Του Κων/νου Τσιρονίκου
Καλοκαιριάτικα, καθημερινή απόγευμα, βρισκόμουν με ολιγομελή παρέα σε καφετέρια που διατηρεί τραπεζοκαθίσματα στο νοτιοδυτικό μέρος της Κεντρικής πλατείας. Διαγωνίως απέναντι από το δημαρχείο της πόλης. Η ώρα και η συζήτηση κυλούσαν ήρεμα χωρίς την έντονη παρουσία, λόγω ζέστης, της οξύτητας που φυσιολογικά, κάποιες φορές, δημιουργεί η εξέλιξη των διαλόγων.
Όλως ξαφνικά, σε κάποια χρονική στιγμή, το σύνολο της παρέας αποπροσανατολίζεται από το κεντρικό θέμα της συζήτησης. Αιτία η εκούσια και θρασύτατη εκτροπή ενός Ι.Χ. αυτοκινήτου από την κανονική του πορεία. Η άνοδός του επί της πλατείας και η στάθμευσή του σε κοντινή από μας απόσταση. Εκείνο, που προβλημάτισε και σχολιάσθηκε απ’ όλους μας ήταν ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή του συμβάντος αυτού. Η προκλητικότητά του, το ατάραχο ύφος, η έλλειψη φόβου και ενοχής και κυρίως η αδιαφορία και το τσαλαπάτημα του νόμου και του κράτους. Το οποίο εκείνη τη στιγμή έλαμπε διά της απουσίας του από το καθήκον της προστασίας της νόμιμης τάξης και κυκλοφοριακής αγωγής.
Όλα αυτά συζητήθηκαν και το σημαντικότερο, όπως και παραπάνω τονίσαμε, το ήθος του εν λόγω οδηγού. Ο οποίος δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση, αλλά μια απ’ τις πολλές που ενεργούν κατ’ αυτόν τον απαίδευτο και αδέσποτο τρόπο. Που μαρτυρούν ότι σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει μόνο βαθιά οικονομική κρίση, αλλά κυρίως κρίση ηθών. Κρίση χαρακτήρων. Κρίση που καταδεικνύει, ότι ως οικογένεια, παιδεία, κοινωνία και λαός πάμε από το κακό στο χειρότερο. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια της επιδοτούμενης καλοπέρασης, τις αξίες αυτές τις είχαμε ξεχάσει. Τις είχε ρίξει στο καλάθι της λησμονιάς η ουτοπία του αχαλίνωτου ευδαιμονισμού που καλλιεργούσε το βρώμικο και καταραμένο σύστημα. Κι αυτήν την αποκρουστική κατάσταση τη βλέπουμε παντού: Πως διαβρώνεται το ήθος του ανθρώπου όταν αυτός ζει και μαθαίνει σ’ ένα περιβάλλον το οποίο λειτουργεί εκτός των χριστιανικών και των κλασικών μας αξιών.
Αποτέλεσμα αυτής της απαιδευσίας ήταν και η συμπεριφορά του θρασύτατου οδηγού ο οποίος ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα, πάρκαρε το αυτοκίνητό του πάνω στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας. Στην ενίσχυση αυτού του κακού, δυστυχώς συμβάλει και η έλλειψη επαρκούς επιτήρησης. Της παρουσίας των οργάνων της έννομης τάξης για την πάταξη αυτών των απαράδεκτων φαινομένων. Που είναι ανήκουστα και ανύπαρκτα σε ευνομούμενες και πολιτισμένες κοινωνίες.
Εδώ, κυρίως πρέπει να σταθούμε: Στους μηχανισμούς πρόληψης και εμφάνισης αυτών. Γιατί τέτοιου είδους περιστατικά παράνομων σταθμεύσεων αυτοκινήτων συμβαίνουν όχι μόνον στην Κεντρική πλατεία αλλά και σ’ άλλους χώρους αναψυχής και ξεκούρασης. Γι’ αυτό το μάτι του νόμου πρέπει να είναι παντού και άγρυπνο. Για να πατάσσει εν τη γενέσει της κάθε απόπειρα προσβολής των ηθικών και νομικών μας αρχών. Για να καθαρίζει τη δύσοσμη κατάντια της κοινωνίας μας. Που σαν κόπρος του Αυγέα έχει κατακλύσει την πατρίδα μας. Την οποία μόνον η παιδεία και ο νόμος - ως άλλος Ηρακλής - μπορούν να την πετάξουν στον αγύριστο.
Είναι λυπηρό, αλλά αυτό δεν το είδαμε την άλλη φορά; Καλοκαίρι και καθημερινή απόγευμα στην Κεντρική πλατεία. Στη βιτρίνα της πόλης. Δεν είδαμε μόνον την οδηγική παιδεία, αλλά κυρίως το νόμο. Κάποιον από τα εντεταλμένα όργανα προστασίας της κυκλοφοριακής τάξης στο κέντρο της πόλης. Δεν είδαμε, δυστυχώς, έναν άνδρα της Τροχαίας ο οποίος να δει και να βάλει στη θέση του τον ασυνείδητο οδηγό. Αυτόν που εκείνη τη στιγμή ασέβησε όχι μόνον στο νόμο του κράτους, αλλά κυρίως στον πολιτισμό. Αυτόν που αποτελεί το ειρηνικότερο μέσο πρόληψης και αποφυγής τέτοιων περιστατικών. Ακριβώς τον εκπρόσωπο του νόμου δεν είδαμε... Και το θέλαμε πολύ. Όχι από εκδίκηση, αλλά από υπενθύμιση στους παραβάτες: Ότι η παρανομία είναι πάντοτε διωκόμενη: Γιατί όπου λείπει η παιδεία, υπάρχει ο νόμος.
