Ωραίο κόσμο δημιουργήσαμε...

Από τον Κων/νο Τσακίρη, δικηγόρο

Τη Ρωσία τη θεωρούσαμε, όχι μόνον εμείς οι Έλληνες, αλλά και πάμπολλοι άλλοι λαοί του πλανήτη μας, ως μια μεγάλη και κραταιά χώρα, που εξελίχθηκε σε υπερδύναμη, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνιμο μέλος του ΟΗΕ, εγγυήτρια του Διεθνούς Δικαίου, της αυτοδιάθεσης των λαών, της ειρηνικής συνύπαρξης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών.
Ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες, δεν ήταν απλή άποψη, αλλά και ακλόνητη πεποίθηση που εμπεδώθηκε στους χρόνους της σκλαβιάς μας από τους Τούρκους. Σ’ αυτήν τη χώρα κατέφυγε η άρχουσα τάξη του Βυζαντίου ως κατοικούμενη από ομόδοξο Έθνος, και είναι γνωστά τα αξιώματα των Ελλήνων στην πολιτική και στρατιωτική διοίκησή της (Πρίγκιπες - υπασπιστές, υπουργοί, αξιωματικοί, κρατικοί λειτουργοί κ.λπ.).
Σ’ αυτήν τη χώρα κυρίως, αλλά και στην Αγγλία και τη Γαλλία, προσβλέπαμε οι Έλληνες σε βοήθεια, για την αποτίναξη του ζυγού μας από τους Τούρκους, όπως και τελικά έγινε. Τα ιστορικά γεγονότα είναι γνωστά και βαθιά χαραγμένα με ανεξίτηλα γράμματα στη μνήμη μας, που ανανέωσε η πρόσφατη επετειακή εορτή των 200 χρόνων από τη δημιουργία ελεύθερου ελληνικού κράτους.
Οι πεποιθήσεις μας αυτές κλονίστηκαν, χωρίς να μεταβληθούν, ακόμη και στην περίπτωση της Κριμαίας το 2014. Δεν μεταβλήθηκαν ακόμη και όταν άλλοι αποκαλούσαν τη χώρα αυτήν «Αρκούδα», ίσως κατ’ ευφημισμό, λόγω του μεγάλου εδάφους της, αλλά και του πληθυσμού της.
Τώρα, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι, έναντι της ιστορικής αλήθειας, να πούμε όχι για τον ρωσικό λαό που διαδηλώνει και αυτός κατά του πολέμου, αλλά για την κορυφή της ηγεσίας της, ότι βρυχάται και εισβάλλει στην όμορη και συγγενή της Ουκρανία, διαλύει τα παιδιά της, τα οποία άλλα μεν μη μάχιμα σπεύδουν να γλιτώσουν σε όμορες χώρες, άλλα δε μάχιμα παραμένουν να υπερασπιστούν όσια και ιερά, ακολουθώντας τον Εθνεγερτήριο Ύμνο των προγόνων μας: «Ω παίδες Ελλήνων, ίτε ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων νυν υπέρ πάντων αγών».
Και οι «Λέοντες» της ειρήνης τι κάνουν; Παραμένουν άπραγοι, αρκούμενοι σε ευχολόγια, οικονομικά και άλλα μέτρα, τα οποία όμως δεν φαίνεται να συγκινούν ή ν’ αποτρέπουν την ηγεσία των εισβολέων. Και δη με τη μη πειστική αιτιολογία ότι η Ουκρανία δεν είναι μέρος του ΝΑΤΟ, ούτε της Ε.Ε.! Όμως ανένταχτες στους οργανισμούς αυτούς είναι και πολλές άλλες χώρες. Τι θα γίνει λοιπόν; Θα τις «ροκανίσουν» όλες; Είναι όμως οι χώρες αυτές μέλη του «θεματοφύλακα» της ειρήνης - ΟΗΕ. Και αυτός τι κάνει; Αν δεν μπορούσε ν’ αποτρέψει τον πόλεμο αυτόν που προκλήθηκε μονομερώς, χωρίς αποχρώσα αιτία, δεν μπορεί, τουλάχιστον, να τον σταματήσει; Δεν έχει δυνατότητα επιβολής λήξης του; Δεν ακούει τους κλαυθμούς, τις κραυγές αγωνίας, τον αβάστακτο πόνο των προσφύγων και, προπάντων, των μικρών παιδιών που ανεβαίνουν τον Γολγοθά μέχρι να βρουν καταφύγιο σε άλλες, γνωστές και φιλόξενες ευρωπαϊκές χώρες; Και μέχρι πότε θα γίνεται αυτό που δεν μπορεί ν’ αποτελεί μόνιμη λύση; Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι αν δεν συνετιστεί -εμποδιζόμενος αναγκαστικά- ο όποιος εισβολέας, ανοίγει η όρεξή του και για άλλες χώρες - θύματα, τις οποίες ήδη απειλεί να μην ενταχθούν σε αμυντικούς οργανισμούς. Είναι άλλωστε γνωστή η άκρως προσβλητική και ξεδιάντροπη ρήση του Αττίλα προς τον υπερασπιστή στρατηγό της Ρώμης Φλάβιο Αέτιο, τον ακολούθως δολοφονηθέντα από τον αυτοκράτορα Βαλεντινιανό Γ’: «Εκείνος που μπορεί να κατακτά χώρες, θα εξακολουθήσει να το κάνει, μέχρι να βρεθεί κάποιος να τον σταματήσει».
Πρέπει, συνεπώς, να προσπαθήσουμε όλοι και ιδιαίτερα οι ισχυροί του πλανήτη μας. Φυσικά με αρετή και τόλμη, για να μη γίνει της «Αποκάλυψης» του Αγίου Ιωάννου, μαθητή του Ιησού μας και Ευαγγελιστή. Σας ζητούμε ν’ ακούσετε και τη φωνή των παθόντων - θυμάτων, όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες, αφού άριστα γνωρίζετε ότι με τους εισβολείς - απογόνους του Αττίλα, η Ελληνικότατη Κύπρο μας - μέλος του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του ΟΗΕ, κατακτήθηκε, λεηλατήθηκε, μάτωσε και αποκόπηκε το 1/3 του εδάφους της, με αναιδέστατο αίτημα να γίνει χωριστό κράτος - μακρύ χέρι της Τουρκίας, η ηγεσία της οποίας ονειρεύεται αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και η κατάσταση αυτή διαρκεί 48 χρόνια, χωρίς μέτρα εναντίον της!
Συνεπώς, δεν είναι υπερβολή να πούμε «ωραίο κόσμο δημιουργήσαμε», στο πέρασμα δύο χιλιάδων και είκοσι δύο χρόνων (2022) από την έλευση - ενσάρκωση του Θεού της αγάπης, της ειρήνης και ευδοκίας των ανθρώπων της γης.