τα όρια του τραγικού. Τούτο μόνο να σημειωθεί. Πως εδώ και δύο χρόνια, οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις. (116.000 οι θάνατοι. 100.000 οι γεννήσεις). Η εικόνα αλλάζει επί τα χείρω, αν υπολογίσουμε, την ετήσια μετανάστευση νέων προς την Ευρώπη, αλλά και την επιστροφή μεταναστών στη χώρα τους. Το Δημογραφικό θεριεύει. Η ανισορροπία μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων, πλήττει καίρια την δυναμική των επικουρικών ταμείων (συντάξεις, επιδόματα, εφάπαξ). Αν υπολογίσουμε μάλιστα την κακοδιαχείριση και τη λαθροχειρία των κυβερνήσεων, τα ταμεία αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Είναι γεγονός πως η σοβούσα κρίση υποβοηθεί την υπογεννητικότητα. Δεν είναι όμως απόλυτο, γιατί παρατηρείται πως γεννώνται περισσότερα παιδιά από φτωχές οικογένειες, παρά από εύπορες. Νομίζω δε πως αυτό γινόταν πάντοτε. Οι άνθρωποι με περισσότερα προβλήματα επιβίωσης (πόλεμοι, πείνα, κατοχή) γέμιζαν τις αυλές και τις αλάνες όπου έσφυζαν από ανέμελα παιδιά. Αναιρείται λοιπόν η αξιοπιστία και η χρησιμότητα των επιδομάτων. Πολλοί τσεπώνουν τα επιδόματα, για να ενθαρρύνουν στην αύξηση γεννήσεων, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τα επιδόματα από μόνα τους είναι ανεπαρκή για το εγχείρημα. Οι εύποροι κάνουν λιγότερα παιδιά, γιατί είναι επηρεασμένοι από την ευπορία και την άνετη οικονομική δυνατότητα. Διστάζουν να εμπλακούν στην όντως υπεύθυνη διαδικασία γέννησης και ανάπτυξης παιδιών. Δεν θέλουν ακόμα να δημιουργήσουν εμπόδια με την τεκνοποίηση, στην κοινωνική τους εξέλιξη ή στην επαγγελματική τους άνοδο. Οι αρχές και τα πιστεύω των σύγχρονων ζευγαριών, που επηρεάζονται από τον ευδαιμονισμό, αποτρέπουν τις γεννήσεις. Σκέπτονται, πως το παιδί, πέρα από τα έξοδα, έχει κλεισούρα, ευθύνες, υποχρεώσεις. Άλλαξαν οι εποχές. Ακόμα και η αύξηση του προσδόκιμου της ηλικίας εντείνει έτι περαιτέρω τη γήρανση του πληθυσμού. Και όμως η γέννηση ενός παιδιού αποτελεί θεία ευλογία. Ένα θαύμα. Με τη γέννηση ενός παιδιού δεν αυξάνεται μόνον ο πληθυσμός. Η γυναίκα μάνα ολοκληρώνει την ψυχική και συναισθηματική ισορροπία της με τη γέννηση ενός παιδιού. Συμπληρώνει τη φυσιολογική της αποστολή. Και ο πατέρας μετέχει ενεργά και ευχάριστα στη διαδικασία της ανάπτυξης ενός παιδιού. Τέλος ο δεσμός του ζευγαριού, με την κρίση διενέξεων και διαζυγίων που επικρατεί σήμερα, γίνεται άρρηκτος και εναρμονισμένος. Άλλαξαν οι κοινωνικές συνθήκες. Όμως η γήρανση του πληθυσμού μας, αποτελεί ωρολογιακή βόμβα, που απειλεί να τινάξει στον αέρα το συνταξιοδοτικό σύστημα, αλλά και τις οικονομίες των κρατών.
Η αντιμετώπιση του δημογραφικού, χρειάζεται μια σύγχρονη και ρηξικέλευθη θεώρηση. Με μέτρα εύστοχου σχεδιασμού και βαθιάς προοπτικής, που να ενθαρρύνει τα ζευγάρια να τεκνοποιούν. Στη θέση των πενιχρών και αναποτελεσματικών επιδομάτων, να νομοθετούν παροχές της πολιτείας για την αύξηση των γεννήσεων. Το κράτος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι του στην τσέπη, αλλά αποτελεσματικά. Οι άνθρωποι χρειάζονται ουσιαστική βοήθεια. Οι εργαζόμενοι έχουν πρόβλημα χρόνου για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Χρειάζονται κυρίως αμειβόμενες γονικές άδειες, για να μπορούν ν` ασχοληθούν με τα παιδιά. Να τους δοθεί ειδικό επίδομα για την απασχόληση βρεφοκόμων στο σπίτι, για να μπορούν αδέσμευτοι να εργάζονται. Να αυξηθεί ο αριθμός των Βρεφονηπιακών Σταθμών, ώστε οι εργαζόμενοι γονείς να εμπιστεύονται τα παιδιά τους σε χέρια έμπιστα και πεπειραμένα. Είναι γνωστές οι Ομηρικές μάχες, που δίνουν οι γονείς κάθε χρόνο, καθώς κάνουν εναγώνια προσπάθεια να κερδίσουν μια θέση στο ίδρυμα. Οι συμπολίτες μας το ζουν κάθε Σεπτέμβριο. Και τα ιδρύματα να μην λειτουργούν κάτω από άθλιες συνθήκες. Είναι γνωστή η πρόσφατη περίπτωση, για το Νηπιαγωγείο στην πόλη μας, που λειτουργούσε μέσα σ` ένα παλιό χασάπικο. Θα μπορούσαν οι ειδικοί να συμπεριλάβουν μέσα σ` ένα τέτοιο Νομοσχέδιο, σωτηρίας της φυλής και άλλες πρόσφορες λύσεις για τη μάχη κατά της υπογεννητικότητας. Όλα τούτα επιβάλλουν επιτακτική την ανάγκη, να προχωρήσει η πολιτεία σε μεγάλες έστω και δαπανηρές κοινωνικές δαπάνες. Φαντάζει βέβαια λίγο ουτοπικό, με τη σοβούσα οικονομική κρίση. Δηλ. είμαστε εγκλωβισμένοι. Η πραγματικότητα όμως είναι αυτή. Δεν είναι μακριά η εποχή, που η πληθυσμιακή γήρανση, θα θέσει σε μεγάλο κίνδυνο την επιβίωσή μας, σαν εθνικό κράτος.
