Από την Μαρίνα
Αποστολοπούλου
Ο ένας στον Πάπα ο άλλος στην... Πάπισσα.
...Όχι την «Ιωάννα’ του Ροΐδη (Θεός φυλάξοι!), στην Αγκέλα του αιμο-Ροΐδη.
Γιατί όσο να πεις από τόσο σφίξιμο επί τόσα χρόνια με τόσο μέτρα που μας έχει επιβάλει η Μέρκελ, τι να σου κάνει; Όλο και θα προκύψει καμία αιμορροΐδα ή και πολλές, παρότι δεν είναι « σικ» να το αναφέρει κανείς.
Και το ερώτημα είναι: τελικά εκτός από «παιχνίδι εντυπώσεων» τι επί της ουσίας προφέρουν αυτές οι συναντήσεις;
Ο Τσίπρας, πετάει προς Ρώμη άδοντας «Θέλω να δω τον Πάπα, τον Πάπα, τον Πάπα».
Του πάει γάντι το παλιό σατιρικό άσμα το οποίο έλεγε μεταξύ άλλων
«Ήταν πάντα συλλογιά μου
Να μπω στο Βατικανό
Να τον βλέπω μπροστά μου
Φυσικό και ζωντανό
Λένε πως είναι ωραίος είναι διακριτικός
Και βαρβάτος και μοιραίος
Και γλυκός, πολύ γλυκός»
Πριν όμως πάει να δει τον Πάπα πέρασε και μία βόλτα από τον Αγιον ¨Όρος.
Διότι από την στιγμή που στόχος είναι να κυβερνήσει πρέπει να πείσει το χριστεπώνυμο πλήθος (το οποίο εν Ελλάδι είναι μέγα, άρα μέγα και το εκλογικό σώμα που αντιπροσωπεύει) ότι παρότι αριστερών καταβολών ο ίδιος δεν έχει «ταμπού» όσον αφορά στην θρησκεία.
...Εκτός πια και αν ανήκει και ο ίδιος στο «χριστεπώνυμο πλήθος» αλλά ακριβώς λόγω αριστερού προφίλ δημοσίως αν δεν το αποποιείται πάντως κρατάει τις αποστάσεις. Παίζει και αυτό. Τώρα όμως που υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική επιδίωξη πρέπει οι «αποστάσεις» να καταργηθούν και να σταλεί το μήνυμα τόσο στην Εκκλησία ως «θεσμό» όσο και στο εκκλησίασμα ότι «δεν τίθεται θέμα». Βεβαίως τίθενται άλλα θέματα όπως επί παραδείγματι ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας αλλά επί του παρόντος εκείνο που ενδιαφέρει είναι η σημειολογία.
Και αφού τελείωσε με τους Ορθόδοξους είπε να πιάσει και τους Καθολικούς. Παρότι εν Ελλάδι ο καθολικισμός δεν είναι «μόδα» αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς. Συναντά τον Πάπα λοιπόν. Συνάντηση η οποία πολυδιαφημίστηκε ως η πρώτη που κάνει Ευρωπαίος αριστερός ηγέτης με τον Ποντίφικα. Αλήθεια, άλλος Ευρωπαίος αριστερός ηγέτης να ζήτησε συνάντηση; Γιατί αυτός ο Πάπας είναι και «χαλαρός τύπος» όπως δείχνει η εν γένει συμπεριφορά του, οπότε μάλλον αν του είχε ζητηθεί όχι δεν θα έλεγε, εκτός και αν είχε πολύ ειδικούς λόγους.
Υπάρχει βεβαίως και μία πληροφορία.
Τι λέει; Λέει ότι ο Α. Τσίπρας είχε ζητήσει να δει το Πάπα προ των Ευρωεκλογών αλλά το Βατικανό «καθυστέρησε» να απαντήσει προφανώς διότι δεν ήθελε να αποτελέσει μέρος του προεκλογικού παιχνιδιού εν Ελλάδι κάτι που επίσης προφανώς αποτελούσε στόχο της από δω πλευράς. Μπορεί ο Πάπας να είναι άνθρωπος του Θεού αλλά το Βατικανό είναι «μάστορας» στην πολιτική, για όσους τείνουν να το ξεχνούν.
Εν πάση περιπτώσει, ενόψει επίσκεψης έκανε και έναν «συνδυασμό» της Ορθοδοξίας με τον Καθολικισμό ο Α. Τσίπρας. Πριν πάει, έγινε γνωστό ότι επικοινώνησε τόσο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη όσο και με τον Αρχιεπίσκοπο, προκειμένου να πουν αν υπάρχουν κάποια ζητήματα που θα ήθελαν να μεταφέρει στον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Σημειολογικά λοιπόν και βεβαίως πολιτικά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συναντά τον Πάπα στο πλαίσιο το ευρύτερου πολιτικού προφίλ που χτίζει τους τελευταίους μήνες και προς τα έξω.
Αυτό, κάτι άλλο δεν παίζει.
Ο άλλος τώρα με την Πάπισσα.
Καλά το ότι συναντάται για μία ακόμη φορά ο Σαμαράς με την Μέρκελ είναι «είδηση» όταν περιμένουμε να μας ξανάρθει η τρόικα, όταν: μας πιέζουν από την τρόικα να πάρουμε και άλλο δάνειο και άλλο μνημόνιο... Όταν περιμένουμε την συζήτηση για την απομείωση του χρέους η οποία αναβλήθηκε για μία ακόμη φορά... Όταν ειδικά η Κυβέρνηση περιμένει να πάρει την έγκριση (που δεν πήρε ο Χαρδούβελης στο Παρίσι γι΄ αυτό και οι εξαγγελίες Σαμαρά από την ΔΕΘ ήταν «συνοπτικές») για να προχωρήσει σε πιο «θεαματικά» μέτρα ελάφρυνσης των κακοπαθημένων πολιτών υπό τον φόβο των εκλογών... Για όλους αυτούς τους λόγους και άλλους επιμέρους, βεβαίως και είναι σημαντική η συνάντηση αλλά... Αλλά επειδή η καλή σχέση μεταξύ των δυο έχει επιτρέψει αρκετές συναντήσεις είτε επίσημες είτε στο περιθώριο διαφόρων ευρύτερων συναντήσεων, με την έννοια αυτή δεν αποτελεί πλέον «είδηση».
Τι θα συζητήσουν Μέρκελ-Σαμαράς και τι θα προκύψει;
Προφανώς καλόν θα ήταν -και όχι μόνο για το «πολιτικό καλό» της Κυβέρνησης- να προκύψει κάτι μετρήσιμο για όλους.
Μπορούμε πάντως να φανταστούμε ότι το βασικό επιχείρημα Σαμαρά προς Μέρκελ είναι: «βοήθησέ με να ελαφρύνω στο εσωτερικό λίγο την κατάσταση αν δεν θες να σου «κατσικωθεί» ο Τσίπρας ως Κυβέρνηση και να δω τότε πώς θα συνεννοηθείς». Πειστικό επιχείρημα βεβαίως αν λάβει κανείς υπόψη τις κατά καιρούς θέσεις που έχει εκφράσει ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για τα μνημόνια, τα μέτρα και δεν συμμαζεύεται.
Μένει να δούμε τι «φοβάται» περισσότερο η Μέρκελ; Να ξεφύγει από την άκαμπτη γερμανική γραμμή της, ή να ξεφύγει από το ενδεχόμενο να έχει τον Τσίπρα πρωθυπουργό; Θα δείξει.
Είτε μιλάμε για τον Τσίπρα με τον Πάπα είτε μιλάμε για τον Σαμαρά με την..Πάπισσα, τις... ευλογίες τους γενικώς!
