Εκεί που απορείς

Από τη Βαρβάρα Τσακουρίδου

Επειδή κάποτε σου είπαν πως είσαι μικρός ...και εσύ το πίστεψες, αργότερα διαπίστωσες πως έκρυβες μέσα σου τη μικρογραφία του μεγάλου.
Επειδή σου είπαν πως ο Θεός είναι ακινησία και στασιμότητα σε θρόνο επηρμένο καθήμενος με αυτοκρατορικότητα, εσύ του έδωσες μορφή υλική και οντόντητα, ενώ αργότερα διαπίστωσες πως ήταν κίνηση και ιερότητα, δημιουργική ενέργεια και συνειδητότητα. Θεός = θέω = τρέχω κινούμαι.
Σου είπαν πως η γη που σε φιλοξενεί είναι το άπαν του σύμπαντος και συ ανακάλυψες πως είναι ένα άστρο με άπειρους γαλαξίες, φωταγωγημένους με Θεό, που κινείται ταχύτατα γύρω από τον εαυτό της και τον ήλιο με φορά ανατολική. Ενώ εσύ μέχρι χθες δεχόσουν την ακινησία σου, στη φαινομενική στασιμότητα της άγνοιας, καθότι οι αισθήσεις διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα – κινείσαι με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 67.000 μιλ. την ώρα γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον γαλαξία με 600.000 μίλια την ώρα – σήμερα θαυμάζεις τον ακατάλυτο νόμο του αιώνιου ρυθμού.
Σου είπαν πως είσαι περιορισμένος και αδύναμος, μα εσύ, είσαι δύναμη και ενέργεια, είσαι το άπειρο νεύμα του Απείρου.
Επειδή προσκολλήθηκες στη φαινομενικότητα, έδωσες στην ύλη διαχρονικότητα.
Η πορεία όμως σου απέδειξε πως είσαι ψευδαίσθηση και ματαιότητα, μια μορφή ενέργειας, διαρκούς αδιάσπαστης συνέργειας.
Όταν βγήκες απ’ το «κουτάκι» του δυαδικού νου, τότε αντίκρισες το βλέμμα του πάνσοφου Δημιουργού.
Με τη θέλησή σου κατάφερες να πετάξεις πιο πάνω απ’ τους προγραμματισμούς, έξω απ’ τον χωρο-χρόνο με την ταχύτητα του φωτός, να συναντήσεις το ανέσπερο Φως.
Η τελείωσή σου αντίκρισε την ομοίωσή σου, την αθάνατη πνευματική Συνείδησή σου.
Για όλα αυτά τα επειδή και τα γιατί που απορείς, εσύ άνθρωπε, απέδειξες, πως είσαι Θεός και όλα τα μπορείς.