Κατά πρώτον, στο ελληνικό σχολείο πέραν του μαθήματος της Βιολογίας στο οποίο υπάρχουν αναφορές που ενημερώνουν τους μαθητές για τον τρόπο αναπαραγωγής του ανθρώπου και δίνουν εκτενείς πληροφορίες για το γεννητικό του σύστημα, υπάρχει κι ένα άλλο μάθημα του οποίου η διδακτέα ύλη περιλαμβάνει εκτεταμένα Κεφάλαια τόσο για τη βιολογική διάσταση του ανθρωπίνου σώματος, όσο και για τις διαφυλικές σχέσεις. Πρόκειται (ίσως σ’ ορισμένους φανεί παράξενο, ίσως οι περισσότεροι να αγνοούν ότι συμβαίνει...) για το μάθημα των Θρησκευτικών του παλαιού (και οσονούπω επανερχομένου) προγράμματος σπουδών της Γ’ Λυκείου, όπου στο εξαιρετικό βιβλίο «Θέματα Χριστιανικής Ηθικής» (των κ.κ. Μάριου Μ. Μπέγζου και Αθανασίου Ν. Παπαθανασίου, εκδ. ΟΕΔΒ) εδώ και πολλά χρόνια υπάρχουν εκτεταμένες αναφορές στο θέμα των διαφυλικών σχέσεων, του έρωτα καθώς, επίσης, και της σεξουαλικής αγωγής, υπό το πρίσμα της χριστιανικής θεολογίας, που τη θεωρεί έμφυτη στον άνθρωπο, όπως αναλύεται διεξοδικά στο (παλαιό) βιβλίο Θρησκευτικών της Γ’ Λυκείου (Διδακτική Ενότητα 11, σελ. 90) με παραπομπή στην Πατερική Γραμματεία, εν προκειμένω, στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (14ος αι.). Ο οποίος Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, ως δεινός θεολόγος και διαπρεπέστατος χριστιανός φιλόσοφος, αιώνες πριν από τις διαπιστώσεις της σύγχρονης Βιολογίας και Ψυχολογίας, σημείωνε ότι η σεξουαλικότητα είναι φυσική και μάλιστα εκδηλώνεται ήδη από τη βρεφική ηλικία του ανθρώπου («Προς την σεμνοτάτην εν μοναζούσαις Ξένην. Περί παθών και αρετών», P. G. 150, 1069). Στην ίδια διδακτική ενότητα του θρησκευτικού μαθήματος επισημαίνεται και υπογραμμίζεται (και πάνω σε τούτο γίνεται συνήθως ένας πολύ όμορφος και δημιουργικός διάλογος με τους μαθητές) ότι, σύμφωνα με τη χριστιανική Θεολογία, η σεξουαλικότητα δεν είναι ούτε κακή ούτε αμαρτωλή αφ’ εαυτής, ο άνθρωπος, όμως, καλείται να μην την αφήνει τυφλή και απρόσωπη, αλλά να την προσανατολίσει προς συγκεκριμένο πρόσωπο, διότι η σεξουαλικότητα δεν είναι απλώς ένας τρόπος ικανοποίησης μιας ατομικής βιολογικής ορμής, αλλά (πρέπει να) γίνεται οδός για την πραγμάτωση μιας προσωπικής (δηλαδή μεταξύ συγκεκριμένων προσώπων), αγαπητικής / ερωτικής κοινωνίας η οποία τελουσιουργείται μέσα από το μυστήριο του γάμου.
Σχετικές αναφορές για το θέμα υπήρχαν και στο πρόγραμμα σπουδών 2017-2020, στους «φακέλους υλικού» των Θρησκευτικών της Β’ Λυκείου και πιο συγκεκριμένα στη Θεματική Ενότητα 5.2, («Περί Έρωτος»), ασφαλώς δε, θα υπάρχουν και σχετικά Κεφάλαια (για το σώμα, τον έρωτα και εν γένει τη βιολογική διάσταση στη ζωή του ανθρώπου) και στα νέα προγράμματα σπουδών των Θρησκευτικών. Οποιος θέλει να ενημερωθεί αναλυτικότερα περί της θεολογικής προσεγγίσεως της σεξουαλικότητας ας ανατρέξει στην «Ελευθερία» της 13ης Ιουνίου του 2020, για να διαβάσει τις διεξοδικώς αναλυθείσες στο συνεργατικό «Webinar» Θεολόγων Στερεάς Ελλάδος και Θεσσαλίας (θετικές) θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Aγ. Βασιλείου του Μεγάλου, Αγ. Βασιλείου Αγκύρας και Αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου απέναντι στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, την οποία θεωρούν ως λειτουργία του σώματος δοθείσα υπό του Θεού στο δημιούργημά του, τον άνθρωπο.
Κατά δεύτερον, το μάθημα της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης που πρόκειται να διδαχθεί από φέτος δεν αφορά στην ερωτική πράξη, όπως όλως εσφαλμένως τινές άγαν καχύποπτοι φαντάζονται και διαδίδουν, αλλά, σύμφωνα με το επίσημο πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας, αφορά σε εκπαιδευτικές δράσεις γνώσης και κριτικής σκέψης καθώς και δράσεις καλλιέργειας δεξιοτήτων ζωής στα θέματα του φύλου, των δικαιωμάτων, της ψυχικής και σωματικής υγείας, της ασφάλειας, της προστασίας, του σεβασμού της γενετήσιας αξιοπρέπειας και της ισότητας. Η θεματολογία και το εκπαιδευτικό υλικό διαφοροποιείται κατά σχολική ηλικία. Στο Νηπιαγωγείο οι εκπαιδευτικοί επεξεργάζονται ζητήματα που σχετίζονται με τα συναισθήματα, τις επιθυμίες, τη φιλία, ενώ στις μεγαλύτερες τάξεις του Δημοτικού και στο Γυμνάσιο τα ίδια θέματα εξετάζονται από την οπτική των δικαιωμάτων. Στόχος του σχολείου είναι να καλλιεργεί από τη νηπιακή ηλικία τις δεξιότητες αυτομέριμνας και υγιεινής, τη διάκριση του καλού και του κακού ως προς την εκμετάλλευση και τη γενετήσια αξιοπρέπεια, την ενσυναίσθηση και την καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης με τους ενήλικες. Στο πνεύμα της σύγχρονης κοινωνίας του 21ου αιώνα η σωστή ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην πρόληψη φαινομένων σεξουαλικής βίας και σεξουαλικής παρενόχλησης. Το σημερινό σχολείο οφείλει να δώσει στα παιδιά περισσότερα εφόδια ώστε να καλλιεργήσουν δεξιότητες που θα τα βοηθήσουν στην κοινωνική αλλά και την προσωπική τους ζωή, θα τα προστατεύουν από ελλοχεύοντες κινδύνους και θα τα θωρακίσουν στα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στη σωματική και ψυχική τους υγεία. Στο κάτω - κάτω τι προτιμούμε για το θέμα της σεξουαλικής αγωγής; Nα ενημερώνονται τα παιδιά μας, οι μαθητές μας, για τα τόσο σοβαρά αυτά θέματα, από τους συμμαθητές και φίλους τους, από τα περιοδικά και από το διαδίκτυο (internet); Kαλύτερα δεν είναι να αποκτούν την υπεύθυνη γνώση / ενημέρωση και την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση από το σχολείο τους;
Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο *
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β’/θμιας (ΠΕ01), δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του ΑΠΘ
