Αλλά και για τη ρεαλιστική παρουσίασή τους, ο ευσυνείδητος ιστορικός οφείλει «να φτύσει αίμα».
Η νηφαλιότητα των ερευνητών που συνιστάται από τις αυθεντίες των επιστημονικών εδρών, συχνά επιτυγχάνει αναλυτικά έργα. Όμως οι συνθέσεις οι δημιουργικές, οι συλλήψεις οι ουσιαστικές, εποχών κρίσιμων και κοσμογονικών, που συντελούνται «στων καιρών τα γυρίσματα» ίσως χρειάζονται κάτι ξεχωριστό. Ίσως πάθος; Ίσως έξαρση;
Βέβαια, κάθε έθνος, μέσα από διαφοροποιημένες εξιστορήσεις γεγονότων, αποβλέπει στην προβολή της δικαίωσής του.
Και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι δύσκολα μπορούν ν’ αντικρίσουν με δίκαιο μάτι δύο αντίθετες ιδέες, οι οποίες δρουν συνάμα και αντιπαλεύουν στη συνείδηση και στη ζωή. Φαίνεται ότι το ανθρώπινο πνεύμα, όταν ενθουσιάζεται και συναρπάζεται γίνεται μονότονο, αποκλειστικό και ως εκ τούτου μεροληπτικό. Όμως ο κόσμος δεν είναι η μονοτροπία του ανθρώπινου πνεύματος.
Είναι η πολυτροπία της υπάρχουσας πραγματικότητας. Και ο ανθρώπινος νους ο οποίος δεν καταφέρνει ν’ αποδέχεται την ισοδύναμη δράση τάσεων αντίρροπων στον κόσμο, δε μπορεί να θεωρείται δίκαιος αποτιμητής ιστορικών γεγονότων.
Στον βαθμό τουλάχιστον, που δεν κατορθώνει ν’ απεμπλακεί από τα γρανάζια της μονοθεώρησης και ν’ αντιληφθεί την «πολυεδρικότητα» των καταστάσεων.
Αυτή η «πολυεδρικότητα» των ενεργημάτων αρκετών προσωπικοτήτων, επηρέασε σημαντικά την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ιστορία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει στη διεθνή ιστορική πραγματικότητα η δράση και η πολιτεία του Αλέξανδρου, του Ιουλίου και του Αδόλφου, παιδιών της «γηραιάς ηπείρου».
Η εκστρατεία του Αλέξανδρου για κατάκτηση των ασιατικών χωρών, εξιδανικεύονταν με θεωρίες εκπολιτισμού των λαών αυτών των περιοχών και ειρηνικής συνύπαρξής τους κάτω από τη μακεδονική εξουσία. Η μυθική λαγγεμένη Ανατολή φάνταζε πλανεύτρα, μαγευτική στις σκέψεις και ονειροπολήσεις του.
Οι Έλληνες πρώτη φορά άπλωναν χέρι κυριαρχικό πάνω της. Την άρπαζαν, την έδρεπαν δικιά τους, λάφυρο μ’ όλα τα θαυμαστά και τα παραδείσια της. Πόθος τους άσβηστος ν’ απολαύσουν σε βάθος όλα τα συναρπαστικά που με τη φαντασία τους τ’ αναπολούσαν τους μάγευαν και τ’ αναζητούσαν.
Και κύλησαν οι χρόνοι, χρόνοι πολλοί, όταν οι ρωμαϊκές λεγεώνες καθυπόταζαν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης. Η κυριαρχία τους στην Αίγυπτο υπήρξε καθοριστική για την πορεία της ιστορίας πολλών χωρών. Οι ικανότητες του Γάιου Ιούλιου, Καίσαρα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αξιοποιώντας τη «σιδερένια δύναμη» των στρατευμάτων συνέβαλαν στην επεκτατική πολιτική του ρωμαϊκού κράτους.
Αιώνες αργότερα ο στρατός των SS με εντολή του αρχηγού ορμούσε ακάθεκτος «προς τα μπρος» για επέκταση του ζωτικού του χώρου.
Το θρυλικό Forwärds του καταβολικού γερμανικού ορμέφυτου, συγκλόνιζε την Ευρώπη. Τα stoucas και η μηχανοκίνητη Panzeinheit με τρόπο διαστρεβλωμένο, καταστροφικό, σκορπούσαν τον όλεθρο. Ο ανελέητος παγκόσμιος πόλεμος σάρωνε μεγάλο μέρος της οικουμένης.
Και στην εξιστόρηση των γεγονότων, ο Ευμένης ο Κάριος υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για την προβολή του αλεξάνδρειου έπους.
Στη Ρώμη ο Κικέρων με τα συγγράμματά του, και ο Μόμσεν επιδοκίμαζαν το έργο του Ιούλιου, ενώ στο Βερολίνο οι επιδέξιες ενέργειες του υπουργού προπαγάνδας Gebbels μεριμνούσαν ν’ αναδείξουν «αστέρι» τον Φύρερ ως προς τις στρατιωτικοπολιτικές του ικανότητες.
Και μέσα σ’ όλη τη δίνη και στην παραζάλη του πολέμου, η συναισθηματική ζωή του Αλέξανδρου πλημμύριζε από τη γλυκιά αύρα της Λεπτίνης, μιας παιδούλας από τη Σκυθία. Τα μελαγχολικά μάτια της τον καθήλωσαν. Γέμισαν τρυφερότητα και ρομαντική διάθεση την ψυχή του. Η εκθαμβωτική ομορφιά της Βαρσίνης όμως συγκλόνιζε συθέμελα την ύπαρξή του με ασίγαστο ερωτικό πάθος.
Το συναισθηματικό δέσιμο του Καίσαρα με τη βασίλισσα Κλεοπάτρα προκαλούσε αναταράξεις στους κοινωνικοπολιτικούς κύκλους Ρώμης-Αιγύπτου.
Στο γερμανικό περιβάλλον, για τη Ματία, κόρη της ετεροθαλούς αδελφής του, φημολογούνταν ότι αποτέλεσε βασανιστικό ερωτικό σκίρτημα στην ψυχή του Αδόλφου. Ο πρώιμος αυτοκτονικός θάνατός της παρέμεινε αινιγματικός και ανεξιχνίαστος.
Πρώην υπάλληλος φωτογραφείου η Eva θεωρούνταν σύντροφος του Καγκελάριου χωρίς η ίδια ν’ απολαμβάνει ουσιαστικά στοιχεία συντροφικότητας μαζί του. Αυτός, μόνος του στις δημόσιες εκδηλώσεις, περιποιητικός με εξαιρετική αβρότητα στον γυναικείο πληθυσμό, έδειχνε ν’ αδιαφορεί για τις ψυχικές ανάγκες και ευαισθησίες της.
Ο γάμος τους, λίγες μόλις ώρες πριν τις δραματικές αυτοκτονίες τους, αποτέλεσε αντικείμενο διερεύνησης του σκεπτικού και της ιδιαίτερης ψυχικής φόρτισης του Γερμανού ηγέτη.
Ο βίος λοιπόν και η πολιτεία τριών ιδιαίτερων προσωπικοτήτων πρόσφερε ενδιαφέρον υλικό και αποτύπωσε σημάδι ανεξίτηλο στις σελίδες της ιστορίας. Οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες, τα πολιτικά τους «πιστεύω» οδήγησαν σε αδυσώπητους πολέμους, σε αφανισμό της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Και αφήνεται στου καθενός ξεχωριστά τη διάθεση να κρίνει τις πράξεις, τα κίνητρα, τις σημασίες των γεγονότων, τις ηθικές ποιότητες και την αξία των προσώπων.
Τα χαρακτηριστικά του κατακτητή ή του εκπολιτιστή του, καταλυτή ή αναμορφωτή, ας τα αποδώσει όπως επιθυμεί, όπως κρίνει, όπως θεωρεί και όπως αποτιμά ο καθένας μας. Ούτως ή άλλως η ιστορία συνεχίζει να καταγράφει σενάρια, να γεμίζει με νέες σελίδες το βιβλίο της.
εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής
