Από αυτή την εξίσωση όμως, λείπει μια κρίσιμη παράμετρος: η διατροφή μας. O οργανισμός τροφίμων του ΟΗΕ (FAO) εκτιμά πως η κτηνοτροφία είναι υπεύθυνη για το 16.5% των κλιματικών ρύπων. Αυτό είναι ήδη πολύ, περισσότερο από όσο εκπέμπουν όλα τα αυτοκίνητα, όλα τα πλοία, όλα τα αεροπλάνα και όλα τα τρένα μαζί. Στην πραγματικότητα όμως, η συμβολή της κτηνοτροφίας στην Κλιματική Κρίση είναι πολύ μεγαλύτερη.
Κάθε χρόνο, σφάζουμε για να φάμε 80 δισεκατομμύρια ζώα στεριάς. Η εκτροφή αυτών των ζώων, δηλαδή τα βοσκοτόπια και οι καλλιέργειες των ζωοτροφών, χρειάζονται 40 εκατομμύρια km2, ή το 80% της καλλιεργήσιμης γης. Αυτή η τεράστια έκταση -όσο ολόκληρη η αμερικανική ήπειρος, ή όσο δέκα φορές η ΕΕ!- μας αποδίδει μόλις το 20% των θερμίδων και το 30% των πρωτεϊνών που παράγουμε. Αν το ερώτημα είναι η επισιτιστική ασφάλεια, η κτηνοτροφία δεν είναι η απάντηση. Στην πραγματικότητα, η φυτική παραγωγή είναι από 1.000% έως 1.600% πιο παραγωγική από ό,τι η ζωική, σε πρωτεΐνες και θερμίδες! Σε έναν κόσμο που χρειάζεται εξοικονόμηση και λογική, η εκτροφή ζώων είναι μία εξωφρενικά σπάταλη δραστηριότητα.
Αυτό σημαίνει πως εάν στρεφόμασταν στη φυτική παραγωγή, θα μπορούσαμε να θρέψουμε δέκα δισεκατομμύρια ανθρώπους (όσους θα είμαστε σε σαράντα χρόνια) και να απελευθερώσουμε ταυτόχρονα 30-35 εκατομμύρια km2 γης!
Τεράστια ποσά δαπανώνται για να βρεθούν τεχνολογίες που θα δεσμεύουν τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Ξεχνάμε όμως πως υπάρχει ήδη μία συσκευή που ταυτόχρονα απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα, προστατεύει τη βιοποικιλότητα, εμπλουτίζει και σταθεροποιεί το έδαφος, ρυθμίζει το μικροκλίμα και παράγει τροφή. Αυτό το θαύμα, λέγεται... δέντρο!
Όπως έδειξαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, εάν αναδασώναμε μόνο τη μισή από την έκταση που θα απελευθερωνόταν από την κτηνοτροφία, δηλαδή 17 εκατομμύρια km2, η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακα θα έπεφτε στα προβιομηχανικά επίπεδα! Με άλλα λόγια, η Κλιματική Κρίση μπορεί θεωρητικά να κατανικηθεί μόνο με τη φυτοφαγική μετάβαση, χωρίς καμία άλλη αλλαγή στο κυρίαρχο ενεργειακό μοντέλο!
Εάν συνεχίσουμε όπως σήμερα, αντιμετωπίζουμε την κατάρρευση του πολιτισμού μας. Με πολλή επιμέλεια χτίζουμε ένα μέλλον στο οποίο τα παιδιά μας θα δώσουν μάχη για το ψωμί τους -και τα εγγόνια μας για τη ζωή τους. Φυσικά, η αποδέσμευση από τα ορυκτά καύσιμα είναι σημαντική για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Κρίσης. Αξίζει όμως να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή περνάει και από το πιάτο μας, τουλάχιστο όσο περνάει κι από το φουγάρο, το καλοριφέρ ή την εξάτμισή μας!
*Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός. Το βιβλίο του «Πολιτική Φιλοζωία» (2020) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»
