Από τον Μιλτιάδη Γ. Δεληχά
«Στην κοινωνία των βαρβάρων,
η γυναίκα και ο δούλος ανήκουν στην ίδια τάξη»
Αριστοτέλης, Πολιτικά
Ο Μεσαίωνας για τη χριστιανική Ευρώπη, έχει παρέλθει με τον διαχωρισμό της θρησκευτικής από την πολιτική εξουσία και την εδραίωση της δημοκρατίας. Αντίθετα στο πέρασμα του χρόνου, έχει αποδειχθεί ότι η εμπλοκή του ισλάμ στην κοινωνία και την πολιτική, συνετέλεσε καταλυτικά στην οπισθοδρόμηση της Ανατολής. Κι αυτό, γιατί τα θεοκρατικά καθεστώτα δεν έχουν περιθώρια κριτικής ή ανοχής, εξιλεώνουν διαρκώς πρακτικές βίας, τιμωρίας και πολιτισμικής μισαλλοδοξίας.
Η Ευρώπη, έχοντας αντιμετωπίσει με επιπολαιότητα και στρουθοκαμηλισμό το ζήτημα του ισλάμ, βρίσκεται σήμερα μπροστά στην απειλή των τζιχαντιστών. Ευθυγραμμιζόμενη με τις ΗΠΑ στις επεμβάσεις εναντίον των κοσμικών κυβερνήσεων σε Ιράκ, Αίγυπτο, Λιβύη και Συρία, έσπασαν το αβγό του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της λαθρομετανάστευσης. Το λάθος ξεκίνησε ακόμα πιο παλιά με την ενίσχυση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όπου εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι ήταν προτιμότερη η τότε σοβιετική παρουσία.
Ενδεικτική της στρουθοκαμηλικού τύπου αντιμετώπισης των μουσουλμάνων είναι η a la carte σχέση της Ευρώπης με την Τουρκία. Και η ευρω-διπλωματία της εξημέρωσης (δήθεν αφομοίωσης) του ισλάμ, οδήγησε στην εξάπλωσή του την τελευταία δεκαετία. Το 2006, όταν ένας Δανός δημοσιογράφος τόλμησε να απεικονίσει σε σκίτσο τον Μωάμεθ, οι απειλές και το μποϋκοτάζ των μουσουλμάνων, ανάγκασαν τη χώρα του να ζητήσει επίσημα συγγνώμη. Το 2007 στην Ολλανδία, απαγορεύτηκε η προβολή ενός ρεπορτάζ που κατέγραφε τις προκαταλήψεις των μουσουλμάνων, με την αιτιολογία ότι προσέβαλε το θρησκευτικό τους συναίσθημα. Έκτοτε, η κριτική στο Κοράνιο έγινε το μοναδικό ταμπού αυτής της υπερβολικά ανεκτικής χώρας! Το 2009, οι Ελβετοί αποφάσισαν με δημοψήφισμα τον περιορισμό ανέγερσης μιναρέδων στη χώρα τους, εκφράζοντας την ανησυχία για την αλλοίωση της πολιτισμικής τους ταυτότητας. Οι Τούρκοι, αντέδρασαν έντονα και απείλησαν ότι θα αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελβετικές τράπεζες ενώ το δημοψήφισμα κινδυνεύει να ακυρωθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπό την πίεση που ασκείται διεθνώς. Επιπρόσθετα, με δεδομένο ότι ακόμα και οι ήπιοι μουσουλμάνοι αγριεύουν με την απαγόρευση της ισλαμικής μαντίλας από τα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, το ζητούμενο πλέον εντοπίζεται στην απόσυρση του συμβόλου του σταυρού από τα δημόσια κτίρια, για λόγους θρησκευτικής αμεροληψίας...
Η ανθρωπότητα, αναμφίβολα έχει ανάγκη από γέφυρες ανάμεσα στους διαφορετικούς λαούς, τους πολιτισμούς και τις θρησκείες. Αλίμονο όμως, αν η ειδική αντιμετώπιση των μουσουλμάνων φτάσει να καταστεί το νέο πολιτισμικό ταμπού στη γηραιά ήπειρο. Γιατί τότε, το ημίφως της ισλαμικής ημισελήνου θα σκιάσει επικίνδυνα το διαχρονικό φως της Αναγέννησης. Με τόσες προκαταλήψεις να έχουν ξεπεραστεί, είναι άκρως παράδοξο και υποκριτικό, να περιορίζεται η ελευθερία των Ευρωπαίων πολιτών με πρόσχημα τις ιδιαιτερότητες του ισλάμ. Αυτοί οι οποίοι πρέπει να περιοριστούν είναι οι μουσουλμάνοι τόσο σε αριθμό όσο και στη δυνατότητα παρέμβασής τους σε δομές οι οποίες δεν υπάρχουν καν στο δικό τους πολιτισμικό γίγνεσθαι. Δεν είναι δυνατόν η Ευρώπη από τη μια πλευρά να ενισχύει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και από την άλλη να επιτρέπει στο έδαφός της, το ισλαμικό δίκαιο (σαρία) και τους ακρωτηριασμούς γυναικών (κλειτοριδεκτομές). Μπροστά στον κίνδυνο ανάπτυξης μιας κοινωνίας βαρβάρων, είναι προτιμότερο να απελαύνονται όσοι δε σέβονται την ευρωπαϊκή κουλτούρα παρά να αυξάνονται τα ακροδεξιά αντανακλαστικά που εκκολάπτουν το αβγό του νεοναζισμού.
Ο Μιλτιάδης Γ. Δεληχάς είναι Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.
