Tου Χρήστου Τσαντήλα
ΘΥΜΑΣΤΕ ασφαλώς τον καπετάνιο του κρουαζιερόπλοιου «Sea Diamond» που το έριξε στα βράχια και το είδαμε από τηλεοράσεως να βυθίζεται αργά - αργά στην καλντέρα της Σαντορίνης; Ε, λοιπόν, αυτόν τον καπετάνιο, που το φούνταρε στον ύφαλο, δεν του έδωσαν ποτέ ξανά... πηδάλιο πλοίου να κουμαντάρει!
ΤΟ αντίθετο ακριβώς, συνέβη με τη χώρα. Αυτοί που την... έριξαν στα βράχια, εξακολουθούν να κρατούν το πηδάλιο. Τα δύο μεγάλα κόμματα, και όσοι τα υπηρέτησαν μέσα στο Κοινοβούλιο, (που αποφασίζουν από τη μεταπολίτευση και μετά για τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας), περιέργως πώς, τα εμπιστευόμαστε! Τα προτιμάμε, ακόμα και μετά την ολοφάνερη και αδιαμφισβήτητη απόδειξη, ότι αυτά είναι (κυρίως) τα υπεύθυνα για τη γενικευμένη πτώχευση των ελληνικών νοικοκυριών, μια πτώχευση που βρίσκεται τέσσερα χρόνια τώρα σε εξέλιξη...
ΑΝ, λέω, ήταν μια μεγάλη ιδιωτική εταιρία η χώρα, θα εμπιστευόταν τους ίδιους καπετάνιους για να την οδηγήσουν σε ασφαλή νερά; Αυτούς δηλαδή που την... κατέστρεψαν, ή που έβλεπαν την καταστροφή;
ΕΙΝΑΙ όμως δυνατόν, μια χώρα ναυτικών, όπως η δική μας, να ξεμείνει από... καπετάνιους; Δυστυχώς είναι! Μπορεί να διαθέτει πολλούς, μα ο καραβοκύρης που χρειάζεται στα σημερινά δύσκολα χρόνια, στα χρόνια της υποδούλωσης της Ελλάδος στο διεθνές τραπεζικό κατεστημένο, δεν υπάρχει! Και νομίζω, ούτε υπάρχει Έλληνας που να μην το πιστεύει αυτό.
ΣΤΑ χρόνια της (οικονομικής) θύελλας λοιπόν, το καράβι «η Ελλάς», πλέει σχεδόν σε θολά και αβαθή νερά, αλλά το κυριότερο, το κυβερνούν διαφορετικών σχολών καπετάνιοι. Πρώτα τρεις, ύστερα δυό. Που έζησαν και τις προηγούμενες τρικυμίες από υπουργικά έδρανα, αλλά δεν κατάφεραν (τότε) να αποτρέψουν τις διαφαινόμενες δοκιμασίες.
ΠΟΥ δεν κατάφεραν να διαφυλάξουν το κεκτημένο δικαίωμα στην εργασία των Ελλήνων, ούτε να προστατέψουν την οικονομία των ελληνικών νοικοκυριών, που δεν φρόντισαν να αποδώσουν ευγνωμοσύνη και αξιοπρέπεια στους απόμαχους της ζωής, ούτε να σταματήσουν τη μετανάστευση των επιστημόνων μας στο εξωτερικό, που στέρησαν το όνειρο της μαθητιώσας νεολαίας, τη διάθεση της μάνας να κάνει παιδιά ελληνόπουλα και έσπειραν απογοήτευση στους ανάπηρους πολίτες...
ΕΙΝΑΙ σαφές ότι όλοι γνωρίζουμε πλέον τι ακριβώς και ποιοι είναι εκείνοι που ευθύνονται για τη θλιβερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και οι πολίτες της. Οι σημερινοί καπετάνιοι, αναγκασμένοι να κρατούν το πηδάλιο με τέσσερα χέρια, όπως και οι 300 της Βουλής, παλαιοί και νέοι, γνώριζαν ότι πλέαμε κατευθείαν πάνω σε... ξέρες. Ποτέ δεν το φώναξαν όμως. Και αντιδρούσαν μόνο σε περιπτώσεις που κινδύνευε η θέση τους...
