Του Γεωργίου Μίγα, δικηγόρου και μέλους του Συλλόγου φίλων του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης Λάρισας.
Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941 σε ένα μικρό σπίτι των Αθηνών, λίγο πιο πάνω από το τέρμα της οδού Ιπποκράτους, αντιπρόσωποι ελληνικών πολιτικών κομμάτων ύστερα από διαβουλεύσεις συναντήθηκαν μυστικά και υπέγραψαν την ιδρυτική πράξη της αντιστασιακής οργάνωσης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Ε.Α.Μ). Οι υπογράψαντες την ιδρυτική πράξη ήταν οι: Λευτέρης Αποστόλου εκ μέρους του ΚΚΕ, ο Χρήστος Χωμενίδης εκ μέρους Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας, ο Ηλίας Τσιριμώκος εκ μέρους της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας και ο Απόστολος Βογιατζής εκ μέρους του Αγροτικού κόμματος Ελλάδας. Όπως αναφέρεται στην ιδρυτική πράξη σκοπός του ΕΑΜ ήταν «...η απελευθέρωση του Έθνους από τον ξένο ζυγό...» και «...η κατοχύρωση του κυριαρχικού δικαιώματος του ελληνικού λαού, όπως αποφανθεί περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του...».
Στην ιδρυτική πράξη επίσης αναφερόταν ότι «...το ΕΑΜ θα ασχοληθεί με την διατήρηση ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του ελληνικού λαού. Με την εξασφάλιση κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος...». Επιφανή πρόσωπα των προ του πολέμου κομμάτων εξουσίας και ανώτατοι αξιωματικοί του Στρατού αρνήθηκαν με έκδηλη αδιαφορία να αναλάβουν πρωτοβουλία και ηγετικό ρόλο για την συγκρότηση μιας ενιαίας πανελλήνιας οργάνωσης αντίστασης κατά των κατακτητών, παρά το ότι ως τα μέσα Ιουλίου είχαν συγκροτηθεί αυθόρμητα σε όλη τη χώρα πάνω από 90 αντιστασιακές οργανώσεις, ένοπλες και μη, που δρούσαν αυτόνομα και ασυντόνιστα.
Το ΕΑΜ με τους αγώνες του πέτυχε την ίδρυση λαϊκών συσσιτίων, και παρακινούμενο από τα μέλη με την ασίγαστη δίψα του ελληνικού λαού για αντίσταση στους κατακτητές συγκρότησε και συνένωσε τις διάσπαρτες ανταρτικές ομάδες σε ενιαίο πειθαρχημένο αντάρτικο στρατό. Σύντομα, διαμορφώθηκε μια νέα κατάσταση σε μεγάλο μέρος της ελληνικής υπαίθρου. Καθιερώθηκε ένα είδος λαϊκής τοπικής αυτοδιοίκησης, άρχισε η λειτουργία σχολείων, λειτούργησαν λαϊκά δικαστήρια και παιδαγωγική σχολή, ενώ εξόντωσε τις ένοπλες ληστοσυμμορίες και τους ζωοκλέφτες που λυμαίνονταν και τρομοκρατούσαν τα χωριά και τις κωμοπόλεις.
Με τη δράση και την πολιτική του αυξήθηκε το κύρος του ΕΑΜ και το αγκάλιασε η πλειοψηφία στρώματα του λαού όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Την άνοιξη του 1943 εξήγγειλε το πολιτικό πρόγραμμα του με τη δημοσίευση, που έλαβε πλατιά δημοσιότητα, ενός μανιφέστου με τίτλο «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ» συντάκτης του οποίου ήταν ο μεγάλος διανοούμενος και παιδαγωγός Δημήτριος Γληνός.
Η διακήρυξη των σκοπών που έθετε το ΕΑΜ τόσο για την αντιστασιακή και πολιτική του δράση στην κατοχική περίοδο όσο και μεταπολεμικά, κινητοποίησε την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ανθρώπους της επιστήμης, διανοούμενους και καλλιτέχνες από όλα τα κοινωνικά στρώματα και συνέβαλε καθοριστικά στην αφύπνιση της συνείδησης του λαού και συνετέλεσε να επέλθει ρήξη με παλαιοκομματικές αντιλήψεις και δράσεις των κομμάτων εξουσίας πριν τον πόλεμο.
Στο πολιτικό πρόγραμμα του ΕΑΜ, κεντρικός πολιτικός στόχος μετά τον αγώνα για απελευθέρωση ήταν η διενέργεια δημοψηφίσματος για την επίλυση του πολιτειακού και βουλευτικών εκλογών για την εκλογή συντακτικής συνέλευσης για την δημιουργία ενός συγχρόνου δημοκρατικού πολιτεύματος οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής πρόνοιας και δικαιοσύνης.
Την Άνοιξη του 1944 με πρωτοβουλία του ΕΑΜ συγκροτήθηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) η οποία διοργάνωσε εκλογές στις οποίες πήραν μέρος πάνω από 1.000.000 άτομα, μεταξύ αυτών και γυναίκες και νέοι άνω των 18 ετών.
Το ΕΑΜ με την δράση του τότε αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της χώρας, αφύπνισε συνειδήσεις και ένωσε σ' ένα κοινό σκοπό την πλειοψηφία των Ελλήνων. Σήμερα παραμένει αδήριτη ανάγκη έτσι ώστε ο ελληνικός λαός να σταθεί όρθιος και ενωμένος προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και τις προκλήσεις της εποχής.
Διότι όπως τόνιζε και ο Δ. Γληνός στο κείμενό του αυτός ο αγώνας «δεν μπορεί να γίνει με μοιρολατρία και ασύντακτα. Χρειάζεται ενότητα και όχι πρόχειρα συνθήματα και σκόρπιες δυνάμεις».
