Είναι η βιβλιοθήκη η αιτία;

Γράφει ο Νίκος Μπέτσιος,
υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α., π. Παντείου

Ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε το τελευταίο χρονικό διάστημα για τα γεγονότα στο Α.Π.Θ. σχετικά με την κατασκευή εκ μέρους της Πολιτείας βιβλιοθήκης, το γκρέμισμα εκ μέρους των αποκαλούμενων αντεξουσιαστών και στη συνέχεια την επανακατασκευή της.

Η ιστορία είναι «τοις πάση» γνωστή, έχει βάθος χρόνου και «καθεστηκυίας αταξίας» ...δεκαετιών.
Εδώ θα ήθελα να εστιάσω, αν η κατασκευή της βιβλιοθήκης -όπως ασφαλώς και θα πρέπει να υπάρχει σε ένα Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα- είναι η αυτουργός αιτία των διαμαρτυριών, επεισοδίων και εναντίωσης μερίδας φοιτητών, ή και εξωπανεπιστημιακών προσώπων, ή μήπως το βαθύτερο αίτιο είναι η ίδρυση και λειτουργία της λεγόμενης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.
Σε όλα τα προηγμένα δημοκρατικά κράτη του κόσμου, υπάρχει και λειτουργεί ένα είδος αστυνόμευσης security στους πανεπιστημιακούς χώρους, με καθορισμένους όρους και προϋποθέσεις, όπως λ.χ. η προστασία φοιτητών και λοιπού πανεπιστημιακού προσωπικού, όπως επίσης η προστασία των υλικών υποδομών των Πανεπιστημίων. Ακόμη και στα κομμουνιστικά καθεστώτα π.χ. Κίνα, λειτουργεί Αστυνομία -εκεί βέβαια με την πραγματική έννοια του όρου.
Στη χώρα μας πρόκειται να λειτουργήσει η Πανεπιστημιακή Αστυνομία -σύμφωνα με τις εξαγγελίες- με ειδικούς όρους για τη διαφύλαξη από την παραβατικότητα εντός αυτών των χώρων, όπως π.χ. η διακίνηση ναρκωτικών, προστασία από κλοπές, διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας από απρόκλητες επιθέσεις και ασφαλώς όχι για την αστυνόμευση των ιδεών.
Το «στοίχημα» βέβαια είναι αν αυτός ο νεοσύστατος θεσμός θα αποδώσει ή αν θα υπάρξουν προβλήματα στις συνθήκες λειτουργίας του, όπως π.χ. αν η ολιγομελής αστυνομική φρούρηση δέχεται αιφνίδιες επιδρομές-εφόδους από πολυμελείς εξωτερικές ομάδες, με δυνητικό απειλητικό κίνδυνο κατά της σωματικής ακεραιότητας και ως εκ τούτων, αν θα χρειάζεται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία ...»αστυνόμευση» από την Ελληνική Αστυνομία. Αν το προσωπικό αυτό θα μπορεί να ανταποκρίνεται επαρκώς στα καθήκοντά του, υπό τον συνεχή φόβο της απειλής, ή ακόμη και της βίαιης συμπεριφοράς σε βάρος του και αν ο θεσμός αυτός θα συνεχίσει να λειτουργεί απρόσκοπτα και στο μέλλον, αν κάποιος άλλος κομματικός σχηματισμός βρεθεί στην εξουσία και είναι αντίθετος με τη λειτουργία του, πράγμα το οποίο σήμερα δηλώνεται από ορισμένους κομματικούς φορείς. Εύχομαι και θέλω να ελπίζω ότι θα επικρατήσει λογική, γιατί το Κράτος δεν μπορεί να είναι έρμαιο ακραίων αντιλήψεων από μειοψηφικές ομάδες.