ελεύθερα στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, κάτι που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα και προκαλεί εύλογα ερωτηματικά. Απ’ όλη αυτήν την ιστορία ένα είναι βέβαιο. Η υπόθεση θα φτάσει μέχρι τέλους και θα διερευνηθεί κάθε πτυχή της. «Όλα στο φως» ήταν άλλωστε η πρώτη κουβέντα που είπε απευθυνόμενος στους Έλληνες πολίτες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με έκτακτο διάγγελμα μέσα στον Αύγουστο. Αναμφισβήτητα η υπόθεση Ανδρουλάκη έφερε πολιτικά «μελτέμια» μέσα στο καλοκαίρι, οδηγώντας στην παραίτηση του αρχηγού της ΕΥΠ και εξ αντανακλάσεως του γραμματέα του Γραφείου του Πρωθυπουργού.
Και πάμε στα ερωτήματα του «ενός εκατομμυρίου...». Είναι τόσο σημαντική υπόθεση όσο φαίνεται; Μήπως για ακόμα μία φορά σε αυτόν τον τόπο θα ισχύσει το σοφό ρητό που λέει: «Πολύ κακό για το τίποτα…»; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Επειδή παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τις παρεμβάσεις σπουδαίων Συνταγματολόγων της χώρας, που κρίνουν την υπόθεση Ανδρουλάκη μέσα από μία ερμηνεία διατάξεων του Συντάγματος, θα ήθελα να πω με αμείωτο σεβασμό ότι στην εποχή της ταχύτητας και της 5ης βιομηχανικής και ψηφιακής επανάστασης, το γραπτό κείμενο δυστυχώς πάντα θα υστερεί απέναντι σε κάθε «λογισμικό».
Κανένα Σύνταγμα, όσο σοφό κι αν είναι, δεν μπορεί να αποκλείσει την επιβολή της τεχνολογίας στις σύγχρονες κοινωνίες. Δυστυχώς μεν, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει η δυνατότητα, κάποιος θα βρεθεί να την αξιοποιήσει. Τι χρειάζεται συνεπώς; Θωράκιση των θεσμών, δραστικές παρεμβάσεις που θα συνδράμουν στον έλεγχο και τη λογοδοσία του κράτους και στη συνέχεια αναφορές στο Σύνταγμα.
Περιμένεις να δεις τον τελικό του Champions League. Σπουδαίο γεγονός, μία φορά τον χρόνο. Παίρνεις θέση, φωνάζεις φίλους, παραγγέλνεις και καμιά πίτσα και η βραδιά ξεκινάει. Στο τέλος αυτής νιώθεις πραγματικά ότι άξιζε. Κάπως έτσι περίμενα και εγώ τις δύο συζητήσεις στη Βουλή για τις περιβόητες «υποκλοπές», αλλά εις μάτην. Περίμενα να αποκαλυφθούν τρομερά στοιχεία που θα δικαιολογούσαν την κατάχρηση κυρίως του όρου «παρακράτος», στην οποία επιδίδεται εδώ και έναν μήνα τόσο η αξιωματική όσο και η «υπαξιωματική» αντιπολίτευση. Περίμενα να αποκαλυφθούν τρομερά στοιχεία από τους καταγγέλλοντες, που φέρουν το βάρος της απόδειξης. Στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι ζούμε σε μια εποχή που ο «μεγάλος αδελφός» μας παρακολουθεί (τρομάρα μας) και νοιάζεται για τις κινήσεις σπουδαίων πολιτικών προσωπικοτήτων (τρομάρα τους…). Στοιχεία που θα αποδείκνυαν πως η υπόθεση της νόμιμης ή νομιμοφανούς ή νομότυπης «επισύνδεσης» (πόσο ευρηματική γίνεται η ελληνική γλώσσα όταν πέφτει στα κατάλληλα χέρια ε;) ήταν μέρος ενός σκοτεινού σχεδίου υπονόμευσης της δημοκρατίας και θεσμικής εκτροπής στον τόπο μας (τρομάρα μας). Λες και σύσσωμη η Δύση και ολόκληρη η Ανατολή ξυπνούν και κοιμούνται παρακολουθώντας τους «τεράστιου εκτοπίσματος» πολιτικούς ταγούς στην Ελλάδα (τρομάρα τους…).
Κυρίως όμως περίμενα θέσεις, προτάσεις, επισημάνσεις από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Αντ’ αυτού δεν ακούστηκε η παραμικρή ουσιαστική πρόταση, που θα μπορούσε να αποτελέσει ασφαλιστική δικλείδα ως προς την αποτελεσματική λειτουργία της ΕΥΠ. Παρά μόνο οι γνωστές αντιπολιτευτικές κορώνες, που μέσα από την εργαλειοποίηση τόσο σοβαρών ζητημάτων μόνο κακό κάνουν στην εικόνα της χώρας διεθνώς. Και το «ματς» ξεκινάει. Και πώς το λέμε ποδοσφαιρικά; Η απόλυτη κοινοβουλευτική «σούπα».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης ας πούμε ότι έχει κάθε έννομο συμφέρον να κάνει λάβαρο το ζήτημα των «επισυνδέσεων». Λίγους μήνες αρχηγός ενός ιστορικού κόμματος και αφού έσβησαν τα αρχικά φανταχτερά φώτα της εκλογής του, τώρα το «σύμπαν» της Ελλάδας του τα ξανά ανάβει. Ένιωσα παρακολουθώντας τη συζήτηση ότι η Βουλή άνοιξε νωρίτερα τελικά ως ανάγκη έκφρασης ενός προσωπικού πόνου. «Γιατί όλες οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης παρακολουθούν τον Ανδρουλάκη και όχι εμένα ή εσένα ή τον άλλον...;».
Λοιπόν για να σοβαρευτούμε. Το έχω ξαναπεί. Αρκετά με τις ιδεολογικές και κομματικές συζητήσεις. Τα προβλήματα του πολίτη είναι κοινά, όπου κι αν ανήκει πολιτικά.
Ξεκινάει δύσκολος χειμώνας και τους πολλούς ενδιαφέρει ένα και μόνο πράγμα. Πώς θα αντιμετωπίσω την ακρίβεια; Πώς θα ζεσταθώ φέτος; Θα έχω δουλειά τους επόμενους μήνες; Ο μισθός μου θα φτάσει για να καλύψω βασικές ανάγκες; Ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών μου; Οι υπόλοιποι σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας.
Η χώρα χρειάζεται σταθερές κυβερνήσεις και άξιες αντιπολιτεύσεις. Μην ξεχνάμε αυτό που έλεγε ένας σπουδαίος πολιτικός κάποτε: «Οι αρχές κυβερνούν, αλλά οι αντιπολιτεύσεις εξουσιάζουν».
Σεβαστείτε λοιπόν τους πολίτες. Υπομένουν επί χρόνια έντονων δημοσιονομικών προσαρμογών, ακρίβειας, υγειονομικών κρίσεων και τώρα είναι η στιγμή που απαιτούν άξιους και σοβαρούς ανθρώπους από κάθε πολιτικό μετερίζι, να βγουν και να δώσουν γρήγορες λύσεις. Υποκλοπές, σου λέει. Μυστικές υπηρεσίες, σου λέει. Παγκόσμιες υπηρεσίες πληροφοριών, σου λέει. Άντε…; Απαντώ εγώ. Εντυπωσιάζομαι, που ξαφνικά ήρθε στο φως η υπόθεση Ανδρουλάκη για να απαντηθεί το ερώτημα που τελικά δεν απάντησε ο Γαλιλαίος, ότι «Η γη κι όμως γυρίζει…».
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας
είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου
Πολιτικών Στελεχών της ΝΔ, επιστημονικός
συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων
