Για τον απλό, όμως, λαό η πολιτική είναι ένα μεγάλο ποτάμι που τα ήρεμα νερά του ποτίζουν εδάφη, υδροδοτούν πόλεις και χωριά, είναι συντελεστές οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Πολλές φορές, όμως, λόγω καιρικών συνθηκών, το ποτάμι γίνεται χείμαρρος και κουβαλάει ξύλα και λάσπη, προκαλεί καταστροφές, γκρεμίζει γέφυρες, διακόπτει συγκοινωνίες και επικοινωνίες, πληγώνει τους ανθρώπους και από τρόπος ζωής γίνεται αιτία καταστροφής.
Έτσι, περίπου, φαίνεται πως είναι η πολιτική. Αδελφώνει λαούς, λιώνει πάγους, παιδαγωγεί λαούς, δίνει λύσεις στα προβλήματά τους και προάγει την ποιότητα ζωής και τον πολιτισμό της χώρας, όταν αυτή υπηρετείται από πολιτικούς που νοιάζονται για το μέλλον της χώρας, τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον, και ασκούν την εξουσία σεβόμενοι τον εαυτό τους με έναν λόγο που ενώνει και δεν διχάζει και τηρούν τις όποιες υποσχέσεις τους.
Σαν, όμως, το ήρεμο καθαρό ποτάμι γίνει χείμαρρος, ο πολιτικός λόγος επιθετικός, προσβλητικός, υβριστικός, διχαστικός και εχθρικός για πολλούς και διαφόρους λόγους, μέχρι και επικίνδυνα καταγγελτικός για ανικανότητα διακυβέρνησης της χώρας ή και προδοσίες και άλλες συκοφαντίες ίσες και τα μύρια υλικά που κουβαλάει ο «χείμαρρος», τότε προκαλείται διχόνοια στον λαό και επωφελούνται όσοι επιδίωκαν αστάθεια διακυβέρνησης της χώρας.
Η ευθύνη, λοιπόν, των πολιτικών είναι μεγάλη και για όσα πράττουν ή δεν πράττουν και για όσα λένε και υπόσχονται.
Ο πολιτικός λόγος, λοιπόν, θα πρέπει να είναι ελεύθερος, σώφρων, ελεγκτικός, αλλά και συμβουλευτικός, ανιδιοτελής και προπάντων λόγος που να παιδαγωγεί. Έτσι μόνο θα γίνει κίνητρο η πολιτική και για τα νιάτα. Λόγος πνευματικός, πολιτισμένος.
Λόγος αξιοπρέπειας και ευθύνης που φέρνει πνευματική δροσιά και διώχνει τον «λίβα» του διχασμού. Η διχόνοια διχάζει τον λαό. Η ομόνοια ενώνει. Γίνεται γέφυρα επικοινωνίας και θεμέλιο ανάπτυξης και προόδου. Οι πολιτικοί οφείλουν να υπηρετούν τα εθνικά ιδεώδη και να πιστεύουν. Αυτά ανέδειξαν Αγίους και ήρωες! Όπου και να βρεθούμε ως πολίτες και χριστιανοί, Ελλάδα και Χριστό κουβαλάμε! Πλάτωνα και Παύλο! Είναι οι πυλώνες του πολιτισμού μας που θαυμάζουν και ομολογούν οι ξένοι επισκέπτες και δεν μας επιτρέπεται να αμφισβητούμε!
Όχι αγορεύσεις με παράλληλους μονολόγους και επιφανειακή ρητορία για δημιουργία εντυπώσεων.
Όχι στην ιστορική αμνησία για πρόσκαιρα οφέλη.
Όχι κήρυκες σε νέους διχασμούς και φανατισμούς.
Την πολιτική σαν την υπηρετείς σωστά, δοξάζεσαι. Αν όμως όχι, τότε θάβεσαι! Τα παραδείγματα πολλά.
Οι πολιτικοί τής προσδίδουν αξία, αν πρώτα αυτοί τη σέβονται. Οφείλουν να νοιάζονται για τους καημούς του λαού και να είναι φύλακες λειτουργίας των θεσμών της και των ιδανικών της.
Να μην ξεχνούν ότι η πολιτική έχει σχέση τόσο με την ηθική όσο και με την αισθητική.
Γι’ αυτό απαιτείται να είναι έντιμοι και ο προφορικός ή γραπτός πολιτικό λόγος να μην προσβάλλει αισθητικά τον λαό!
Οι πολιτικοί είναι οι ηνίοχοι του άρματος της πολιτικής, που είναι ως εξουσία γλυκιά σαν τον μούστο, αλλά συμβαίνει, όμως, ο μούστος να γίνεται και ξύδι! Ας το θυμούνται...
Στο «χέρι» τους είναι να γίνουν θετικά ή αρνητικά πρότυπα διακυβέρνησης της χώρας, που σίγουρα μπορεί να αργεί, αλλά πάντοτε τιμωρεί ή επαινεί. Ο λαός το γνωρίζει.
Οι ζηλωτές της πολιτικής εξουσίας και ο άρρωστος πόθος για άσκηση διακυβέρνησης της χώρας κάνουν τόσο κακό όσο και οι ανίκανοι να κυβερνήσουν τον τόπο. Ας γίνει το πάθος τους αυτό, πόθος διακονίας του λαού και των δικαιωμάτων του.
Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο
