Του Χρήστου Τσαντήλα
ΜΠΟΡΕΙ οι εξαγγελίες των παροχών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης να πυροδότησαν το πολιτικό κλίμα στα τηλεοπτικά παράθυρα (γιατί στη Βουλή ακόμα δεν έγινε η αναμενόμενη σκληρή αντιπαράθεση), όμως δεν θα είναι αυτός ο λόγος της ύπαρξης μιας «κοινωνικής δυσφορίας» η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε ισχυρή αντίδραση, από τα τέλη του μήνα και μετά... Και γιατί από τον επόμενο μήνα; Μα γιατί θα είναι τα καθημερινά «ραντεβού» των αγρίως φορολογουμένων πολιτών με τις τράπεζες! Στα γκισέ η Ελλάδα πλέον αναστενάζει καταβάλλοντας απανωτούς φόρους σε πολλές και τακτικές δόσεις!
ΤΙ ΗΤΑΝ αρχικά, πριν τις διορθώσεις, ο ΕΝΦΙΑ; Ένα φορολογικό... γιουρούσι στις τσέπες των Ελλήνων! Τόσο πρόχειρο, όσο να ταλαιπωρήσει (και ίσως να αφυπνίσει) όλους τους Έλληνες. Με «δράστες» όχι μόνο αυτούς που τον σχεδίασαν, αλλά κι αυτούς που τον ψήφισαν. Εκείνοι οι ομοϊδεάτες, που για «ξεκάρφωμα» τα... έσυραν πρώτα στον Χαρδούβελη και ύστερα πήγαν στη Βουλή και τον ψήφισαν!
ΚΑΤΙ αντίστοιχο δεν έγινε πέρυσι και με την ιδέα του (προηγούμενου) «τσάρου» της οικονομίας, του Στουρνάρα για την υπερφορολόγηση οικοπέδων και αγροτεμαχίων; Τότε δεν ήταν που ξεσηκώθηκαν και πάλι 21 βουλευτές της Ν.Δ. εναντίον του οικονομικού επιτελείου των... μαθητών του Σημίτη, (έτσι αποκαλούσαν τους συμβούλους) αλλά ύστερα πήγαν στη Βουλή και υπερψήφισαν το νομοσχέδιο; Έτσι δεν έγινε και τώρα με τον ΕΜΦΙΑ; Πόσοι δήλωναν στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι δεν ψηφίζουν αλλά έπραξαν τελικά το αντίθετο;
Ο ΚΟΣΜΟΣ όμως, δεν περιμένει πλέον απαντήσεις. Άρχισε να καταλαβαίνει όσο δεν απαντώνται τα εύλογα ερωτήματά του. Ας πούμε για τους είκοσι επτά στους εκατό Έλληνες (27%) που είναι στην ανεργία. Απ' αυτούς, πόσοι έχουν σπίτι; Οι περισσότεροι. Αλήθεια, πώς γίνεται τότε, ενώ είναι άνεργοι, να καλούνται να πληρώσουν; Με τι; Ούτε ένας στην κυβέρνηση έχει απάντηση σ’ αυτό. Όταν έχεις τον άλλο τρία χρόνια στην ανεργία και χωρίς επίδομα, πώς θα βρει τα χαράτσια που του ζητάς;
ΤΟ παιχνίδι είναι σκληρά πολιτικό. Κυβερνητικός συνασπισμός και αντιπολιτευόμενος συνασπισμός, γαλαζοπράσινοι και συριζαίοι δηλαδή, συμπεριφέρονται στα σαλόνια των Ευρωπαίων εταίρων και στην κλίνη των τροϊκανών ως... ζηλιάρηδες εραστές, που διαγκωνίζονται ποιος θα εισπράξει ευνοϊκότερη διαπραγματευτική συμπάθεια. Το άγχος της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν είναι άλλο από το τι υποσχέσεις εισέπραξε από το διεθνές οικονομικό διευθυντήριο ο Τσίπρας, για να εφαρμόσει τη μέθοδο της... αλαμούρας, όσον αφορά τις υποσχόμενες (στη ΔΕΘ) παροχές στον λαό, καθώς μόνο ως ανόητο δεν τον εκλαμβάνουν στην κυβέρνηση να υπόσχεται τόσα και να μην μπορεί να δώσει ούτε τα μισά...
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ το άγχος της κυβέρνησης να πηγάζει και από μια υπαρκτή δυσπιστία προς τους δανειστές. Να τα έχουν βρει με τον ΣΥΡΙΖΑ για μια πολιτική ανατροπή ακόμα και με... δεσμεύσεις; Μα κι έτσι να είναι, τα ανταλλάγματα δεν κρύβονται. Κάποτε αποκαλύπτονται. Αλλά πριν απ' αυτά, έρχονται οι παροχές. Μπορεί να μας συμβεί κάτι άλλο, χειρότερο απ' αυτό που σήμερα βιώνουμε;
